FILM
Seth (Jonah Hill) en Evan (Michael Cera) willen nog eens een laatste keer de bloemetjes buiten zetten vooraleer ze naar de universiteit gaan. Tegen hun verwachtingen in wordt Seth uitgenodigd op het feestje van Jules (Emma Stone), omdat hij heeft doen uitschijnen dat hij met een vals identiteitsbewijs aan sterke drank kan geraken. Om dit te kunnen doen moeten ze wel de sociaal nog onaangepastere Fogell (Christopher Mintz-Plasse) mee op sleeptouw nemen. Terwijl die zich uitgeeft voor een meerderjarige wordt de drankwinkel waar hij zijn inkopen is gaan doen, overvallen, en kiezen de andere twee het hazenpad. Zullen ze nog op tijd op het feestje geraken, mét boes?

Een film die zichzelf al betitelt als superslecht, het zou een teken aan de wand moeten zijn. De filmgeschiedenis bevat nog zo'n, ahem, "pareltjes" van zedenkomedies als Porky's en American Pie waarin mannelijke hopeloze tieners met een orale fixatie en een beperkte woordenschat die zich willen laten ontmaagden door een stel dronken sletten centraal staan, maar zonder in puritanisme te willen vervallen, deze film is niet alleen dom maar ook nog eens ziek en gestoord. En het is echt niet omdat er een seksueel danig gefrustreerde dikzak voortdurend geobsedeerd is door het tekenen van penissen, één of andere sloerie geil wordt van haar maandstondenbloed aan iemands been af te vegen of twee zielige door sperma geobsedeerde flikken een minderjarige met een pistool laten spelen om het imago van de politie op te vijzelen. De film is geheel naar Amerikaanse normen buiten het extreem ranzig taalgebruik een vrij preutse bedoening; ik snap niet dat er blijkbaar een publiek bestaat dat dit soort vuilbekkerij lollig vindt maar naar hun astmapuffertje moet grijpen als er nog maar een halve tiet te zien is. Over publiek gesproken: buiten enkele met hormonenproblemende kampende tieners in hun scatologische fase die in een slappe lach schieten als iemand het woord "tet", "kut" of "lul" gebruikt, kan ik me bij deze film echt geen doelpubliek voorstellen. Iedereen die van ver of van dichtbij bij de productie van deze film betrokken was, is schandelijk verstoken van enig talent, de snotneuzen uit de hoofdrol die zichzelf toch hebben verkocht gekregen als acteur al helemaal. Het is overigens verbazend hoeveel onsympathieke koppen men in deze cast bij elkaar heeft kunnen harken. Producent Judd Apatow slaagt er zelfs nog in om de gebroeders Farrelly in slechte smaak voorbij te steken. Normale mensen zouden bij een dergelijke vergelijking beledigd moeten zijn.

BEELD EN GELUID
Superbad heeft een scherp kleurrijk en gedetailleerd HD-beeld, maar veel beter dan een standaard-dvdresolutie schijnt deze film niet te hebben. Vreemd genoeg lijken de nachtelijke scènes beter dan die overdag, waarbij er constant een zweem van overbelichting schijnt te hangen, waardoor de personages er bijvoorbeeld heel bleek uitzien. Bij de lichtere scènes is er ook niet erg veel schaduwdetail te bespeuren. De Dolby TrueHD 5.1-track is een goeie mix van zuivere dialogen en seventies-muziek, maar op gebied van surround valt er niet te veel te beleven, buiten wat occasioneel gekwetter in een cafetaria of in een bar. De subwoofer komt wel eens in actie als er eens een schot wordt afgevuurd, en het geluid op Jules' feestje klinkt sfeervol. Echt demonstratiemateriaal is deze Superbad echter niet.

EXTRA'S
Voor de blu-rayrelease van deze Superbad is men er zelfs in geslaagd om een volledige 2-discversie te vullen met materiaal, waardoor het me ten zeerste verbaast dat andere blu-rayreleases van het vele bonusmateriaal verstoken blijven die op de dvd-versies dan wel te vinden zijn. De eerlijkheid gebiedt me echter om te zeggen dat het meeste bonusmateriaal uit even grote zever bestaat als de rest van de film. Als u nog niet genoeg puberale nonsens hebt gehad, kan u de film nog eens herbeluisteren met een audiocommentaartrack, waarop de sfeer laten we zeggen aansluit bij de inhoud van de film. Producent Apatow doet halverwege alsof hij kwaad wordt en de opnamestudio verlaat. Via een Supermeter kan u bovendien als een soort geigerteller de hoeveelheid vuile praat bijhouden. Dan volgen er 6 verwijderde scènes, met als extraatje bovenop nog een extra verlengde scène voor de liefhebbers nog meer sperma-jokes. In Line-O-Rama worden er wat alternatieve dialogen op een rijtje gezet, en op de gag reel vindt u nog 5 minuten bloopers terug, en enkele trailers.

De goed beladen tweede disc bevat de 34 minuten durende mockumentaire "Cop Car Confessions", een soort van kruisbestuiving van een taxi-biechtprogramma en een politie-realityshow waarin de twee flikken uit de film gedurende 13 sketches enkele komieken op de achterbank ondervragen. "The Making Of Superbad" (13 min.) behandelt de oorsprong van het script, het verbinden van Greg Mottola als regisseur aan het project, en het casten van de acteurs. "The Vag-Tastic Voyage" (1 min.) bevat het pseudo-pornofilmpje waar de heren tijdens hun vrije uurtjes naar surfen. "The Original Table Read 2002" (5 min) en "Table Read 2006" (23 min.) tonen ons de generale repetities van de cast, en in "Auditions" (13 min.) zien we de auditietapes van Michael Cera, Jonah Hill en Christopher Mintz-Plasse. "Michael's Voicemail fromm Jonah" bevat een viertal rare berichtjes die Hill aan Cera stuurde tijdens de productie, en in "Snakes On Jonah" (5 min.) haalt de crew een geintje uit met Jonah Hill, die blijkbaar de kriebels krijgt van beestjes. In de "Dancing Title Sequence" (3 min.) doen Michael Cera en Jonah Hill hun dansje dat in de openingssequentie voorkomt voor een groen scherm. "TV Safe Lines" (3 min.) bevat enkele alternatieve (gecensureerde) takes voor als deze film ooit op televisie vertoond zou worden, wat we hopen dat de voorzienigheid het mag verhoeden. Nog geintjes met Michael Cera is terug te vinden in "Everyone Hates Michael Cera" (7 min.). Cast en filmmakers houden nog een online-productiedagboek bij dat wordt weergegeven in "On Set Diaries" (18 min.), en de muziekscore wordt nog eens onder de loep genomen in "The Music Of Superbad" (13 min.). In "Press Junket Meltdown" (4 min.) doet Jonah Hill alsof hij ruzie krijgt met een reporter.

CONCLUSIE
Superbad is een ontzettend ergerlijke film waarbij ik met alle moeite van de wereld geen enkele verzachtende omstandigheid voor kan bepleiten.