FILM
Deze film doet voor moslimterrorisme wat Life Of Brian deed voor het christelijke geloof. Dat was zo'n beetje de teneur van de recensies over Four Lions die uit Groot-Brittannië kwamen overwaaien. Ik was meteen geïnteresseerd. De tijd is immers meer dan rijp voor een goede satire over religieus geïnspireerde terreur. Bovendien leek de leuke trailer van Four Lions de belofte van de critici in te lossen én won de film een BAFTA als beste debuut van 2010. Met veel goodwill stak ik dan ook deze dvd in de speler. Om al na vijf minuten door te hebben dat de hype ditmaal niet terecht is.

Nochtans zit het snor met het basisconcept. Onder leiding van de jonge en op het eerste gezicht perfect geïntegreerde Omar wil een aantal moslims een bomaanslag plegen in Groot-Brittannië. Het gemak waarmee ze aan semtex geraken en zelfs een terroristische opleiding in Pakistan bijwonen, doet vermoeden dat ze wel eens in hun opzet kunnen slagen. Helaas kiest Omar ervoor zich te omringen met een stel idioten van het ergste soort. Barry is een cliché-bekeerling met megalomane neigingen en het gecombineerde IQ van Faisal en Waj haalt waarschijnlijk de drie cijfers niet. En dan is er nog Hassan, een middelmatige rapper die gezegend is met een gevaarlijke naïviteit. Een zootje ongeregeld dus dat de term moslimterrorisme een slechte naam bezorgt.

De karakters die cineast en gediplomeerd satiricus Chris Morris hier uit zijn mouw schudt, zijn absoluut memorabel. Hij geeft een geloofwaardige dwarsdoorsnede van de moslimbevolking in het kwintet, ook al overgiet hij dat met een fikse dosis overdrijving. Elk van de vijf protagonisten heeft bovendien een eigen stem en een unieke motivatie waardoor de karakters dieper gaan dan sitcomtypes. Mede dankzij de uistekende cast van grotendeels onbekende namen ontstaat er bovendien een aangename dynamiek tussen Omar, Faisal, Waj, Barry en Hassan. Je gelooft als kijker echt dat zij een stel vrienden zijn die zich achter een gemeenschappelijk doel willen scharen.

Tot zover het goede nieuws, want voor het overige heeft Four Lions verrassend weinig te bieden. Zelfs het meest essentiële element ontbreekt: goede grappen. Chris Morris lijkt vooral te hopen op het gespar tussen de acteurs, want de plot bevat weinig hilarische momenten. Ja, een ontploffende kraai is leuk en visueel is ook de keuze voor de marathon van Londen als doelwit een voltreffer. Maar het blijven korte haha-momenten in een film die eindeloos gerekt wordt met weinig verheffend opvulmateriaal. En zelfs als er dan al eens een goede mop opgevoerd wordt, dan fnuikt een inept tempo de doeltreffendheid ervan. Een bijkomend probleem is dat de cineast koos voor een documentaire-look. Lekker goedkoop die digitale cameraatjes, dat wel, maar ze hebben een averechts effect. Zonder aanwijsbare reden voor de filmtechniek blijf je als kijker immers verward achter. Een klassieke beeldvoering had debuterend regisseur Morris veel meer lof opgeleverd.

Evenmin te begrijpen is het motief van hoofdrolspeler Omar. Hij is gelukkig getrouwd, perfect geïntegreerd en heeft een jonge zoon. Waarom hij per se een terrorist wil worden, wordt nooit duidelijk en dat blijft constant door het hoofd van de kijker spoken. Ook het feit dat zijn hele familie van zijn plannen op de hoogte is en dat de normaalste zaak van de wereld vindt, ondergraaft de geloofwaardigheid van de film. En daarmee raken we meteen het kernprobleem aan. Zelfs in een film die de grootste idioten opvoert in de meest onnozele situaties is er een identificatie nodig voor de kijker. Voor een film die over moslimterreur gaat, lijkt me dat des te noodzakelijker. Het is hier dat Chris Morris en zijn team - een beetje in de geest van de debiele protagonisten - zichzelf in de voet schieten, nu ja, dat én alle andere problemen die ik al eerder aankaartte en die een veelbelovende premisse als een baksteen doen zinken.

BEELD EN GELUID
Hoe beoordeel je beeld en geluid van een film die bewust korrelig en met goedkope cameraatjes is gefilmd? Kon het contrast beter? Ja. Zijn de zwartniveaus niet optimaal? Daar kan je op rekenen. Oogt het beeld soms te weinig scherp? Absoluut. En ook de kleuren springen niet bepaald van het scherm. Maar zoals gezegd: dat ligt eerder aan de keuze van het opnamemateriaal dan aan de beeldtransfer. Dat deze film zowel een DTS-spoor als een klassiek DD 5.1-spoor bevat, doet bovendien niets af aan het feit dat deze prent waarschijnlijk even goed (of even slecht) had gewerkt in simpele mono. Maar de dialogen klinken helder en vooral in een scène waarin de terroristen in spe luidop Dancing in the Moonlight zingen, worden de boxen aangenaam aan het werk gezet.

EXTRA'S
De enige extra op de schijf is een Trailer voor de film.

CONCLUSIE
Four Lions heeft de potentie om een briljante satire te zijn op het moslimterrorisme, maar helaas schiet de film serieus tekort. Een gebrek aan originele vondsten, een traag tempo en de foute keuze voor een documentairestijl doen de prent de das om, ondanks de aanstekelijke vertolkingen. Beeld en geluid halen een degelijk niveau, maar de bonussectie bevat alleen een trailer.