FILM
Chirurg Richard Kimble (Harrison Ford) wordt 's avonds aangetroffen in zijn eigen huis naast het lijk van zijn vrouw Helen (Sela Ward). Het laatste wat die nog heeft gedaan vooraleer ze vermoord werd, is het noodnummer draaien en de naam van haar man noemen. Kimble komt met zo'n waanzinnig verhaal af - hij zou aangevallen zijn door een man met een armprothese - dat hij zelf beschuldigd wordt van moord, ondanks het feit dat het dossier tegen hem flinterdun is. Het vonnis is niet mals: dokter Kimble zal worden terechtgesteld met een injectie. Tijdens het transport naar de gevangenis profiteert hij van het feit dat een paar van zijn medegevangenen een relletje veroorzaken en de gevangenenbus tegen een trein botst om de benen te nemen. Hij is vast van plan de éénarmige bandiet te vinden en zijn onschuld te bewijzen. Naast zijn tegenstanders, een farmaceutisch concern dat hem wil liquideren omdat hij hard bewijs heeft van de ondeugdelijkheid van een nieuw medicijn, krijgt dokter Kimble nog een bende politieagenten achter zich, onder leiding van US Marshal Sam Gerard (Tommy Lee Jones), die niet dadelijk bekend staat voor zijn menslievende aanpak. Kimble moet trachten uit zijn handen te blijven en de detectives tegelijkertijd in de richting van de ware schuldigen drijven. Geen makkelijke opdracht. 




The Fugitive is een vrije interpretatie van de gelijknamige televisieserie uit de jaren '60, waarin dokter Kimble maar liefst vier jaar kat en muis speelde met Gerard. De film is een goed geacteerde, strak geregisseerde thriller met weinig momenten waarop je aandacht kan verslappen, en weinig niet ter zake doende elementen zoals een uitgebreide technische uitleg. Tommy Lee Jones werd voor zijn rol als harde flik zelfs beloond met een Oscar voor beste bijrol, en zoals dat in Hollywood gaat, werd zoiets beloond met een spinoff-film waarin hij zijn rol van Sam Gerard nog een tweede maal mocht bovenhalen, het niet eens zo erg inferieure US Marshals. De academie zal waarschijnlijk ook gecharmeerd zijn door het compromisloze maar toch niet karikaturale vertolken van de lichtjes hauteine, gedreven politiediender die alleen maar zijn einddoel - Kimble pakken - voor ogen heeft.. Noch script, noch de acteerprestaties of de regie steken echt boven het gemiddelde uit - de materiële bewijslast in de zaak Kimble zou door elke jury weggelachen worden - maar het is de symbiose van die dingen die The Futigive laat werken. Regisseur Andrew Davis heeft met acteurs als Harrison Ford, Tommy Lee Jones en eigenlijk mag ook Jeroen Krabbé in dat lijstje, beter materiaal in huis dan met de gebruikelijke Chuck Norrissen en Steven Seagals van deze wereld waar hij het gewoonlijk moet mee stellen, en waarvan het gebrek aan acteertalent doorgaans moet gecompenseerd worden door een copieuze hoeveelheid schietpartijen en ontploffingen. De actie is in deze prent flink gedoseerd, waardoor er meer plaats is voor een goeie intense plot. 




BEELD EN GELUID
De beeldmastering van The Fugitive is niet zo heel veel beter dan die we van de dvd gewoon zijn; naar verluidt lag er nog een high definintion-versie in de kast, en hebben ze deze zonder al te veel verdere plichtplegingen op de schijf gezet. De kleuren zijn wat geprononceerder dan op de dvd, maar de scherpte is niet echt beter geworden. Het is natuurlijk moeilijk om een film van 15 jaar oud naar hedendaagse maatstaven te beoordelen. Zo ziet de treincrash er behoorlijk stuntelig uit, maar we mogen niet vergeten dat dit nog goed, oud ambachtelijk stuntwerk zonder digitale aanpassingen is, en dus zullen we dergelijke zaken niet in de beoordeling meenemen.

Er zit nogal veel ruis in de openingsscène waarbij een camera boven de nachtelijke stad zweeft, en dat is wel iets dat misschien beter had gekund, want de scènes ná de openingscredits hebben daar geen last meer van. Wel een probleem dat de hele film opduikt is het gebrek aan details: d'r is bijvoorbeeld niet te veel textuur op de huid te zien, en ook aan bijvoorbeeld gebouwen zou een rijkere detaillering meer diepte gegeven hebben. Nu lijken sommige scènes in een stoffige backlot gedraaid te zijn. Qua audio moeten we het stellen met een bescheiden Dolby Digital 5.1-track die niet heel veel verschilt van die van de dvd, behalve dan dat we geen PAL-speedup meer hebben. The Fugitive was één van de eerste films die in de bioscoop verscheen met een Dolby Digital 5.1-mix, en dus doet de Blu-ray op dat gebied de film net eer aan. Natuurlijk was het sounddesign in 1993 ook nog niet zo ver geëvolueerd als nu, wat het opnieuw moeilijk maakt om de film naar hedendaagse maatstaven te beoordelen. Er wordt relatief veel energie gestoken in de scènes zoals die met de treinbotsing, die als paradepaardje naar voor wordt geschoven; de rest van de track, en dan bedoel ik de dialogen en de muziek, zijn goed maar steken niet echt boven de middelmaat uit. Ze klinken helder en vol, en dat is ook niet altijd evident.




EXTRA'S