Nina (Shelley Conn) keert terug naar Glasgow voor de begrafenis van haar vader. Ze was zijn lievelingsdochter, maar jaren geleden liep de relatie spaak toen Mohan Shah (Raad Rawi) haar tot een huwelijk wilde dwingen met Sanjay Khanna (Raji James), het plaatselijke Indiase kookwonder. Nina verdween jarenlang naar Londen. Maar nu is ze dus retour. Ze wordt meteen geconfronteerd met een harde realiteit: haar vader heeft op paarden gegokt en verloren. De helft van de erfenis waarop Nina en haar broer Bobbi (Ronny Jhutti) aanspraak maken – inclusief hun vaders verliesgevende restaurant – is in handen van de bevallige Lisa Mackinlay (Laura Fraser), een jonge vrouw die een verhouding heeft met Bobbi. Lisa wil zo gauw mogelijk verkopen, maar Nina heeft het er moeilijk mee, want uit een recente brief van haar vader leert ze dat Mohan Shah helemaal niet van plan was om z’n zaak van de hand te doen. Ze wil het restaurant voortzetten, maar daarvoor moet ze uiteraard op de medewerking van Lisa kunnen rekenen en die kan nauwelijks een omelet bakken. Bovendien wil Nina deelnemen aan de Best of the West Cooking Competition, een evenement op de plaatselijke televisiezender dat haar vader in de voorbije jaren twee keer won. Nina hoopt zijn succes over te doen en op die manier van het familierestaurant opnieuw een succesverhaal te maken. Bobbi is het er niet mee eens, hij wil geld zien, maar zijn vriendin Lisa is enthousiast, al betekent dat wel dat ze moet leren koken.

 

Met goede moed gaat Nina aan de slag, tegen de zin van haar familie die haar bemoeizucht verwijt na een jarenlange afwezigheid. Ze neemt het receptenboek van haar vader door en probeert zich ondertussen zijn goede raad tijdens hun gezamenlijke kookexperimenten voor de geest te halen. Ondertussen leert ze Lisa koken en wordt ze verliefd op de vriendin van haar oudere broer. Voor Nina breken spannende tijden aan: ze moet de kookwedstrijd winnen om de eer van haar familie te redden en tegelijk wil ze dat Lisa haar gevoelens beantwoordt. Dat wordt evenwel een moeilijke evenwichtsoefening, want tegelijk is Nina bang dat haar familie haar zal afwijzen als ze kleur bekent.

 

Nina’s Heavenly Delights is een comedy met een hoog Bollywood-gehalte. Regisseur Pratibha Parmar is het m.a.w. meer om sfeer en kader te doen dan om emotionele spanning en karakterontwikkeling. Dat de leidende gedachte van het scenario betrekking heeft op twee verliefde meisjes i.p.v. op een heterostelletje, is bijna toevallig, maar anderzijds ook niet, want in een Indische keuken horen kruidige spijzen thuis en dat effect streeft de regisseur ook na in deze film: een licht gekruide controverse, die vooral bij het Indiase deel van het kijkend publiek voor vuurwerk zal zorgen. Maar zoals dat in een komedie meestal het geval is, loopt het uiteindelijk allemaal goed af. Daarvoor bouwt regisseur Pratibha Parmar vanaf het prille begin een paar bijkomende verhaallijnen in met verrassende ontwikkelingen tijdens de epiloog van de film. Voor het exotisme zorgen de Indiase populaire muziek, de kleurrijke Indiase gerechten die de beide meisjes voortdurend bereiden als voorbereiding op de kookwedstrijd en de Londense gayvriendjes van Nina, die zowel in de grappige als in de emotionele scènes het voortouw nemen.

