FILM
Volksheld Zorro (Anthony Hopkins) is in werkelijkheid de edelman Don Diego de la Vega, een held met een vlijmscherpe sabel en een zeer gehoorzaam (?) paard die de gewone muchacho's en muchacha's in Californië beschermt tegen de strapatsen van de kwaadwillige gouverneur Don Rafael Montero (Stuart Wilson). Aan zijn geheime missie komt abrupt een einde wanneer na een zoveelste publieke vernedering Montero Zorro te pakken krijgt; één van Montero's soldaten laat een schot afgaan, en Zorro's vrouw Esperanza (Julieta Rosen) vangt ongewild de kogel op. Wat de soldaat in kwestie instant zijn kop kost. Om Zorro's moreel voorgoed te breken neemt Montero hem bovendien nog zijn pasgeboren dochter Elena af en hij dumpt Zorro in een groezelige gevangenis.




Wanneer de la Vega twintig jaar later kan ontsnappen, kruist zijn pad dat van de niet al te bijdehandse desperado Alejandro Murrieta (Antonio Banderas), die een blinde haat koestert tegen Montero en vooral zijn rechterhand, kapitein Harrison Love (Matt Letscher), die zijn broer Joaquín (Victor Rivers) heeft vermoord. Alejandro is echter een ongeleid projectiel, kan zelfs niet vechten als hij niét bezopen is, en dan zijn er nog een paar zaken op te merken over zijn persoonlijke lichaamshygiëne, om het nog deftig te houden. De la Vega neemt echter de taak op zich om de jonge vechtersbaas te leren zichzelf in de hand te houden, en hij leidt hem op als de nieuwe, blijkbaar uit de dood herrezen Zorro. Wanneer hijzelf de kans krijgt om Montero te doden, ziet hij hoe die zijn dochter Elena (Catherine Zeta-Jones) heeft aangenomen als zijn eigen vlees en bloed, en hoe het kind volkomen in de veronderstelling leeft dat Montero haar echte vader is. Het zal dus afwachten worden of de nieuwe Zorro op zijn taak is voorbereid; Alejandro wordt intussen bij zijn eerste infiltratiepoging in het wereldje van de machthebbende dons ook verliefd op Elena, wat de vergelijking nog wat moeilijker op te lossen maakt.




The Mask Of Zorro is een nette avonturenfilm die misschien iets te veel steunt op regelmaat en voorspelbaarheid om écht het verschil te kunnen maken, maar er in gaat als een zoet broodje. De film, die overigens wat ernstiger is dan zijn opvolger, het burleske The Legend Of Zorro, is een mooie mix van romantiek, avontuur en humor, waarin vooral Antonio Banderas de leukste thuis mag spelen, en dat met brio doet. De kijker wordt vooral niet te veel vermoeid met moeilijke hersenkronkels wie nu feitelijk de goeie is en wie de slechte. Hersenloze avonturenfilms als deze mogen de laatste jaren wat uit de smaak van het publiek gevallen zijn, essentieel valt er op de productie van deze prent niets aan te merken. Het idee van het masker van Zorro te laten doorgeven van een oudere meester naar een jongere leerling doet alleszins geen afbreuk aan de televisiereeks uit de jaren stillekes. Naast Banderas zijn Anthony Hopkins en Catherine Zeta-Jones ook beide in topvorm, en trekken hun rol aan als een op maat gemaakte handschoen. Maar het is vooral aan de details zoals de zwaardchoreografie en het ballet van ontploffingen te merken dat de producenten dit project na tientallen jaren afwezigheid van de Man met de Cape met veel liefde terug op de sporen hebben gezet.

