FILM
Na het overlijden van de natuurlijk zeer goede koning Magnus (Noah Huntley) zwaait de koningin-heks Ravenna (Charlize Theron), die Magnus ergens uit een paardenkar heeft getrokken, de plak. Geobsedeerd door haar schoonheid kan ze de levenskrachten uit andere mensen zuigen, waardoor ze eeuwig jong blijft. Haar toverspiegel vertelt haar echter dat ook dat liedje niet eeuwig zal blijven duren, want haar stiefdochter, Snow White (Kristen Stewart) zal haar ooit niet alleen overtroeven in schoonheid, maar ook nog eens de troon afnemen. Het meisje kan echter via de riolering de benen nemen, en de koningin neemt een jager onder de arm (Chris Hemsworth) die haar de gevangene moet terugbezorgen. De jager is nog altijd niet over het verlies van zijn vrouw heen, en kijkt meer dan eens te diep in het glas. Na ontmoeting met zeven dwergen besluiten ze om de krachten te verenigen en de strijd met de tovenares aan te gaan. Hiervoor zoeken ze de hulp van hertog Hammond (Vincent Regan), de enige verwant die nog aan Snow White's zijde zou kunnen vechten. Koningin Ravenna heeft echter een magisch leger op de been gebracht.

Zucht. Ik kan het maar niet geloven dat ik bovenstaande alinea heb moeten neerschrijven, want het idee dat u het sprookje van Sneeuwwitje niet kent, is waarschijnlijk te belachelijk voor woorden. Het zoeken naar inspiratie voor nieuwe films is echter in Hollywood blijkbaar óók te belachelijk voor woorden, want in 2012 werden we maar liefst tweemaal getrakteerd op een remake van Snow White. Eerst was er de nogal kinderlijke aanpak van Tarsem Singh, die Lily Collins (Abduction) en Julia Roberts op het grote scherm verenigde, waarbij de regisseur van Immortals eigenlijk wederom niet zo'n hele baanbrekende film heeft afgeleverd als hij eertijds met The Cell zou hebben doen denken. Snow White And The Huntsman probeert het klassieke sprookje in een modern Lord Of The Rings-achtig jasje te steken. Ergens is er een deel in me dat er niet in slaagt om deze film slecht te vinden, alhoewel het over een stijve en groteske film gaat met belachelijk ernstige dialogen die eerder op de lachspieren wekken dan emoties losweken. Regisseur Rupert Sanders levert voor zijn debuut een film af met mooi spierballengerol, indrukwekkende gevechtsscènes en schilderachtige plaatjes, maar hij maakt ook enkele cruciale fouten: zo heeft hij voor dwergen enkele bekende acteurs zoals Ian McShane en Bob Hoskins opgetrommeld, en door digitale tovenarij hun hoofden op de lichamen van een paar dwergmensen gemonteerd. Het resultaat ziet er op zijn zachtst gezegd surrealistisch uit, en de vraag stelt zich of er geen voldoende dwergacteurs waren die deze klus zouden hebben geklaard voor de helft van de prijs, en beter. Maar als we het over deze film hebben, botsen we vroeg of laat aan de onvermijdelijke olifant in de kamer: Kristin Stewart. Het wicht raakte eertijds via de Twilight-verfilmingen instant beroemd, vooral met haar sullige botoxlippenlook waarop geen enkele emotie af te lezen is. En of ze nu in Twilight speelt of in deze film, het probleem is en blijft dat ze op al die jaren nog altijd geen greintje heeft leren acteren, en dat het resultaat van de film er waarschijnlijk niet beter of slechter op zou zijn geworden, mocht ze in alle scènes waarin ze voorkomt vervangen zijn geweest door een crash test dummie. De meer kwaadaardige vakliteratuur maakt gewag van het feit dat Stewart en Sanders een kortstondige relatie hebben gehad, waardoor de laatste moreel verplicht was om de hoofdrol aan zijn geliefde door te spelen. Maar was er nu in 's hemelsnaam echt niemand anders te vinden die deze taak op zich had kunnen nemen dan Kirstin Zonder Kaakspieren? Charlize Theron en Chris Hemsworth kunnen nog een deel van de meubelen redden, maar Stewarts beperkte talent trekt het hele zooitje naar beneden: of ze nu door een sprookjeswereld van elfen wandelt of moet vluchten voor de vijand door een niet al te fris ruikend riool, er valt geen greintje verschil op haar gebeeldhouwd gezicht te zien. De dame heeft misschien kwaliteiten als fotomodel voor hitsige tieners, maar acteren behoort vooralsnog niet tot haar grootste talenten.

