Na 5 sequels en een fictieve documentaire over de originele Nightmare on Elm Street (Wes Cravens New Nightmare) hadden we een remake nog niet gehad. Het concept blijft hetzelfde:  tieners (oa Thomas Dekker die we kennen uit The Sarah Connor Chronicles) worden achtervolgd en vermoord in hun dromen door Freddy Krueger, de boogey man met de gleufhoed, de roodzwart gestreepte trui en de vlijmscherpe messen aan zijn hand.



De makers ruilden Robert Englund in voor Jackie Earle Haley (Watchmen, Shutter Island) om Krueger gestalte te geven en verschaften tegelijk itgebreider achtergrondverhaal voor de legendarische moordenaar. Op zich keuzes die blijk geven van durf om een grondige remake te maken van deze overbekende horrorklassieker. De inbreng van de micronaps (dromen uit vermoeidheid terwijl men wakker is) is eveneens een interessant idee dat de grens tussen realiteit en Freddy’s wereld nog meer doet vervagen. Om onbegrijpelijke reden is echter gekozen om de bekendste scènes uit het origineel over te doen(de scène in het bad, in het klaslokaal, de bedsterfscène,…),  zij het dan zonder de impact en ziel uit de oorspronkelijke film . 

De speciale effecten vallen bovendien wat tegen en ogen soms zelfs beter in de eerste (lowbudget-)film van Wes Craven – het doorsnijden van de eigen keel in de beginminuten is een geapprecieerde uitzondering. 

Maar wat de makers vooral uit het oog hebben verloren is net dát wat de oorspronkelijke film zo succesvol maakte. Het mysterie van Krueger, die in de eerste prent bewust weinig in beeld komt (en vaak in de schaduw), bepaalt de spanning en zodra dat mysterieuze verdwijnt, is de fun er grotendeels af. Freddy komt al vroeg letterlijk in the picture en wordt zijn gezicht snel in detail onthuld: waren de producers zo trots op hun gecreëerde masker misschien? In geen geval terechte trots, want in de Krueger geportretteerd door Englund was meer gezichtsbeweging en emotie te zien dan in de hermaakte  griezel. De belachelijke insinuatie dat de eeuwige bad guy met verbrand gezicht in het verleden misschien onterecht beschuldigd is van kindermisbruik en –moord komt de geloofwaardigheid van de nieuwe Freddy ook niet ten goede.


 

Men tracht de spanning nog enigszins te compenseren met wat  goedkope schrikeffecten, maar wij blijven erbij: Old Freddy, Scariest Freddy!

 
BEELD EN GELUID
Op het beeld (1080p) is niks aan te merken: elk stukje verbrande huid van Freddy Krueger komt haarfijn in beeld. De geluidsband – met twee speakers minder dan het geluid op de Blu-ray van de originele film – stuurt de horrortheme en tienergillen met een hoge helderheid de kamer in: Freddy's messen razen je rakelings langs de oren!

Een weinig geslaagde remake van een legendarische horrorfilm, waarbij vooral de onkunde om de intense, mysterieuze sfeer omtrent de mythische Fred Krueger te recreëren aan de basis ligt. Beeld, geluid en bonusmateriaal op deze BD zijn prima.