FILM
Koning Memnon (Steven Brand) laat iedereen zich voor hem buigen: slag na slag verovert hij het hele land, daarbij gebruik makend van de voorkennis die de tovenares Cassandra (Kelly Hu) hem kan verschaffen. De andere volkeren zijn het beu en ze huren als laatste redmiddel de Akkadiër Mathayus (The Rock) samen met zijn broer Jesup (Branscombe Richmond) en nog een derde man in, met als opdracht de tovenaar - ze weten op dat moment nog niet dat het om een vrouw gaat - te vermoorden. De drie lopen echter met beide voeten in de val die Memnon voor hen gespannen heeft, en enkel Mathayus overleeft het treffen dankzij Cassandra's voorspraak. Hij vermeent dat ze ook maar een werktuig is in de handen van Memnon, en dat ze gedwongen wordt om hem te dienen. Wanneer Mathayus in de woestijn een confrontatie met rode mieren overleeft, besluit hij om samen met zijn sidekick; paardendief Arpid (Grant Heslov) Cassandra te bevrijden, en zo de heerschappij van Memnon aan het wankelen te brengen.

Deze actieprent die voornamelijk is opgetrokken rond professionele worstelaar The Rock, echte naam Dwayne Johnson (want who the hell noemt zijn kind nu The?), spint het nevenpersonage nog een beetje uit dat de man in The Mummy Returns had vertolkt, zij het dat de rol van de Schorpioenenkoning weliswaar de spectaculairste uit voornoemde film is, maar zeker qua tijdsduur niet de langste, en zij het dat hij in The Mummy Returns duidelijk een bad guy was, een waanzinnige tiran, die nu plots de good guy is, die tegen waanzinnige tirannen vecht. Er was bij de productie nog geen sprake van The Mummy 3, maar van de naamgeving werd afgestapt toen regisseur Stephen Sommers een stapje opzij zette ten voordele van Chuck Russell. Alhoewel The Scorpion King een film met B-allures is, die nog het beste te vergelijken is met de televisiereeks Xena, Warrior Princess, in de zin dat de film historisch gezien larie en apekool is en bovendien stijf staat van de anachronismen (buskruit??) Al van in de eerste scène wordt de toon gezet: zonder veel introductie valt The Rock binnen op een plaats waar zijn broer gevangen wordt gehouden, zichzelf introducerend met de welgemikte oneliner "Boe!", en nog vooraleer er één credit over het scherm is gerold heeft hij al een paar dozijn tegenstanders in de pan gehakt. En dit alles, om het kindvriendelijk te houden, zonder dat er één druppeltje bloed vloeit. De film ambitieert niets anders dan platgetreden paden opnieuw te bewandelen, want zowel vormgeving, plot en verhaallijn zijn doordrukjes van Arnold Schwarzeneggers doorbraakfilm Conan The Barbarian, zij het dat The Rock in tegenstelling tot The Governator wél accentloos Engels spreekt. In dit genre zijn intussen misschien de speciale effecten baanbrekend geworden, het acteerwerk in dit soort sword and sorcery-films is nog even houterig als op dag één. En toch is The Scorpion King een leuke en zorgeloze thrill ride, omdat niemand, ook de acteurs niet, de prent serieus neemt, wat overigens niet bedoeld is als belediging. Jammer genoeg krijgt het personage dat The Rock neerzet ook niet te veel achtergrond mee, onder meer door het gebrekkige script, waarin elk cliché dat in films over de oudheid opduikt, hier genadeloos breed wordt uitgesmeerd. Naast de gespierde actieheld die vanuit de stand "volledig apathisch" zich ontpopt tot volksheld, wordt de film bevolkt door een humoristische sidekick, een geslepen tiran, een excentrieke oude tovenaar en natuurlijk een ultrahete slavin, het type voor de man die zijn vrouw liever wat onderdanig wil, met minder stof om het lijf dan in het scenario. Daartegenover staat dat Johnson ondanks zijn beperkte acteerervaring en een compleet gebrek aan veelzijdigheid (het kleine rolletje in The Mummy Returns is echt niet voldoende om mee te tellen) voor zijn eerste film zichzelf voor de volle 100 procent geeft, en er met veel bezieling lustig op los knokt. Veel anders dan de knokpartijen is er in de film ook niet te beleven, wat op zich geen belemmering hoeft te zijn voor de appreciatie; maar wat wil je nu van een spinoff van een sequel van een remake van een pulphorrorfilm uit de jaren '30? Het pulpgehalte straalt ook af van de soundtrack, waarin op zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk elektrische gitaren in de vernieling worden gehamerd.

