FILM
Een cel van de Amerikaanse spionagedienst, die zich vooral bezig houdt met het coderen van berichten naar hun wereldwijd netwerk van spionnen, heeft een onkraakbare code ontworpen, Mercury. De twee ontwikkelaars, Dean Crandell (Robert Stanton) en Leo Pedranski (Bodhi Pine Elfman), hebben de code uitvoerig getest op ontcijferbaarheid door middel van allerlei supercomputers, en geen enkele is in staat gebleken om de code te kraken. Om de altijd aanwezige onvoorspel­bare geekfactor uit te schakelen, hebben ze hun code ook in een puzzelmagazine gepu­bliceerd, zodanig dat wie de code toch kan lezen, hen op een speciaal telefoonnummer kan contac­teren. Hoe­wel ze niet verwachten dat dit ooit zal gebeuren, gaat op een dag de tele­foon: een negenjarig autistisch jongetje, Simon Lynch (Miko Hughes), kan het geheim­schrift lezen als een open boek. Prompt daarop worden de ouders van Simon vermoord, maar Simon zelf heeft zich verstopt, en de moordenaar probeert het incident op een gezinsdrama te laten lijken. FBI-agent Art Jeffries (Bruce Willis), die onmid­del­lijk twijfels krijgt of het hier om een zelfmoord dan wel over moord gaat, ontfermt zich over het onderzoek én over het quasi onhandelbare jongetje. Wanneer hij ook in het kinderzieken­huis waar Simon is opgenomen een moordpoging kan verijdelen, neemt Jeffries de benen, waardoor hij zich­zelf blootstelt aan vervolging. Zijn onderzoek leidt hem naar kolonel Kudrow (Alec Baldwin), hoofd van de inlichtingen­dienst, die koste wat het kost wil vermijden dat Simon, en dus ook de code, in vijandelijke handen vallen. Hierbij gaat Kudrow over lijken; zowel Dean als Leo worden vermoord wanneer ze contact willen opnemen met Jeffries om hem meer te vertellen over de ware toedracht achter de moorden. En Jeffries zelf moet alle moeite van de wereld doen om zichzelf en Simon te beschermen voor Kudrows aanslagen.

Deze vintage Bruce Willis van een goed jaar, waarin het debiteren van het woord motherfucker door de man gelijk stond aan geheide opbrengst aan de kassa, is zeker geen instante klassieker, en komt bij vlagen nogal ongeloofwaardig over, zeker wanneer het stereotiep nog eens uit de kast wordt gehaald dat de Amerikaanse overheid liever zijn burgers vermoordt dan toe te moeten geven dat hun eigen systeem niet al te vlot werkt, en het is toch wel zéér onwaarschijnlijk, zelfs voor een autist, dat iemand zomaar een peper­dure militaire code kan breken, én dat men zo'n code in een denksportboekje gaat publiceren om die te testen op zijn X-factor. De clichéuitvoering van Bruce Willis als politieagent die met het apparaat in aanvaring komt wanneer zijn bevelen niet stroken met zijn moraal, en vervolgens uitgerangeerd wordt naar een kantoorbaantje, is evenmin vernieuwend te noemen. Kortom: diep­gra­vend voer voor psychologen moet je in deze film niet verwachten; Mercury Rising is een thriller volgens de klassieke regels van de kunst, zonder betekenis of dubbele lagen in het verhaal: verstand op nul en join the ride. Maar de compromisloze uitwerking neemt niet weg dat het een onder­houdende film is, zonder noemenswaardige zwakke momenten waarin de spanning gebroken wordt, gedegen maar erg conventioneel en voorspelbaar, zoals bijvoorbeeld de klassieke love interest voor de hoofdrolspeler, in deze film beli­chaamd door Kim Dickens.

BEELD EN GELUID
Mercury Rising heeft intussen al een redelijke leeftijd, omgekeerd evenredig met de hoeveelheid overblijvend haar op Bruce Willis zijn schedel. De print is niet van recente datum en bevat verhoudingsgewijs nogal wat onzuiverheden, waarvan de printbeschadigingen en de witte krasjes nog het meest in het oog springen. Het kleurenpalet is redelijk laag, wat voor een donkere spionagethriller niet noodzakelijk erg is, maar sommige scènes, zoals die waarin Bruce Willis en Peter Stormare een robbertje vechten op een rijdende trein, komen niet uit de verf zoals het zou moeten, en blijven hangen in vage schaduwen. Er zit duidelijk nog wat aliasing in een shot waarin een hoop mensen over een druk plein gaan, en er is nogal wat edge enhancement te zien, vooral in close-upscènes. De geluidstrack is gelukkig een stuk beter, zeker voor een oudere release bevat de DTS-HD MA 5.1-track enkele mooie momenten, zoals een explosie en machinegeweervuur in het begin van de film, het reverbererende geluid van een ziekenwagen met loeiende sirene en occasioneel een panbeweging van een overvliegende helikopter of voorbijrijdende trein.

EXTRA'S
Dit is weer zo eens een cheapskate-release waarbij al het bonusmateriaal dat op de dvd stond is wegbezuinigd. Vreemd genoeg is dit bonusmateriaal wél bewaard gebleven op de Amerikaanse Blu-rayrelease van Mercury Rising. Na Dante's Peak krijgt dus ook deze film de barebones-behandeling. Plaatsvervangende schaamte!

CONCLUSIE
Mercury Rising een genreklassieker noemen zou te veel eer zijn, maar de film onderhoudt en da's voor ons al voldoende. De beeldkwaliteit had een beetje fijner gemogen.