FILM
Na het bekijken van het vehikel Admission had ik mezelf beloofd om de komende weken (of zelfs maanden) geen romantische komedies meer te zien. Neen, niet omdat mijn hart van steen is, gewoon omdat de meeste zo vervelend zijn. Maar kijk, om de woorden van James Bond te gebruiken: zeg nooit nooit, want Sophie Marceau (ja, zij weer!) gooit alweer roet in het eten.

Un Bonheur N'Arrive Jamais Seul is een typische hartverwarmende komedie zoals men ze in Frankrijk aan de lopende band maakt. En toch kun je stellen dat deze relatiekomedie ronduit schitterend is en dat komt niet alleen door de mooie Française. De film staat weliswaar bol van de clichés, maar ook vol realistische situaties waardoor hij werkt. Sacha (Gad Elmaleh) is al lang de veertig voorbij en heeft ooit gezworen dat hij zijn leven nooit aan banden zal laten leggen door een vrouw. Het enige waaraan hij denkt is uitgaan in de vele jazzclubs, piano spelen en het hoofd van mooie vrouwen op hol brengen. Maar dan gebeurt het onverwachte: op een mooie avond loopt hij letterlijk op de Place Vendôme Charlotte (Sophie Marceau) tegen het lijf. De man is na enkele luttele seconden op slag verliefd. Wel moet hij het geluk bij een ongeluk nemen: Charlotte is niet alleen een naarstige carrièrevrouw, ook heeft ze drie (vervelende) kinderen.

Allicht zullen menig wenkbrauwen de hoogte ingaan, want dat zijn inderdaad het soort scenario's die je in Sarah Jessica Parker-vehikels verwacht. Alleen is deze Franse komedie zo veel beter dan haar Amerikaanse broertjes en is er tevens sprake van een prachtige magie tussen Sophie Marceau en Gad Elmaleh. Regisseur James Huth (bekend, nou ja, van Brice de Nice) haalt zijn neus niet op voor platgetreden clichés waardoor de prent eigenlijk nauwelijks verschilt van een doordeweekse Pierre Richard-klucht, toch mag het resultaat er best wezen. Dat vond ook het publiek, want Un Bonheur N'Arrive Jamais Seul lokte anderhalf miljoen Fransen (jawel!) naar de bioscoop. Een vederlicht filmpje met een onweerstaanbare charme. Dus ja, toch naar romantische komedies blijven kijken!

BEELD EN GELUID
De transfer van deze film is zo goed als perfect. Dat is leuk meegenomen omdat het grootste deel van deze film zich in de straten (en parken) van Parijs afspeelt. Een mooi kleurenpalet dat natuurlijk oogt en er is geen enkele storing merkbaar. De geluidsband bestaat hoofdzakelijk uit (goed verstaanbare) dialogen, maar er is ook een aantrekkelijke soundtrack met composities van Chopin, Bach en Mozart.

EXTRA'S
Het is jammer, maar na de film is het over met de pret. Je vindt wel een paar weggelaten scènes op dit schijfje terug, maar dat is uiteraard veel te weinig!

CONCLUSIE
Wie van Franse cinema onthoudt, zal onbeslist wel een plaatsje hebben voor Un Bonheur N'Arrive Jamais Seul. Het verhaaltje is simpel, toch oogt deze komedie bijzonder fris. En nu een gebedje aan Maria dat geen enkele Amerikaan het in zijn hoofd haalt om hiervan een remake te maken!