SERIE
Wie HBO zegt, denkt in de eerste plaats aan kwalitatief drama. Maar vaak wordt vergeten dat de Amerikaanse betaalzender ook een rijke traditie heeft van baanbrekende komedies, met als meest in het oog springende namen The Larry Sanders Show, Flight Of The Conchords, Curb Your Enthousiasm en Sex And The City. Aan dat lijstje mag nu ook Girls toegevoegd worden, een soort spirituele opvolger van Sex And The City - de reeks draait eveneens om de exploten van vier vrouwen in New York - die voortdurend die grenzen aftast van hoe grof en eerlijk je kan zijn over met name seksuele escapades. De reeks scheert (nog) niet de hoogste kijkcijfertoppen, maar als er één serie is die het voorbije jaar over de tongen ging, dan was het Girls wel.

De eerste reden daarvoor is dat de serie erop gebrand lijkt om een aantal taboes te doorbreken. Waarom zou je anders reeds in de tweede aflevering prominent een wel erg nonchalant tripje naar de abortusklikiek gebruiken? Ook de hoeveelheid naakte lichamen in iedere episode is vaak niet op de vingers van één hand te tellen. Zeggen dat de reeks de fysieke kant van relaties als een belangrijke rode draad hanteert, is kortom een understatement. Zelfs naar Europese normen gaat Girls wel erg frank en vrij om met seks en seksuele moraal. Maar het spreekt voor de reeks dat die deze taboes niet nodeloos uitbuit. Iedere escapade, elk kinky detail, heeft immers directe invloed op een groter verhaal dat bedenkster Lena Dunham op de kijker loslaat. Een verhaal over talenten, de dagelijkse worsteling en vooral over de wijze waarop jonge twintigers in New York een plekje voor zichzelf trachten te veroveren.

Daarin onderscheidt Girls zich dan ook van Sex And The City. Die reeks was zodanig bezig met het in stand houden van haar eigen hipheid dat de verhalen en de personages er al snel onder gingen lijden. Girls heeft echter slechts één bezorgdheid: de kijker unieke en geloofwaardige personages voorschotelen. En daarin slaagt de reeks grandioos. Ook al rolt de serie eerder over de tongen wegens scènes met 'plasseks' of jongens die liever geen maagden neuken, je blijft ernaar kijken omdat de personages niet zozeer levensecht zijn, maar wel trekjes hebben die je in je vriendenkring zeker herkent. Het eerste seizoen van Girls telt amper tien afleveringen, maar al na twee episodes weet je zeker dat je de avonturen van Hannah Horvath en haar vriendinnen tot het bittere einde wilt blijven volgen.

Die Hannah Horvath wordt gespeeld door het creatieve brein achter de reeks: Lena Dunham. Haar Hannah is een nauwelijks verhulde uitvergroting van haarzelf: een jonge schrijfster die het probeert te maken in New York. Niet origineel, dat is waar, maar de humor overkomt dat quasi probleemloos. Je zal bij Girls zelden luidop lachen, maar gniffelen des te meer. En dat is wegens de onbevangen sfeer die de reeks uitstraalt. Dunham lijkt zich amper iets aan te trekken van de conventies van een tv-reeks en rijgt scènes aan elkaar die niet zouden mogen werken, maar die het toch doen. Nog briljanter is dat ze er niet voor terugdeinst om elk van de centrale personages - allemaal jonge twintigers - een aantal enerverende slechte kwaliteiten mee te geven. Dat maakt meer van ze dan de standaardkarakters die je in de gemiddelde sitcom (of zelfs de betere drama's) terugvindt en doet hen nauw aansluiten bij de realiteit.

Dunham wordt daarbij overigens prima ondersteund door een cast van getalenteerde jonge acteurs. Dat elk van hen gecast is op basis van haar verwantschap met het personage dat ze spelen staat buiten kijf (kijk de extra's op deze schijf er maar eens opna) maar dat doet niets af aan het plezier waarmee ze hun tanden in het personage zetten. In de vrouwelijke cast imponeert vooral de 'vrije geest' Jemima Kirke, terwijl aan mannelijke zijde Adam Driver, die het lief van Dunham speelt, intrigeert. Hij evolueert van een ronduit antipathiek, op het randje van emotioneel en seksueel misbruik balancerend personage naar een lief dat meer oprechte en diepe emoties tentoonspreidt dan de vrouwelijke hoofdpersonages. Maar eigenlijk maken alle personages belangrijke evoluties door in dit eerste seizoen, waardoor je als kijker na aflevering tien het gevoel hebt er een aantal nieuwe vrienden te hebben bijgekregen. Het tweede seizoen, dat momenteel de Amerikaanse beeldbuis onveilig maakt, kan dus niet snel genoeg komen, want met Girls profileert Lena Dunham zich als een van de belangrijkste komische stemmen van haar generatie.

