Twee jaar nadat Tom Cruise  in de huid kroop van Kolonel von Stauffenberg in de teleurstellende Valkyrie had de megaster blijkbaar weer zin in een avonturenfilm waarbij je best het verstand onder nul zet. In een regie van James Mangold (die reeds de meer dan geslaagde horrorfilm Identity, Walk the Line en 3:10 to Yuma op zijn cv heeft staan) mocht onze geliefde spierenbundel twee uur schitteren aan de zijde van Cameron Diaz die er tegenwoordig minder en minder in slaagt om een blockbuster te pakken te krijgen.Diaz vertolkt hier de rol van de karakterloze June Havens die in haar vrije tijd graag aan oltimers sleutelt. Haar wereld komt echter volledig op z’n kop te staan wanneer ze het pad kruist van geheimagent Roy Miller (Tom Cruise). De aanvankelijk sympathieke Miller blijkt echter al gauw achter een zogenaamde cypher aan te zitten, dat is een eeuwige energiebron die gegeerd wordt door allerlei duistere figuren.
 

Voor June het goed en wel beseft is ze er getuige van hoe Miller zich op brutale wijze meester maakt van een passagiersvliegtuig en mag ze zich al even vlug uit de voeten maken voor de FBI die er haar probeert van te overtuigen dat Miller niet zo onschuldig is als hij zich lijkt voor te doen. Je moet geen helderziende zijn om te voorspellen dat June valt voor de charmes van Miller, ook al weet ze als gevolg van het hoog opgedreven kat-en-muis-spel niet goed wie ze nu moet geloven.Veel tijd om zich dat af te vragen heeft ze niet want hoe graag ze ook zou willen wegdromen in de armen van haar nieuwe verovering, speelt ze een sleutelrol in Millers opdracht die erin bestaat om de uitvinder van deze cypher (de nerd-achtige Simon Feck, vertolkt door eeuwige belofte Paul Dano) te beschermen.
 

Ruim twee uur lang krijgt de kijker zowat de meest uiteenlopende locaties van onze planeet aangeboden, ook al zijn het vooral de explosies en achtervolgingen die onze netvliezen dienen te charmeren. Zo mag je gerust de achtervolgingsscène in het Spaanse Sevilla (inclusief de op hol geslagen stieren)  tot één van de meest opwindende uit de moderne cinema rekenen, alleen maakt zoiets nog geen meesterwerk. Want inderdaad, het hoeft geen betoog dat Knight and day geen grootse cinema is en op sommige momenten lijkt het er zelfs op dat Cruise niet meer doet dan op inferieure wijze zijn Mission Impossible-personage Ethan Hunt uit de kast halen.Dat Cruise als geen ander zich schietend een weg weet te banen met een motorfiets weten we al langer dan vandaag, maar toch is er van enig vuurwerk met Diaz geen sprake. Meer zelfs, vrouwe Diaz speelt zo uitdrukkelijk het domme gansje dat haar gillend lachje na pakweg een uur eerder irriterend begint te werken waardoor het soms lijkt of je naar een James Bond-film zit te staren gezien door de ogen van Bridget Jones.En toch, wie voor actiescènes kiest die bol staan van de prachtigste oorden en over het paard getilde stunts, zal zich de vingers aflikken bij dit leuk niemendalletje.
 

Zoals we tegenwoordig  van een moderne Hollywood-film mogen verwachten, worden onze ogen verwend met verblindende beelden die glashelder zijn en geen enkele vorm van grain vertonen. Het verwondert dus niet dat een dergelijke film prat gaat op flashy beelden, wat niet kan worden gezegd over de oubollige 80’s-keuze die deze soundtrack siert, tenzij u natuurlijk fan bent van Daryl Hall & John Oates, Christopher Cross of godbetert Gipsy Kings. Maar technisch gesproken zit de balans tussen dialoog en geluidseffecten meer dan snor.

Niks, behalve het feit dat u kan kiezen tussen de bioscoopversie en de verlengde versie die amper 7 minuten langer is.
 

Hollywood-vertier zonder dat er van de kijker verwacht wordt dat hij er veel over nadenkt, behalve over de ongeloofwaardigheid van het verhaal dat in wezen niet meer is dan Bird On A Wire (inderdaad, het vehikel met Mel Gibson), weliswaar voorzien van hedendaagse special effects. Of zo u wil, Mr. And Mrs Smith zonder de Pitt-Jolie tandem. Matige actiefilm die je net als die zak popcorn vrij snel vergeet.