BEELD EN GELUID
Een iets oudere film die waardig wordt behandeld, kan steeds mijn goedkeuring wegdragen. Neem nu The Mask Of Zorro. Een groot deel van de film speelt zich af in de zanderige woestenij van de Californische natuur, en de woeste natuurpracht is er niet alleen prachtig, de beelden worden nog eens met alle korreltjes zand en alle stekeltjes nog aan de cactussen getoond. De details op de gezichten zijn goed waar te nemen (of toch voor ruwweg 50 procent in het geval van Zorro zelf, om de voor de hand liggende reden), en vooral enkele closeups van Anthony Hopkins spreken wat dat betreft boekdelen qua diepte en helderheid. Ook in de jurk van Catherine Zeta-Jones, waarin ze met de haar dan nog onbekende Zorro duelleert, zijn alle kantplooien te onderscheiden. In de meer barokke scènes, zoals de inrichting van het paleis van Montero, komen de details van het redelijk kitschige intereur goed aan de oppervlakte bovendrijven. Toch zijn de mantels van de dons op het tot in de puntjes afgewerkte feest duidelijk stoffig van de hele dag buiten te moeten ploeteren, en zo'n details zijn gewoon zichtbaar. De kleuren zijn precies wat ze moeten zijn onder de hete zon, zijn vibrant maar stabiel en in tegenstelling tot de vorige dvd-versie is de hoeveelheid colour bleeding eerder minimaal.




De DTS-HD MA 5,1-track is voortreffelijk: al van bij de openingsscène, waarin (de oude) Zorro een onterechte publieke terechtstelling in het honderd tracht te doen lopen, worden we ondergedompeld in een menigte die langs alle kanten de naam van Zorro scandeert, geweerschoten die van de paar verbouwereerde soldaten van Montero afkomstig zijn die nog niet het hazenpad hebben gekozen, en reverbereren de bassen wanneer een paar straatjochies verhinderen dat een paar sluipschutters Zorro onder handen nemen door een groot beeld op hun portaal te pletter te laten slaan. De flamboyante mix van Mexicaanse gitaarmuziek, dans, en caféruzies doen levendig denken aan de soortgelijke scènes in de Pirates Of The Caribbean-films. Hoogtepunt is die waarop de jonge De la Vega met Elena tijdens het feest van Montero een Spaanse variant van de tango showen, een scène die tot in de puntjes geregisseerd is.

EXTRA'S
Even herinneren: de eerste release van Zorro op dvd bevatte nogal wat bonusmateriaal. Kort daarop verscheen er een superbitversie, die het voordeel van DTS-materiaal bood, maar omwille van de filosofie achter de superbits het bonusmateriaal wegliet. Dan werd er kort voor de cinemarelease van The Legend Of Zorro uiteraard de eerste film nog eens heruitgebracht, met als extraatjes een paar exclusieve sneak peaks voor de volgende film. Hier en daar sneuvelde dan wel al eens een statisch profiel of een blad met filmografieën van cast en crew.




In essentie zijn de extra's van deze laatste versie overgenomen, zij het dat de cross-promotionele trailers zijn geactualiseerd. Gebleven is de alomvattende documentaire "Unmasking Zorro" (45 min.) inclusief een alternatief einde. Net als de meeste elektronische perspaketten bestaat deze uit stukjes interview met cast en crew, filmfragmenten, maar we krijgen ook genoeg achter de schermen te zien en er worden enkele interessante theorieën verkondigd over het verschil tussen de Zorro van de jaren '90 en die van de jaren '60, dat het geheel niet echt als een wederzijds complimenterend werkstuk kan worden afgedaan. Dan volgt er nog een verwijderde scène (5 min.). De voornaamste extra is een audiocommentaartrack door de regisseur Martin Campbell, die best wel wat informatie aandraagt, maar niet dadelijk de memorabelste track neerzet. Oorkleppen op? America's sweethearts Tina Arena en Mark Anthony, thuishorend in het laatje "zeer foute artiesten" brengen hun versie ten gehore van de klassieker "I want to spend my lifetime loving you", thuishorend in het laatje "zeer foute muziek". Na amper 5 minuten bent u van deze videoclip verlost. Dan volgen er nog twee exclusiviteiten uit de film The Legend Of Zorro, die nu door de feiten achterhaald zijn, aangezien de sequel al lang op Blu-ray te krijgen is. Deze sectie omvat een Behind the scenes sneak peek (5 min.) en een voorproefje in de vorm van één scene (2 min.), die dus compleet aan actualiteitswaarde verloren hebben. De disk wordt afgesloten met 4 cross-promotionele trailers

CONCLUSIE
The Mask Of Zorro blijft een amusante en leuke avonturenfilm, uitermate geschikt voor een ontspannend avondje film; de film is iets serieuzer van ondertoon dan zijn sequel. De Blu-ray overtreft de dvd-versie moeiteloos. Als Sony nu nog deze aan een redelijke prijs aanbiedt, zijn we alweer een upgrade rijker.