FILM
Romantische komedies wordt wel eens verweten dat ze te zeemzoet zijn en daardoor op de zenuwen werken. My Best Friend's Girl maakt die fout in ieder geval niet: de prent staat mijlenver af van het geijkte 'boy meets girl'-verhaal en zou dus een intrigerende nieuwe versie van de romantische komedie kunnen zijn. Helaas zondigt de film daarvoor te veel tegen zowat elke regel van het cinemavak, waardoor een heel andere ergernis zich van de kijker meester maakt. My Best Friend's Girl is namelijk tenenkrullend afgrijselijk, op het randje van het incompetente zelfs. Een plot die bol staat van de ongeloofwaardigheden en hiaten en acteerprestaties die Gouden Frambozen verdienen, maken het moeilijk om de ogen honderd minuten open te houden. Waar de beste romcoms de koppels in het publiek dichter bij elkaar brengen, is deze prent in staat het aantal echtbreuken exponentieel de hoogte in te jagen.

Nochtans vertrekt de film van een behoorlijke premisse. Protagonist Tank (Dane Cook) verdient de kost als telefonist op een klantendienst, maar houdt er een lucratieve bijverdienste op na: wanneer mannen door hun vriendin gedumpt worden, bezorgt hij die vriendin persoonlijk de ergste date van haar leven. Op die manier geeft Tank stukgelopen relaties (tegen een prijsje) een tweede kans. Als zijn huisgenoot echter vraagt om tussenbeide te komen in zijn relatie met de knappe maar frigide Alexis, gebeurt er iets onverwachts: de miserabele date stoot haar niet af. Integendeel: Tank en Alexis beginnen een stomende seksaffaire, waarbij de protagonist zowaar ontdekt dat zij wel eens de ware kon zijn. Maar dan moet hij wel zijn verleden als notoire slechte dater voor haar verborgen houden.

Potentiële obstakels genoeg dus in de plot om de kijker een tijdje bezig te houden, zou je denken. Ware het niet dat het scenario meer interesse toont in een onlogische opeenstapeling van ongeloofwaardige situaties en personages, die de antipathie tegenover karakters, verhaal en film zienderogen doen toenemen. Antipathie slaat al snel over in haat wanneer Tank een bruuske evolutie doormaakt tot zorgzame vriend, maar zijn nieuwe persoonlijkheid zonder reden te grabbel gooit omdat hij te weinig in zijn nieuwe zelf gelooft en ervan overtuigd is dat hij de overspelige, seksistische genen van zijn vader geërfd heeft. Het is slechts een van de vele malen dat My Best Friend's Girl de belangen van het scenario boven die van het karakter stelt. Lui schrijverschap - dat niet de moeite neemt om het ongeloofwaardige tenminste plausibel te maken - is in mijn ogen een onvergeeflijke zonde en deze prent is een van de grootste zondaars die ik ooit ben tegengekomen.

Het rotslechte scenario heeft daarenboven een tsunami-effect op alle andere aspecten van de film. De regie en de montage zijn niet alleen ongeïnspireerd, maar vaak ook onsamenhangend. Pogingen om met muziek de met f-woorden en andere obsceniteiten gelardeerde kleuterdialogen te verdoezelen, vallen door de keuze voor arbitraire deuntjes in het water. En dan zijn er nog de acteurs! Van de nevenrol van Jason Biggs had je op voorhand al kunnen voorspellen dat die ondermaats zou zijn, gezien het parcours dat de acteur heeft afgelegd sinds American Pie. Maar dat ook eeuwige scènesteler Alec Baldwin niks bijbrengt is een unicum. De twee hoofdacteurs, Kate Hudson en Dane Cook, steken elkaar de loef af in apathie. Chemie tussen de twee is ijdele hoop. Zelfs Hudsons natuurlijke charme schijnt opgeslokt te zijn door het uitdijende zwarte gat dat scenario heet.

En daarmee heb ik al meer woorden vuilgemaakt aan My Best Friend's Girl dan welvoeglijk is. Een film die een kruising probeert te zijn tussen een gross-out movie en een romantische komedie verdient feitelijk niet meer dan na een kort verdict direct de vergeetput ingegooid te worden. Slaap dus, beste lezer. Slaap, want ik wil het. En als ik met mijn vingers knip, zijn de titel van deze film en de namen van alle betrokkenen uit het onding voorgoed uit jullie geheugen gebannen.

BEELD EN GELUID
Een recente film zou er een stuk beter moeten uitzien op dvd dan deze presentatie. De schijf wordt immers gekenmerkt door een gebrek aan contrast, een overdaad aan grain en een groezelige kleurenweergave. De prent zelf is al geen aangename ervaring en de visuele presentatie maakt het nog een stuk minder aangenaam. Ook met de soundtrack zijn er de nodige problemen. Het 5.1-spoor bevat immers totaal geen dynamiek en wordt genekt door een mix die de verhouding tussen dialogen, muziek en omgevingsgeluid zelden goed inschat.

EXTRA'S
De disk start op met een schier eindeloze reeks Cross-promotionele trailers, maar daarbij blijft het wat de extra's betreft.

CONCLUSIE
Er bestaan geen woorden voor om uit te leggen hoe archislecht My Best Friend's Girl is. Als je in een encyclopdie de woorden incompetent en ergerlijk opzoekt, zou een still uit deze prent verplicht als illustratie toegevoegd moeten zijn. Beeld en geluid zijn bovendien ook ondermaats voor een film van recente makelij. Een bonussectie heeft RCV ons gelukkig bespaard.