BEELD EN GELUID
De Blu-ray van The Scorpion King bevat zeker en vast een piekfijne print die er scherp, contrastrijk, foutloos en vrij van compressie-artefacts uitziet. De beperkte speelduur van de film maakt zoiets ook natuurlijk vrij makkelijk. De kleuren neigen wel wat naar het geel, om de film een warmer, meer woestijnachtig uiterlijk te geven. De DTS HD-MA 5.1-track is één opeenvolging van diep basgerommel en splijtende surroundeffecten, want de film is ongeveer een anderhalf uur durende opeenstapeling van knokscènes en elektrische gitaren. De weinige dialogen blijven nog heldedr weerklinken, maar nobody gives a fuck wat er precies gezegd wordt.

EXTRA'S
Bijna alle extra's van de dvd werden overgenomen, op misschien een minuscule featurette over de kostuums na, maar in tegenstelling tot andere Blu-rayuitgaven van The Scorpion King mogen we zeker niet te hard klagen, alhoewel we hier géén keuze meer krijgen tussen een extended cut en de theatrical cut via seamless branching. Wat overigens het verschil tussen de twee versies is, is niet altijd even duidelijk. Naast een min of meer serieuze audiocommentaartrack door regisseur Chuck Russell (alhoewel, kan je bij een film als deze überhaupt serieus blijven), is er nog een hilarische commentaartrack door The Rock himself, niet gehinderd door enige vorm van bescheidenheid. Feit is dat de man niet alleen de kijker amuseert met zijn inzichten als niet-filmkenner, maar zich zowel tijdens het inspreken van de track als tijdens het schieten van de film ongelofelijk geamuseerd moet hebben. Een rol bloopers (3 min.) en twaalf minuten aan alternatieve scènes met maar beperkte amusementswaarde en dito kwaliteit volgen. De making of-documentaire Spotlight On Location: The Making Of The Scorpion King (14 min.) volgt, en in deze promotionele documentaire gaan de woorden 'geweldig' en 'fantastisch' vlotjes over de toonbank. De volgende zes featurettes waren allemaal ook op de dvd terug te vinden, een zevende over het ontwerp van de kostuums is om de één of andere niet duidelijke reden over het hoofd gezien. In Ancient World Production Design (3 min) zien we de decoropbouw, Preparing the fight (7 min.) toont de voorbereidingen van de gevechtschoreografie, en dat de twee hoofdrolspelers dikke vriendjes zijn vernemen we in The Rock and Michael Clarke Duncan (7 min.). Een deel van de gebruikte dieren in de film zijn echt, en hoe de dieren getraind worden is te zien in Working With Animals (6 min.), andere dieren daarentegen zijn fake, en hoe ze met CGI tot leven werden gewekt is te bewonderen in de documentaires Special Effects: The Cobras (2 min.) en The Fire Ants (3 min.). De gewone sectie extra's wordt afgesloten met een videoclip van het nummer "I stand alone" van Godsmack (5 min.) en een pseudohistorische tekst over het feit of er nu al dan niet een Schorpioenkoning heeft bestaan. Speciaal voor de Blu-ray is er nog een U-Control Picture in Picture-track met grotendeels uit de vorige featurettes gerecycleerd materiaal.

CONCLUSIE
The Scorpion King is het duurdere genre pulp waar de enige twee redeeming qualities, al naargelang uw seksuele voorkeur, de spiermassa's van The Rock of Kelly Hu zonder noemenswaardige kleren zijn. De Blu-ray is gaaf afgewerkt en bevat heel wat extra's, wat niet van de regio A-versie gezegd kan worden.