FILM
De laatste jaren erger ik mij dood aan de nietszeggende term guilty pleasure. Wat betekent dat eigenlijk? Iets waar je je zou over moeten schamen, maar dat je eigenlijk leuk vindt? Is dat niet gewoon jezelf verloochenen? En nochtans geef ik ruiterlijk toe dat Will Ferrell ideaal bij deze term past. Hij is wellicht met verve de slechtste acteur die in Hollywood rondloopt, maar desalniettemin is en blijft hij hilarisch grappig! Ten minste als je op zijn gezicht kan kijken en zijn overacting (wat trouwens zijn handelsmerk is!) apprecieert. In België (en eigenlijk ook in de rest van Europa) is Will Ferrell niet meer dan een bekend filmgezicht. Vaak houden zijn films het in de bioscopen niet langer dan twee weken uit, als ze er al geraken! In de VS is dat heel wat anders en ook al ziet het er naar uit dat hij over zijn hoogtepunt heen is, mag Ferrell zichzelf toch tot één van de meest succesvolle komieken van de laatste jaren rekenen. Bewitched is zeker niet zijn beste prent (dat is Anchorman!), maar wie gewoon op zoek is naar anderhalf uur popcornvertier wordt in deze komedie royaal op zijn wenken bediend. Bovendien krijg je er nog Nicole Kidman bovenop en zij is (voor wie dat nog niet mocht weten) de heerlijkste Hollywoodactrice van de laatste dertig jaar.
 

Bewitched was van 1964 tot en met (!) 1972 één van de populairste Amerikaanse televisieseries. Er zijn in totaal 254 afleveringen gedraaid en hoofdrolspeelster Elizabeth Montgomery was één van de grootste televisiesterren uit de sixties. De titel laat wel vermoeden dat deze film van Nora Ephron een remake is, maar dat is niet het geval, wel een komedie die over een remake gaat. Ondanks zijn grote ego is Jack Wyatt (Will Ferrell) de slechtste acteur in Hollywood, over toeval gesproken!  Zijn laatste film Last Year In Katmandu maakte geschiedenis doordat er van de dvd geen enkel exemplaar werd verkocht. De filmstudio’s bedanken hem voor de bewezen diensten en Jack wordt naar de televisiewereld gedegradeerd. Sommige producers geloven nog in Wyatt en daarom krijgt de acteur de hoofdrol  in de Bewitched-remake aangeboden. Wyatt hapt toe, maar hij stelt meteen zijn eisen. Zijn tegenspeelster moet volslagen onbekend zijn, want de gewezen filmster wil niet overschaduwd worden. Onverwachts ontmoet hij de knappe Isabel Bigelow (Nicole Kidman) die haar neus kan wiebelen zoals de ster van Bewitched dat destijds kon. Meteen krijgt de knappe vrouw de hoofdrol zonder dat ze daar maar ook één auditie voor hoeft te doen. Wyatt denkt dat hij daarmee een geniaal plannetje heeft gesmeed, doch weet hij niet dat Isabel een echte heks is. Erger nog, de peilingen tonen aan dat niemand Wyatt op het scherm wil, wel valt het publiek massaal voor (je raadt het al) Isabel.
 

 

Uiteraard is deze komedie niet meer dan een onschuldig niemendalletje met een verwaarloosbaar verhaaltje, maar toch is Bewitched zeer onderhoudend en geen seconde vervelend. Ferrell is in zijn beste doen en bijna elke grap is er één om je te bescheuren en natuurlijk is Nicole Kidman de ideale actrice voor zo’n rol. De ex van Tom Cruise kan werkelijk alle soorten rollen aan. Op het eerste gezicht zou je misschien wel denken dat Kidman en Ferrell niet meteen een ideaal duo vormen, doch is er een onweerstaanbare chemie tussen de twee filmsterren waardoor de film extra charme krijgt. Ook het decor zorgt daarvoor. De film speelt zich wel vandaag af, maar regisseuse Nora Ephron koos voor majestueuze sixtieskleuren die de prent een kitscherig (maar wondermooi) Disney-sfeertje geven. Terwijl Ferrell en Kidman dolkomisch zijn, ogen de prestaties van oude rotten Michael Caine en Shirley MacLaine een beetje kinderachtig. Nora Ephron is wel geen bekende dame, toch maakte zij heel wat romantische komedies die iedere sterveling heeft gezien, zo regisseerde zij de Tom Hanks-blockbusters Sleepless In Seatless en You’ve Got Mail. Die meligheid vind je ook terug in het einde van Bewitched, want helaas ontaardt de komedie in een zeemzoeterige prent waarvan het laatste halfuurtje zo goed als overbodig is.
 

Je mist helemaal niks als je deze film links laat liggen, maar wie tussen de regels door kan lezen heeft wel door dat Bewitched garant staat voor negentig minuten licht verteerbaar Hollywoodentertainment. Maar is dat slecht? Met de ene acteur lach je je een scheur, terwijl je op de andere nooit uitgekeken raakt. Dus toch een guilty pleasure? Neen, gewoonweg een zeer leuke film!
 

BEELD EN GELUID
Het beeld is standaard, ofschoon je zeer goed merkt dat deze dvd ondertussen bijna tien jaar oud is. Er zijn wel geen storingen, maar niets is echt mooi afgelijnd en de (prachtige) kleuren dreigen soms in elkaar te lopen. Met het geluid is het zelfs erger gesteld. Bij momenten wordt alles een pak stiller, terwijl het een paar ogenblikken later lijkt alsof je de volumeknop volledig hebt opengedraaid. Gelukkig is er een onderhoudende soundtrack met knappe (weliswaar overbekende) songs van Talking Heads, Rupert Holmes, Frank Sinatra en REM.
 

 

Tussen de vele extra's vind je heel wat rommel terug. De weggelaten scènes zijn niet alleen nutteloos, ook hebben ze een afschuwelijk beeld. Tevens heb je van elke acteur een starshot, dat is een klein filmpje van zo'n twee minuten met daarin willekeurig geplukte scènes. De beste extra is de vijfentwintig minuten durende bonus Casting A Spell. In deze extra hamert iedereen erop dat deze film geen remake van de serie is en dat ze dat nooit hebben gewild. Er zitten ook een paar korte interviews in deze documentaire verwerkt, onder andere met producer Douglas Wick die al eens een film over magie heeft geproduceerd (de vergeten horrorprent The Craft met Neve Campbell en Fairuza Balk). We zullen het maar geloven dat zowel Michael Caine als Shirley MacLaine het een eer vonden om in deze film te spelen. Tevens is er een vrij overbodige bijdrage over Mary Zophres. Zij is de dame die alle kledij voor Bewitched ontwierp. Als laatste toemaatje is er nog Why I Love Bewitched. Je hoeft geen genie te zijn om te snappen dat in deze extra iedereen van de cast zijn zegje mag doen en waarom hij of zij destijds aan de oorspronkelijke reeks verslaafd was.
 

CONCLUSIE
Tegenwoordig is Bewitched (net als haar andere komedie The Stepford Wives) een beetje een vergeten Nicole Kidman-prent geworden. Ten onrechte, de rol van heks Isabel is één van de meest sympathieke uit haar carrière. Aan haar zijde is er de altijd hilarische Will Ferrell die de Amerikaanse komedie een heel ander gezicht gaf. Let trouwens ook op de dolkomische cameo van zijn maatje Steve Carell. Bewitched is er eentje om te herontdekken, ten minste als je het melige einde vergeet.