 

 

Jammer genoeg diept Pratibha Parmar de problematiek nauwelijks uit. Haar film gaat over verliefdheid en de botsing met de traditionele waarden van de Indiase gemeenschap in Glasgow. Welke houding de Indiasche cultuur tegenover homoseksualiteit aanneemt, wordt nooit duidelijk en dus is het moeilijk om in te schatten met welke vooroordelen Nina geconfronteerd wordt. De regisseur omzeilt de problematiek heel handig door Nina’s broer Bobbi en zelfs haar moeder in ongewone situaties te plaatsen, waardoor iedereen op het einde – vooral Nina’s moeder – water in de wijn doet. Het resultaat is een onderhoudende, lichtvoetige en prettig gestoorde film, maar ook niet meer dan dat. Nina’s Heavenly Delights heeft dan ook weinig gemeen met bijv. Yasmin (over de een jonge Pakistaanse die in conflict komt met haar omgeving omdat ze zich wil integreren in de Engelse maatschappij) of Unveiled (over een jonge Iraanse die naar Engeland vlucht wegens haar lesbische geaardheid), films waarin de motivatie en de keuzes van de hoofdrolspelers wél grondig worden ontleed en gemotiveerd. Zo ver is regisseur Pratibha Parmar niet willen gaan in Nina’s Heavenly Delights, met als direct gevolg dat haar lesbische vertelling eerder oppervlakkig blijft en jammer genoeg ook nauwelijks beroert. Het is eerder Nina’s moeder die uiteindelijk op de bewondering en dus op de sympathie van de kijker mag rekenen. Nina zelf is wellicht iets te lang met culinaire aangelegenheden bezig en Lisa zit te lang in de rol van de minnares van Nina’s oudere broer. Bovendien wordt er heel veel gepraat in Nina’s Heavenly Delights, maar nauwelijks tussen de beide meisjes, waardoor er van een duidelijk voelbare en hechte band nooit echt sprake is.

 

 

Pratibha Parmar deed er meer dan vijf jaar over om het nodige geld voor haar eerste grote film bij elkaar te krijgen. In Groot-Brittannië was er weinig interesse voor haar project, ondanks het succes van East Is East (1999) en Bend It Like Beckham (2002) waarin de aanpassingsproblematiek van Aziatische immigranten centraal stond. UK Council legde haar subsidieaanvraag twee keer aan de kant met het argument dat lesbische thema’s hun beste tijd hadden gehad in de Britse cinema. Uiteindelijk kon Parmar aan de slag met een budget van 1 miljoen Britse pond, terwijl de financiers over haar schouder meekeken op de gang van zaken. Wellicht mede daardoor is geopteerd voor een commerciële aanpak, want een tegenvaller in de bioscoop kon Pratibha Parmar zich niet permitteren.

Ondanks de beperkte financiële middelen is regisseur Pratibha Parmar erin geslaagd om een mooie en technisch goed afgewerkte film te maken. De kleuren zijn iets aan de donkere kant met een voorliefde voor goudgeel en bruin voor de interieurs en grijs en blauw voor de vele nachtelijke (buiten)scènes. Contrast en details hebben bijgevolg nogal wat last van te weinig licht, maar de aanpak komt de algemene sfeer van de productie ten goede en dompelt de kijker onder in een overdadige oosterse sfeer. De Indiase muziek is prominent aanwezig in Nina’s Heavenly Delights en ze doet haar voordeel met de 5.1-geluidstrack die de ijle klanken perfect in de huiskamer verspreidt. De dialogen zijn goed verstaanbaar, maar het Aziatisch accent zorgt af en toe voor problemen, waardoor de ondertitels goed van pas komen.

Andere trailers, o.a. voor Mio Fratello è Figlio Unico, Water Lilies en Die Fälscher.

Nina’s Heavenly Delights is een leuke en bij momenten grappige en zelfs aandoenlijke lesbische komedie, maar de productie mist diepgang en durf, waardoor de fans van dit filmgenre beslist gedeeltelijk ontgoocheld worden. De technische kwaliteit van de film is ondanks het lage budget van goed en de casting is in orde met een overtuigende bijrol voor de Indiase moederfiguur en minstens één bloedmooie hoofdrolspeelster.