FILM
Ridder Bowen (Dennis Quaid), de mentor van de jonge Einon (Lee Oakes), de zoon van de wrede koning Freyne (Peter Hric), blijft geloven dat er iets goeds in zijn pupil zit, terwijl alle tekenen wijzen op het feit dat dat niet zo is. Wanneer Freyne door zijn volk wordt onttroond, loopt Einon een dodelijke wonde op aan zijn hart. Samen met Einons moeder (Julie Christie) pleit hij om genade bij één van de laatste levende draken. De draak geeft na het ontroerende pleidooi, waarin Bowen belooft Einon op te voeden volgends de erecode der ridders, de helft van zijn eigen hart. Wanneer blijkt dat de volwassen Einon (David Thewlis) al een even grote schurk is als zijn vader, zweert Bowen dat hij bij wijze van wraak alle draken over de kling zal jagen.




Na jaren van omzwervingen ontmoet Bowen Draco (Sean Connery), de laatste overgebleven draak, en het komt tot een patstelling tussen de twee: als Bowen de draak doodt, is de soort uitgestorven, en is hij daarmee zijn job kwijt. Hij sluit een pact met het beest: langs alle dorpen waar ze heengaan, voeren ze hetzelfde nummertje op: Draco doet alsof hij de dorpelingen bedreigt, Bowen presenteert zich als de redder die de draak zal doden, en passeert na Draco's geveinsde dood langs de kassa. Het bizarre partnerschap wordt op de proef gesteld wanneer Bowen en Draco worden geconfronteerd met de alsmaar groter wordende schraapzucht van Einon, en het duo zweert om het volk te bevrijden van de tiran. Omdat Draco - zoals iedereen wel had gedacht - uitgerekend de draak is die de helft van zijn hart heeft afgestaan aan Einon, is zijn lot onlosmakelijk verbonden met dat van de wrede vorst. Einon meent dat als hij Draco kan vangen en in min of meer ongeschonden toestand gevangen houden, hijzelf onsterfelijk is. Omgekeerd zal Draco echter een eventuele dood van Einon met zijn leven bekopen. Wat een catch-22!




Rob Cohens fantasyverhaal is vandaag de dag uitgegroeid tot een publiekslieveling die meer klasse uitstraalt dan de gemiddelde B-film, alhoewel de prent het bij de opening niet zo dadelijk schitterend deed aan de kassa. Een tweede leven op dvd heeft echter een nieuwe generatie leren kennismaken met deze niet onaardige feelgoodprent, waarvan de speciale effecten vandaag misschien een beetje oudbollig lijken, maar die toch aardig wordt overeind gehouden door het bij vlagen zeer humoristische verbale pingpongspel tussen Dennis Quaid als gedesillusioneerde ridder en Sean Connery als nobele draak. In het zog van andere middeleeuwse heldendichten zoals Robin Hood, Prince Of Thieves was het waarschijnlijk ook net de goede film op het goede tijdstip. De verhaallijn is een redelijk simpel, rechtlijnig vehikel waarin waarden als vriendschap en eer hoog in het vaandel worden gedragen, en waarin de scansie tussen de goede en slechte personages zonder al te veel poespas wordt naar voor gebracht - waarom Einon precies de schurk is die hij is wordt nergens uitgelegd; het zal waarschijnlijk in de genen zitten. De epische soundtrack van Randy Edelman heeft bijgedragen aan het succes, want in nogal wat trailers van films in development wordt het thema uit deze film gerecycleerd.




BEELD EN GELUID
Dragonheart behoort tot het laatste restant films dat is uitgebracht op het ter ziele gegane HD-DVD-formaat, waarbij we redelijk lang hebben moeten wachten op de Blu-ray. Alhoewel het contrast en de kleuren de ouderdom van de film niet verraden, en onder meer scènes zoals die in de grot waarin Draco huist er een redelijke zwartdiepte aan overhouden, is er wel wat op te merken aan het gebrek aan detaillering. Vooral in wijdere shots worden bepaalde details nogal onbestemd, en verdwijnen er in het softe beeld verfijningen zoals gezichten, kostuums en de vegetatie. Ook details in de textuur van huid en harnassen durft het al wel eens laten afweten. De huidskleur helt af en toe wat veel naar het oranje over, maar het vele vuurwerk ziet er dan weer netjes to the point uit. Anderzijds wordt het beeld niet geplaagd door grain of printbeschadigingen. Met het restaureren van de film werd vooral de DTS-HD MA 5.1-geluidstrack aangepakt, en de geluidseffecten dragen in hun volle glorie bij tot de beleving van de film: de vuurspuwende draak, het geklapper van Draco's vleugels, het gutsende water van de waterval, het gekletter van zwaarden, overal zit het goed met het gevoel voor richting en met het gewicht dat de subwoofer in de schaal werpt. Er is nauwelijks verschil merkbaar tussen deze versie en de Amerikaanse import, noch qua beeld, noch qua geluid.

EXTRA'S
De Europese versie verzuipt in de dubbings en ondertitelsporen, maar het bonusmateriaal is verdwenen.

CONCLUSIE
Dragonheart is een aardige film met een hoge nostalgiefactor, die redelijk ambachtelijk overkomt, maar toch zich gerust qua amusementswaarde kan meten met hedendaagse middeleeuwse actiespektakels. De Europese versie is echter niet de beste.