FILM
Het trotse Barbarenvolk moet leven met één schandvlek op hun blazoen: "barbaar" Ronal (Pierce Cravens) is feitelijk maar een schlemielig figuurtje dat er niet dadelijk uitziet als de Arnold Schwarzenegger-klonen uit zijn stam. Op een avond wordt het kamp van de onoverwinnelijk geachte Barbaren overvallen door de troepen van Lord Volcazar, die alle Barbaren wil vangen. De schlemielige Ronal ontsnapt echter aan zijn aandacht, en samen met de bard Alibert (Ben Bledsoe) gaat hij op queeste - alhoewel dat woord eigenlijk niet mag vallen - om zijn ontvoerde strijdmakkers te redden. Hij krijgt daarbij de hulp van een Speermaagd, die zich Zandra (Ashley Carin) noemt en die zich zal onderwerpen aan de eerste man die haar kan temmen. In een naburig dorp scharen ze dan ook nog de eerder verwijfde elf Elric (Olivier Vaquer) op, die hen mogelijk naar de schuilplaats van het zwaard zou kunnen leiden waarmee Volcazar kwetsbaar zou kunnen worden. De weg ligt bezaaid met wolfsijzers en schietgeweren: de mannen van Volcazar zijn op zoek naar de laatste barbaar - Ronal dus - maar ze zien hem telkens weer over het hoofd. Zo lang ze hem niet hebben kan Volcazar echter zijn mensenoffer niet brengen...

Computergeanimeerde films zijn niet langer het prerogatief van de Verenigde Staten. Recent nog besprak ik voor u Un Monstre À Paris, het Franse antwoord op al dit tekenfilmgeweld, en met deze door Living Colour Entertainment uitgebrachte Ronal The Barbarian - zij het dat we de originele versie niet krijgen maar wel de voor de Engelse markt bewerkte dub, zien we wat Scandinavië onder het begrip CGI-animatie verstaat. In de Deense film Ronal The Barbarian wordt er gevloekt, getierd en zijn de seksuele innuendo's talrijk voor het oprapen. De film is compleet niet geschikt voor minderjarigen; dat is blijkbaar dan ook niet de bedoeling, want de makers hebben een volwassen publiek voor ogen met deze spoof op het heroic fantasy-genre. De verwarring kan nog eens extra moeilijk gemaakt worden door het feit dat zelfs voor een minder bekende tekenfilmmaatschappij als Einstein de technische kwaliteit van de tekenfilm zelf zeer nauw aansluit bij wat bijvoorbeeld Dreamworks gewoonlijk brengt. De kern van de zaak is echter dat Ronal The Barbarian een leuke, zij het wat platte, vertoning is - de testikel-grap waarin Ronal een onzichtbaarheidslotion over zich smeert maar net op de cruciale plaats een paar druppels te kort komt, is bijvoorbeeld te lang uitgesponnen. De film staat stijf van het sarcasme en de zwarte humor, waarin er niet dadelijk een diepgravend verhaal schuilt, maar de uitwerking van de van clichés vergeven personages is best wel leuk gedaan. Onder de dikke lagen "stoutere" humor zit er een redelijk mooi afgerond coming of age-verhaal. Met de meer volwassen aankleding lijkt het of de makers zich terdege willen distantiëren van de familievriendelijke films die Disney en Pixar plegen te produceren.

BEELD EN GELUID
De technische uitwerking van deze disk is maar zus en zo. Het beeld ziet er redelijk donker uit, en hier en daar staan wat compressieartefacts in de weg voor een onberispelijke kijkervaring. Ook de scherpte is helaas in sommige scènes matig. Het geluid staat in een Engelse dub in Dolby Surround 5.1 op de schijf, wat echt niet meer van de tijd is. De geluidseffecten zijn soms een beetje overdreven en missen nuance, en het ontbreekt soms wat aan richting. De dialogen zijn echter goed verstaanbaar. De film is maar in een paar hoofdstukken gekapt, wat zoeken moeilijk maakt.

EXTRA'S
Deze schijf bevat geen bonusmateriaal.

CONCLUSIE
Ronal The Barbarian, het schlemielige bastaardbroertje van Conan, is een uitsluitend op volwassenen gerichte spoof in het sword and sorcery-genre. Technisch is deze disk middelmatig, maar de film zelf is ondanks de low brow-humor best te genieten.