BEELD EN GELUID
Op de beeldkwaliteit van deze release valt echt niet veel af te dingen. De fotografie is een pareltje, de speciale effecten worden met de nodige scherpte weergegeven - soms zelfs iets te scherp, waardoor onder meer de kunstmatig op lichamen geplakte hoofden van de dwergen er te creepy uitzien, en er is geen enkele soort van printbeschadiging te merken. Het kleurenpalet neigt veel naar grijs en bruin, met hier en daar wat mosachtig groen, maar dat maakt de vele bosrijke omgevingen er net realistischer op. Vooral de sprookjesachtige elfenwereld die Snow White en de dwergen betreden ziet er voortreffelijk uit. De textuur is zeer fijn, en de textuur op onder meer de huid is zeer zichtbaar, zoals in de scènes waarin koningin Ravenna last krijgt van een versnellende ouderdom. Het geluid is doordringend en hevig, waardoor onder meer de krijgers die uit zwarte scherven bestaan met veel surroundeffect uit elkaar spatten.

EXTRA'S
Snow White And The Huntsman is te krijgen in een kale vanilla-release en een speciale 2-diskversie. We bespreken deze laatste. Het bonusmateriaal is niet echt beklijvend, maar het is toch een mooi gegeven dat je kan kiezen tussen de Theatrical Version en de Extended Edition, die niet danig véél meer substantie biedt, maar anderzijds toch niet uit de toon valt. Regisseur Rupert Sanders, special effecten-coördinator Cedric Nicolas-Troyan en co-editor Neil Smith leveren een gevarieerde audiocommentaartrack af met veel afwisseling, waarin vooral de verschillende invalshoeken van de deelnemers de ervaring redelijk volledig maken. De documentaire A New Legend Is Born (20:54) toont ons de visie van regisseur Sanders, producent Joe Roth en enkele castleden die vooral vertellen hoe ze de elementen van het fantasygenre hebben trachten te herwerken tot een coherent geheel. De subsectie Citizens Of The Kingdom bevat vier bijdragen over de voornaamste protagonisten: Fairest Of Them All: Snow White (5:49), Deriliously Evil: Queen Ravenna (5:37), The Huntsman (5:05) en als laatste komen de dwergen aan bod in Motley Crew: The Dwarves (6:42). De vier featurettes hebben naar mijn smaak een iets te promotioneel gehalte. Hetzelfde kan gezegd worden over de documentaire "The Magic Of Snow White And The Huntsman" (13:24). De interactieve featurette "Around The Kingdom 360o set tour bevat een korte inleiding door Rupert Sanders (1:40), waarna je met de pijltjestoetsen door de sets in de Pinewood Studios kan navigeren: King Magnus' Courtyard, The village near Castle Tabor, Duke Hammond's castle campment, Queen Ravenna's throne room en Queen Ravenna's mirror room zijn vijf van de locaties die je kan verkennen.

CONCLUSIE
Inhoudelijk is Snow White And The Huntsman vooral geen hoogvlieger door het belabberde acteerspel van Kirsten Stewart, alhoewel het idee om een volwassen versie van Snow White te maken wel een gedurfd concept is. Een voorzichtig cijfer is op zijn plaats. Beeld-en geluidskwaliteit zijn echter geen enkele belemmering.