Play Misty For Me maakt deel uit van de Clint Eastwood Collection, een boxset die zes films van de acteur bundelt. De overige films in de collectie zijn:  Coogan's Bluff, The Eiger Sanction, High Plains Drifter, Joe Kidd en Two Mules For Sister Sara.

FILM
Het oude cliché dat iedere acteur 'eigenlijk regisseur wil zijn' gold begin jaren zeventig ook voor een van de belangrijkste Hollywoodsterren. Clint Eastwood was door zijn rollen in enkele Sergio Leone-films snel opgeklommen in de filmwereld en stond in 1970 geboekstaafd als de ultieme actieheld en iemand wiens prenten gegarandeerd geld in het laadje brachten. Toen hij dat jaar een project voorstelde aan Universal, de studio waarmee hij een contract voor drie films had, hapte die dan ook toe... op voorwaarde dat Eastwood geen gage zou onvangen als regisseur. Dat bleek voor de acteur geen probleem en dus werd de Amerikaanse filmiefhebber in 1971 getrakteerd op de eerste regieworp van Eastwood: Play Misty For Me. Zowel critici als het publiek lustten wel pap van de film en stonden zo aan de wieg van wat een lange en succesvolle carrière achter de camera zou worden voor 'de man zonder naam'. Of de prent waar het allemaal mee begon 37 jaar later nog overeind blijft, is echter een ander paar mouwen.

In Play Misty For Me speelt Eastwood DJ Dave die aan de Amerikaanse westkust iedere nacht vijf uur lang de radioluisteraar vergast op de beste jazzplaten. Een van zijn meest fanatieke luisteraars, Evelyn, spreekt hem op een avond aan en de twee belanden in bed met elkaar. Wat voor Dave slechts een onenightstand was, blijkt voor Evelyn veel meer te zijn. Ze dringt zich aan hem op, duikt op de meest onverwachte plaatsen en momenten op en vertoont alle tekenen van een geobsedeerde stalker. Daves pogingen haar op afstand te houden, volstaan niet en de terugkeer van zijn vorige vriendin in het stadje maakt Evelyn enkel maar jaloerser. Zij tovert de vuilste trucs tevoorschijn om Dave psychologisch onder druk te zetten, terwijl haar acties steeds vaker flirten met de grens van het psychotische.

Films over stalkers zijn anno 2008 geen bijzonderheid meer, maar in 1971 waren ze nog relatief nieuw. Wellicht verklaart dat de status van Play Misty For Me als semiklassieker, want een erg goede indruk liet de film niet na op mij. Degelijk gemaakt is de prent zonder meer. In zijn eerste poging achter de camera toont Eastwood immers visuele vertelstijlen goed onder de knie te hebben. De sobere regie die hem nu tot de iconen van het auteurschap maakt, wordt wel geregeld afgewisseld met een opvallend meer flitsende montage. Dit zorgt voor een film met twee snelheden, want op andere momenten spendeert hij minuten aan veel te lange overbodige sequenties. Een passage op het Monterey Jazz Festival valt hieronder, net als een liefdesscène die - met op de soundtrack Roberta Flack - meer weg heeft van een ergerlijk romantische videoclip. Andere opvallende regiekenmerken zijn camerastandpunten die ofwel ontleend zijn aan John Ford (niet zo verrassend voor westernicoon Eastwood) ofwel geïnspireerd lijken door Alfred Hitchcock (iets minder voor de hand liggend).

Naast zijn functie als regisseur zet Eastwood ook het petje van acteur op in Play Misty For Me. Zijn taken achter de camera lijken hem nauwelijks af te leiden van het acteerspel, want Eastwood zet een solide performance neer. De vonken springen niet van het scherm omdat Clint vooral een versie van Clint speelt, maar hij doet voldoende om de kijker te engageren. Wat de vertolking wel parten speelt zijn de ongeloofwaardige reacties van de DJ wanneer zijn stalker drastischere acties onderneemt. Het duurt bijvoorbeeld erg lang eer het personage de politie inlicht. Als Evelyn danst Jessica Walter voortdurend op de slappe koord tussen waanzin en idolatrie. Haar psychose had iets geleidelijker tot haar recht kunnen komen (nu heb je als kijker nogal snel door in welke richting het karakter evolueert) maar dat is opnieuw eerder de fout van het script dan van de actrice. Donna Mills speelt de derde poot van de driehoeksrelatie, maar ze krijgt onvoldoende schermtijd om een grootse indruk na te laten. Hetzelfde geldt voor politierechercheur Larch. In een bijrol als barman herkennen we Don Siegel, de regisseur met wie Eastwood meer dan wie ook samenwerkte en die zijn mentor zou worden.

Ondanks de beste bedoelingen van de meeste participanten, kan Play Misty For Me echter niet verhullen dat de prent het werk is van een regisseur die nog groen is achter de oren. Eastwood was niet in staat om de flauwe punten van het scenario te herkennen, laat staan dat hij ze kan verdoezelen door zijn regie. De ongeloofwaardigheid van de acties van het hoofdpersonage, het wisselvallige tempo en de voorspelbare climax zijn andere stevige minpunten van de film. Niettemin is Play Misty For Me entertainend genoeg om je anderhalf uur op de stoel te houden. Naar het puntje daarvan weet de film je echter nooit te bewegen.

BEELD EN GELUID
Dit is geen recente release maar een heruitgave van een disk uit 2001. De beeldkwaliteit kan kortom niet tippen aan die van klassieke releases van nu. Het korrelige beeld heeft te kampen met een gebrek aan scherpte, geeft de kleuren niet optimaal weer en ontwikkelt in de donkere scènes onvoldoende contrast. De print zelf is evenmin uitmuntend ten gevolge van beschadigingen en vuiltjes die regelmatig het kijkplezier van het publiek ondergraven. De mono soundtrack is al helemaal geen voltreffer. Het geluid klinkt te zacht, de mix stelt ronduit teleur en de dialogen zijn zonder de begeleidende ondertitels niet steeds helder te volgen.

EXTRA'S
De bonussectie op de disk volgt het geijkte patroon van de meeste vroege Universalreleases. Om te beginnen is er de retrospectieve documentaire Play It Again (49 min.), waarin Clint en co dieper ingaan op de genese, de productie en de kritische reactie op de film. The Beguiled Misty, Don and Clint (6 min.) focust op de goede relatie tussen Eastwood en regisseur Don Siegel, terwijl Clint Eastwood on DVD (2 min.) een overbodige featurette is waarin de cineast uitlegt wat er zo goed is aan het digitale medium. De disk bevat ook drie fotogalerijen: Photograph Montage, Clint Eastwood Acts + Directs en The Evolution of a Pos-ter. Nog op de schijf vinden we een Trailer (2 min.) die iets te veel weggeeft, Production Notes en Film- en biografieën van de voornaamste betrokkenen. De dvd dateert bovendien nog uit een tijd toen men dacht dat DVD-Rom-extra's een goed idee waren.

CONCLUSIE
Play Misty For Me is een zelfverzekerde eerste stap achter de camera voor Clint Eastwood, maar komt gedateerd over en wordt geplaagd door een weinig overtuigend scenario en een problematische karakterisering. Ook de regie springt te vaak van de hak op de tak. Beeld en geluid stellen teleur, maar de bonussectie is aardig gevuld.