FILM 
Vorig jaar werd Prisoners één van de grootste hits uit het thrillergenre. De promojongens gingen vlug vergelijkingen met Se7en en Zodiac maken, maar dat is misschien net iets van het goede te veel. Denis Villeneuve weet wel hoe hij de spanning erin moet houden, de opvolger van Fincher is hij nog lang niet. Wel kan de Canadese filmmaker op zowel een aangrijpend onderwerp (hoever kun je als ouder gaan als je eigen kind wordt ontvoerd?) als op excellente vertolkingen rekenen, en dat werkt.

Keller Dover (Hugh Jackman) viert samen met de familie Franklin Thanksgiving. Jammer genoeg eindigt het feestje in een nachtmerrie. De twee dochtertjes van de twee families verdwijnen plotseling in het niets. Alle sporen leiden naar de rare vogel Alex Jones (Paul Dano), een volwassene met het IQ van een tienjarige. Politie-inspecteur Loki (Jake Gyllenhaal) heeft geen keiharde bewijzen om de labiele man achter de tralies te houden, wel is hij er zeker van dat hij meer weet. Keller is het beu om op zenuwslopende politieprocedures te wachten en neemt daarom zelf het recht in handen.

Hoe minder je over het verhaal weet des te beter omdat de kracht van de film in het feit zit dat Dennis Villeneuve de kijker in bijna iedere scène op het verkeerde been zet. Wat we denken is niet altijd juist. Dat systeem werkt niet altijd, zeker niet in het slot. Het einde is wel vrij verrassend, desalniettemin is de finale een marionet zonder touwtjes. Bovendien is een thriller van 153 minuten veel te lang, maar gelukkig zijn de eerste twee uur cinema van de bovenste plank. Dat komt vooral door de ijzersterke acteerprestaties. Hugh Jackman ziet er met baard weliswaar wat sullig uit, toch bewijst hij dat hij meer in zijn mars heeft dan de rol van Wolverine. Jake Gyllenhaal is zoals altijd schitterend, Mario Bello briljant als ontredderde moeder  en tegenwoordig is Paul Dano de ideale acteur als je een psychopaatje in je film wilt.

Dus ja, Prisoners is zeker een aanrader. Wel zou het beter zijn mocht maker Denis Villeneuve de volgende keer over een schaar beschikken, want sommige scènes zijn gewoon overbodig. Als intrede in Hollywood is het weliswaar een thriller die kan tellen.

BEELD EN GELUID
Iedereen maakt het nog dagelijks mee. Mensen die niets afweten van de technische mogelijkheden van een Blu-ray. Mensen die vragen of het nu echt wel de moeite loont om de investering te doen. Het antwoord is dat er zo veel rommel op de markt  is (Blu-rays die alleen maar een Blu-ray zijn omdat ze een blauw hoesje hebben), dat het niet altijd gemakkelijk is om mensen daarvan te overtuigen. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen, Prisoners bijvoorbeeld. Het beeld van dit blauw schijfje is ronduit fenomenaal, zowel in de buitenopnames (de bossen) als de donkere binnenopnames waar alle details duidelijk zichtbaar zijn. De kleuren zijn prachtig, net als de contrasten. Ook het geluid is meer dan goed, ofschoon de makers karig met de schrikeffecten omspringen die typisch zijn voor dat soort films.

EXTRA'S
Eerlijkheidshalve weet ik niet hoe het zit met de buitenlandse release, maar de extra's die je op deze Belga-versie krijgt zijn lachertjes. Powerful Performances is een onnozele extra van 9 minuten waarin de castleden elkaar opzitten te hemelen en ook de drie minuten durende Every Moment Matters is nauwelijks het vermelden waard.

CONCLUSIE
Denis Villeneuve werd bedolven onder de superlatieven toen Prisoners uitkwam. De Canadees, die met zijn debuut Incendies Hollywood voor zich won, behoort evenwel nog niet tot de allergrootste filmmakers, maar dankzij een sublieme cast overstijgt deze thriller zonder moeite de middelmaat.