FILM
The Hunchback Of Notre Dame is ongetwijfeld een van de meest monumentale films van het stille tijdperk. Kosten noch moeite werden gespaard om Victor Hugo's boek zo realistisch mogelijk naar het witte doek te vertalen. Duizenden extra's werden gerekruteerd en op de backlots van Universal bouwde men een gigantische set met als kroonjuweel een indrukwekkende replica van de kathedraal uit de titel. Bovendien kroop niemand minder dan Lon Chaney in de huid van de misvormde klokkenluider Quasimodo - een ideaal personage voor de Man met Duizend Gezichten. Groot, groter, groots lijkt dan ook het motto van de film te zijn geweest en het publiek anno 1923 wist dat blijkbaar te appreciëren, want The Hunchback Of Notre Dame werd een gigantisch kassucces voor Universal. 85 jaar later is het echter moeilijk te vatten waarom de prent zo'n succes oogstte, want alle pracht en praal ten spijt blijkt Hunchback een erg lange, vervelende zit.

Wellicht heeft dat te maken met het feit dat de makers de plot van de roman zo slaafs volgen dat er te weinig aandacht is besteed aan het uitzoeken van de filmische kwaliteiten van sommige scènes. De prent opent op een feestelijke Parijse dag, wanneer bultenaar Quasimodo tot de Koning der Narren wordt uitgeroepen. In het publiek hebben de gauwdieven van Bedelaarskoning Clopin een goede dag, terwijl zigeunerdanseres Esmeralda halsoverkop verliefd wordt op legerofficier Phoebus. Quasimodo - ook getroffen door de schoonheid van de danseres - ziet dat met lijdzame ogen aan. De bultenaar wordt door een onguur sujet echter ingeschakeld voor de mislukte ontvoering van Esmeralda en hij wordt geconfronteerd met de woede van de Parijzenaren. Wanneer de onscrupuleuze Clopin haar niet veel later een moord in de schoenen schuift, redt Quasimodo haar van de galg en geeft hij haar onderdak in de veilige kathedraal. Zowel de autoriteiten als de woedende menigte eisen dat de bultenaar Esmeralda aan hen overdraagt, maar Quasimodo verdedigt hardnekkig zijn stelling in de Notre Dame.
Zelfs voor wie het gewoon is naar een stille film te kijken, zal The Hunchback of Notre Dame geen gemakkelijke kijkbeurt worden. De prent is overdreven sentimenteel (zelfs naar jarentwintignormen), heeft een loden tempo en verliest zich te vaak in de grandeur van de decors i.p.v. in de emotionele kern van de plot. De regie van Wallace Worsley beeldt prima de grootsheid van Parijs en van de kathedraal uit, maar heeft grote problemen om de inwendige emotionele stormen van de hoofdpersonages gestalte te geven. Zelfs Lon Chaney, een rasacteur, is zo bezig met het uiterlijk van zijn Quasimodo, dat hij het publiek niet toestaat in het hart van de bultenaar te kijken. De make-up en gelaatsuitdrukkingen van Chaney zijn voortreffelijk, maar wat baat het als het slechts uiterlijke schijn is? Ook de rest van de cast laat geen grootste indruk na: zij zijn slechts pionnen in een traag opbouwende plot, temidden decors die intimiteit en karakterontwikkeling onmogelijk maken door hun overweldigende présence.

The Hunchback Of Notre Dame is kortom een typevoorbeeld van een productie die meent dat het voldoende is een goed boek als basis te nemen en dat daaruit automatische een goede film zal voortvloeien. Dat er op zo'n grote schaal geld in de verfilming is gestopt, maakt de mislukking er enkel groter op. Wie dus hoopt op een prent die de intensiteit van een andere Lon Chaneyfilm die zich in Parijs afspeelt, nl. The Phantom Of The Opera, evenaart, is er aan voor de moeite. Enkel wie zich aan de monumentale decors wil vergapen, vindt wellicht iets om van te genieten in The Hunchback Of Notre Dame. Om een lang verhaal kort te maken en nog eens een gouwe ouwe uit de kast te halen: het boek is beter dan de film. Oneindig veel beter in dit geval.

BEELD EN GELUID
De originele print van deze film is al lang verloren gegaan, zodat de makers van de dvd op zoek moesten naar de best bewaarde elementen van nog bestaande 16mm-kopieën. Nodeloos te zeggen dat de beeldkwaliteit van de film op deze disk niet van de hoogste kwaliteit is. Printbeschadigingen en grain domineren het beeld, contrasten zijn zeer problematisch in donkere scènes en de helderheid fluctueert voortdurend. Niettemin lijkt het een utopische droom om ooit een betere versie tegen te komen van Hunchback. De soundtrack kampt gelukkig niet met de problemen van de visuele presentatie. De muziek is immers opnieuw opgenomen in stereo en klinkt prima, zij het onvoldoende dynamisch.

EXTRA'S
Een Introductie door Charles Bromberg (5 min.) geeft wat achtergrondinformatie over de film, terwijl je met de bij de disk gevoegde bril je in een Fotogalerij kan vergapen aan een stel stereoscopische foto's van de productie. Lon Chaney Tours The Film Set (2 min.) toont archiefbeelden van de acteur op de set. Alas and Alack (13 min.) is een korte film uit 1913 waarin Lon Chaney o.a. een bultenaar speelt. Afrondend bevat de schijf een Trailer voor de Silent Cinema Collection van Living Colour.

CONCLUSIE
The Hunchback Of Notre Dame is een doodsaaie verfilming van het boek van Victor Hugo. Zelfs de geslaagde vermomming van Lon Chaney voorkomt niet dat de prent zich van de ene lusteloze scène naar de andere sleept. De beeldkwaliteit ligt laag, maar de soundtrack klinkt oké. De bonussectie bevat een aantal degelijk extra's, maar had wat meer diepgang kunnen gebruiken.