FILM
Hunter "Patch" Adams (Robin Williams) heeft zichzelf laten opnemen in een psychiatrische kliniek na een zware depressie annex zelfmoordpogingen. Na een lang zelfonderzoek meent hij dat hij zich een nieuw doel in zijn leven moet stellen: andere mensen gelukkig maken. De heilzame invloed die hij op andere patiënten uitstraalt, wil hij kunnen kanaliseren, en daarom gaat hij ondanks zijn rijpere leeftijd voor dokter studeren. Als student geneeskunde werkt hij zichzelf danig in de nesten, omdat hij mensen tracht op te peppen door ze te laten lachen - voornamelijk door de clown uit te hangen. Als student mag hij echter nog geen medische handelingen stellen, en zijn onorthodoxe genezingsmethoden botsen natuurlijk met het gevestigde gezag, en dan vooral met het schoolhoofd, Walcott (Bob Gunton). Bovendien breekt er een hele discussie los of zijn lach-therapie nu al dan niet als geneeskundige daad moet beschouwd worden. Als hij dan ook nog verschillende patiënten, die naar zijn oordeel niet de juiste behandeling krijgen, opneemt in zijn zelf opgerichte Gesundheit Clinic, krijgt hij prompt een proces aan zijn broek van de Orde van Geneesheren voor onwettig uitoefenen van geneeskunde, en hangt hem een schorsing als student boven het hoofd. Toch heeft hij een paar medestanders in zijn strijd: zijn beste vriend Truman (Daniel London) en zijn vriendin Carin (Monica Potter), voor wie hij onuitgesproken amoureuze gevoelens koestert.

Hou de emmers al maar vast klaar voor de tranen en de snot die gaat vloeien. Patch Adams is een toch niet bijster geslaagd forum om Robin Williams - alweer - zijn klassieke hyperkinetische Mork-van-Ork-nummertjes op te laten voeren. Alleen worden zijn fratsen ditmaal omkleed door een naar verluidt waar gebeurd verhaal met een hoge depressie-factor. Nu heeft Williams in films als Dead Poets Society en recent One Hour Photo en Insomnia bewezen wel degelijk diepgang aan zijn rollen te kunnen geven, en niet toevallig is de acteur verschillende malen genomineerd voor een Oscar, maar heeft deze alleen nog maar mogen ontvangen voor een meer ernstige (bij)rol in Good Will Hunting. Met een mengeling van clowneske humor en stervende kankerpatiëntjes heeft regisseur Tom Shadyac olie met water willen mengen, met het gekende kabbelende resultaat. Het afschilderen van de "traditionele" geneeskunst als een harteloos bandwerkgebeuren waarbij de dokters enkel maar oog hebben voor het spekken van hun portefeuille, terwijl de lach-kunsten van Williams en de zijnen zowat élke ziekte kan genezen (terminaal, uitzichtloos, je noemt maar...) is zó naief en simplistisch dat de rest van het verhaal er compleet door in duigen valt. Jammer, want er vallen toch nog enkele positieve dingen over de film te zeggen ook. Eerst en vooral is de casting van Williams zowel een vloek als een zegen, want als iemand de rol van Adams perfect kan invullen, dan is hij het wel. Ten tweede is er de zeer natuurlijke vertolking van Monica Potter waar we niet omheen kunnen, die haar rol met veel toewijding neerzet. Tot slot, als je even bedenkt dat de vorige wapenfeiten van regisseur Shadyac The Nutty Professor en de twee Jim Carrey-vehikels Ace Ventura: Pet Detective en Liar Liar waren, valt het resultaat al bij al nog mee, want van onderbroekenlol zoals in deze andere drie films blijven we gelukkig gespaard. Verwacht van deze film geen eindeloze lachsalvo's; integendeel, het enige waar je om zou moeten lachen, namelijk Williams' gekke bekken, gaan op de duur eerder irriterend werken.

BEELD EN GELUID
Voor een iets oudere titel te zijn, heeft deze release een mooie beeldtransfer meegekregen, met mooie natuurlijke maar een soms klein beetje sombere kleuren, een paar sporadische mpeg-artefacts en heel af en toe een klein wit puntje. Anderzijds gaan we niet spontaan juichen van deze beeldkwaliteit, want bijvoorbeeld de scherpte is soms niet om naar huis te schrijven. Anderzijds zie je in de scènes in de kliniek bijvoorbeeld wel erg veel detail. Het geluid is prima, ondanks het compleet ontbreken van een subwoofer-kanaal, en dient vooral om de muziek van Marc Shaiman in de verf te zetten. De dialogen zijn netjes naar de frontkanalen gericht, en de ambiënte geluiden, zoals in het ziekenhuis, klinken discreet maar helder door, maar hierbij worden de achterste kanalen nauwelijks tot niet gebruikt. Ook hier is er fundamenteel niet veel op aan te merken, behalve dan dat het niet echt een track is die inspirerend werkt.

EXTRA'S
Patch Adams is voorzien van geanimeerde menu's, wat voor DVD's uit die periode eerder uitzonderlijk is. De disc is voorzien van een audiocommentaar van regisseur Tom Shadyac, en is eerder één van de betere audiocommentaren, met veel randinformatie en een zeer enthousiaste sfeer. In een 17 minuten durende documentaire "The Medicinal Value Of Laughter" krijgen we wat meer informatie over de inspiratie acter de film. Er staan ook een paar korte verwijderde scènes op de disc, voornamelijk Robin Williams die de uit-knop op zijn improvisatie-chip niet kan vinden. Dan krijgen we nog een trailer, productie-aantekeningen en de traditionele filmografische informatie van cast en crew mee.

CONCLUSIE
Patch Adams is vooral een film voor mensen die wat te veel levensenergie hebben, en eens dringend toe zijn aan een portie depressieve gedachten. Nu tijdelijk in de winkel bij aankoop een gratis staaltje Prozac!