FILM
Franky Four Fingers (Benicio Del Toro) pleegt met enkele handlangers een overal bij een Antwerpse diamanthandelaar. Ze gaan er aan de haal met een reuzegrote diamant die een smak geld waard is. Franky maakt zich klaar om naar Amerika af te reizen en de opbrengst aan zijn opdrachtgever Avi (Dennis Farina) te overhandigen. Echter zijn er kapers op de kust die dit kleinood maar al te graag in hun bezit willen. Franky is verslaafd aan gokken en laat zich door wapenhandelaar Boris The Blade (Rade Sherbedgia) verleiden om een gok te wagen bij een illegale bokswedstrijd. Wanneer diamanthandelaar Doug The Head (Mike Reid) te weten komt dat Franky gokplannen heeft, licht hij Avi in die prompt naar Londen afzakt. Ondertussen heeft Boris aan drie boefjes de opdracht gegeven om het boekingkantoor te overvallen wanneer Franky komt opdagen. Ondertussen maken Turkish (Jason Statham) en zijn kompaan Tommy (Stephen Graham) plannen met bokspromotor Brick Top (Alan Reid) teneinde een wedstrijd te organiseren. Wanneer Turkish’ bokser tijdens een gevecht met zigeuner Mickey (Brad Pitt) knock-out geslagen wordt, zit hij met een probleem. Brick Top heerst over het milieu en zijn reputatie is berucht. Wanneer iemand hem een duimbreed in de weg legt, wordt die aan stukken gesneden en aan de varkens gevoederd. Turkish is er niet gerust is en weet Mickey te overhalen aan de wedstrijd deel te nemen. Tegelijkertijd wordt Franky overvallen en de diamant ontvreemd. Avi is razend en met de hulp van de brutale doch efectieve aanpak van Bullet Tooth (Vinnie Jones) gaan ze achter de diamant aan. Maar verschillende belangstellenden hebben interesse en gaan tot het uiterste om dit waardevolle voorwerp te bemachtigen…


Heb je de film nog niet gezien, vraag je je gegarandeerd af of regisseur Guy Ritchie zich uit dit warrige kluwen weet te redden. Jazeker. Zelfs Turkish en Tommy kruisen uiteindelijk het pad van de diamant. Ritchie vermengt verschillende verhaallijnen en genres op een zodanige manier dat het steeds genietbaar blijft om te volgen. Als kijker raak je nooit verloren in de verschillende parallel lopende verhaallijnen en dat is in de eerste plaats zeker de verdienste van de regisseur. Wat acteerprestaties betreft, zit het ook snor, met een haast onverstaanbare Brad Pitt op kop. Niet elke personage komt evenveel aan bod, maar de belangrijkste karakters worden meer dan voldoende uitgediept om het verhaal te dragen. Een veel gehoord minpunt is echter wel dat Snatch veel gelijkenissen vertoont met Ritchie’s voorgaande film Lock, Stock & Two Smoking Barrels. Sommigen beschouwen het als een herkauwing. Nu ja, de filmstijl is vrijwel identiek, de vertelstijl eveneens, en toch weet Snatch zich naar onze mening te distantiëren vanwege de betere acteerprestaties en de verschillende aangename wendingen in de film waardoor het steeds boeiend blijft om te kijken.


BEELD EN GELUID
Maar liefst twee dvd-releases hebben we met deze Superbit vergeleken en we kunnen nu al onthullen dat deze laatste als (nipte) winnaar uit de bus komt. Eén zaak staat vast: van de huidige Benelux versie (4,24 Mbit/s) hoeft deze Superbit geen concurrentie te verwachten. Vermits de film én de extra’s op één luttel schijfje werden gepropt, had deze dvd met storende compressiefouten te kampen. Rest er dan nog de U.K. versie (7,25 Mbit/s), een dubbeldvd met de extra’s op een tweede schijfje waarvan de beeldkwaliteit zoals verwacht hoger ligt. De Superbit versie blijft gelukkig gevrijwaard van compressiefouten, te danken aan de hogere bitrate (8 Mbit/s). De kwaliteit van het beeld gaat er op vooruit waarbij scherpte en detail verbeterd zijn. Geen adembenemende verschillen, maar toch wel zichtbaar. Guy Ritchie maakt gebruik van een sober kleurenpalet en met deze transfer komt die heel goed tot zijn recht. Grain is soms wel waarneembaar, niet altijd storend vermits het deel uitmaakt van de gehanteerde stijl, maar in sommige scènes mocht het gerust wat minder. Wel storend zijn de kleine stofjes die in een handvol scènes opduiken alsook een soort fijne halo rond het hoofd van een personage bij een stilstaand beeld. Gelukkig zijn dergelijke situaties op één hand te tellen. In één scène merkten wij enkele trillende lijntjes op het gestreept kostuum van één van de personages. De beeldtransfer van Snatch is net geen absolute referentiekwaliteit, geen topscore dus vermits de aangehaalde negatieve punten dit niet toelaten, maar is wel merkbaar beter dan de Benelux versie en iets beter dan de U.K. versie.


Snatch is nu niet meteen een film om je geluidsinstallatie zwaar op de proef te stellen. Afgezien van de soundtrack, geweerschoten, een ontploffing, een auto-ongeval en gejoel van publiek bij een bokswedstrijd, is de film eerder dialooggedreven wat zeker niet wil zeggen dat er niets te beleven valt. Integendeel, zowel de Dolby Digital 5.1 (448 kbps) als de DTS 5.1 (754 kbps) klinken voortreffelijk en maken waar nodig optimaal gebruik van de beschikbare kanalen. De subwoofer treedt voornamelijk in werking om de soundtrack te ondersteunen en tijdens deze momenten het meest actief. Het verschil tussen beide tracks is miniem, al mogen we gerust stellen dat de DTS net onze voorkeur geniet wegens iets subtieler in omgang.

EXTRA’S
Een Superbit dvd bevat geen extra's, vandaar dat we ook geen score toekennen.

VERPAKKING
Gelukkig worden we deze keer gespaard van het plastieken en uiterst kwetsbare hoesje waarin de eerste Superbit releases verschenen. De nieuwe releases krijgen een kartonnen omhulsel met daarin een grijs Amaray-doosje en dat is uiteraard al heel wat steviger. Volgens de laatste berichten zou Columbia nu ook de eerste Superbits voorzien van dergelijke verpakking.


CONCLUSIE
Snatch mag dan al slechts Guy Ritchie’s derde film zijn, het is toch alweer een schot in de roos. Kon je Lock, Stock & Two Smoking Barrels best pruimen, zal dat deze keer eveneens het geval zijn. Snatch is opnieuw een aaneenschakeling van verschillende verhaallijnen, snedige dialogen, een strakke en met momenten snelle montage, en prima acteerprestaties. In al dit verbaal en non-verbaal geweld verlies je als kijker de pedalen nooit. En dit is zeker de verdienste van de regisseur. De technische presentatie op deze Superbit dvd is heel goed, beter dan de huidige Benelux en U.K. releases, maar een maximumscore zit er net niet in.