AFLEVERINGEN
1. Pilot
Hannahs ouders besluiten haar verblijf in New York niet langer te subsidiëren, waardoor zij genoodzaakt is haar stage op te zeggen en een échte job te vinden.

2. Vagina Panic
Jessa vermoedt dat ze zwanger is en boekt een bezoekje aan de abortuskliniek. Hannah maakt van de gelegenheid gebruik om zich in de kliniek op seksueel overdraagbare ziektes te laten onderzoeken.

3. All Adventurous Women Do
Hannah ontdekt dat een van haar vorige vriendjes nu homo is. Shoshanna onthult dat ze nog maagd is. Jessa begint een job als babysitter.

4. Hannah's Diary
Marnies vriend leest iets in Hannahs dagboek dat hem zo schoffeert dat hij hun relatie verbreekt. Shoshanna lijkt eindelijk haar maagdelijkheid te verliezen, tot ze aan haar bedpartner verklapt dat ze nog nooit seks heeft gehad.

5. Hard Being Easy
Marnie probeert haar relatie met Charlie te redden. Hannah zegt haar job op nadat ze vruchteloos probeert haar baas wegens seksuele intimidatie aan te klagen.

6. The Return
Hannah brengt een bezoek aan haar ouders en belandt in bed met de plaatselijke apothekersassistent.

7. Welcome To Bushwick A.K.A. The Crackcide...
De meisjes bezoeken een party in een leeg warenhuis, waar Hannah kanten van Adam ontdekt die ze niet had durven vermoeden.

8. Weirdos Need Girlfriends Too
Jessa en Marnie worden verleid door een zakenman op zoek naar een triootje. De relatie tussen Hannah en Adam wordt intenser.

9. Leave Me Alone
Hannah is jaloers op een ex-klasgenote die nu haar eerste boek uit heeft. Haar precaire financiële situatie zet haar vriendschapsband met Marnie onder druk.

10. She Did
Hannah twijfelt eraan om Adam bij haar te laten intrekken. De meisjes worden uitgenodigd op 'de belangrijkste party van Jessa's leven'.

BEELD EN GELUID
Voor het grootse deel is er niets mis met de beeldkwaliteit van Girls: zowel de kleurenweergave als de scherpte kan je moeilijk iets aanwrijven. Wel is er een probleempje met het contrast: het beeld oogt vaak te zacht, alsof er voortdurend een filter over de beelden hangt. Dat kan een artistieke keuze zijn, maar het leidt de kijker wel geregeld onnodig af. De soundtrack geeft de dialogen prima weer, maar de muziek is vaak te stil in de mix.

EXTRA'S
De twee schijven bevatten een aantal zeer interessante extra's. Zo voeren de vier hoofdactrices een aangenaam en inzichtelijk gesprek met elkaar in A Conversation with the Girls (20 min.) en komen we meer te weten over de ontwikkeling van de reeks in A Conversation with Lena Dunham and Judd Apatow (25 min.). Daarnaast licht Lena Dunham in tien korte featurettes van ca. 2 à 3 minuten, met de titel Inside the Episodes, de thema's en motieven van elke aflevering toe. Ten slotte bevatten 5 afleveringen een Audiocommentaar dat bulkt van de weetjes en anekdotes.

CONCLUSIE
Girls is een van de meest interessante tv-komedies van de voorbije jaren: grappig, inzichtelijk en meeslepend. Schrijfster Lena Dunham beschikt over een unieke, authentieke stem die het beste doet verhopen voor volgende jaargangen van de serie. Beeld en geluid halen een degelijk niveau op de schijf en ook de bonussectie is redelijk uitgebreid voor een tv-sitcom.