In onze perceptie zijn planten traag en saai. We maken er gebruik van voor recreatie (parken) en versiering (siertuinen, kamerplanten), we gebruiken ze als grondstof in alle mogelijk industrietakken (meubels, kleren, medicamenten, etc.) of we consumeren ze (voedsel), en omdat ze geen hersenen hebben staan ze qua intelligentie op de onderste sport van de ladder. Dat beeld verandert evenwel als we onze tijdschaal naar de hunne downgraden, want dan treden we binnen in een wereld van beweging, competitie en vindingrijkheid, waar overleven en zich voortplanten de hoogste doelen  zijn, finaliteiten die ook in de dierenwereld tot de prioriteiten behoren en die in grote delen van de wereld nog steeds van toepassing zijn op onze eigen soort, want vaak vergeten we in onze comfortabele westerse samenleving dat wij een integraal onderdeel zijn van de deze planeet en dat de natuurwetten die er heersen dus ook op ons van toepassing zijn.

In De Fascinerende Wereld Van De Planten rekent Sir David Attenborough af met onze vooroordelen en toont hij ons een wereld die minstens even boeiend en spannend is als die van mens en dier, en vanuit de Kew Gardens levert hij het bij momenten verbluffende bewijs.

Wie niet snel is moet slim zijn, en om hun immobiliteit te compenseren hebben planten kleuren en geuren ontwikkeld, attributen om insecten en vogels te lokken en op die manier voor nageslacht te zorgen. Vogels kunnen infrarood licht zien en zij zien bloemen op een andere manier dan wij: wat niet meer dan stippen op een bloemblad lijken, zijn onder invloed van infrarood licht ware landingsbanen om insecten naar de nectar (en dus naar de pollen) te leiden en één orchideeënsoort maakt het wel erg bont, want de onderlip van de bloem lijkt op het vrouwtje van een zeer specifieke bijensoort en de bloem verspreidt zelfs de geur van die vrouwelijke bijtjes: geen enkele mannelijke bij kan daaraan weerstaan! Planten die voor het verspreiden van hun pollen een beroep doen op vleermuizen verspreiden een geur van rottend vlees, want precies daar zijn de beestjes dol op. Het klinkt ongelofelijk, maar planten zijn in de loop van miljoen jaren een symbiose aangegaan met vogels en insecten die uniek is in de natuur.

Omdat wij mensen steeds meer ongerepte natuur inpalmen, worden planten in hun voortbestaan bedreigd. Bosbranden en houtkap in regenwouden zijn er de oorzaak van dat sommige plantensoorten uitsterven. In het herbarium van Kew Gardens zitten gedroogde exemplaren die in de vrije natuur nu al niet meer voorkomen. Daarom heeft men er een zadencollectie aangelegd. Zaden hebben namelijk de eigenschap dat ze heel lang kunnen overleven. In Egypte heeft men zaad laten ontkiemen uit farao-graven van voor onze tijdrekening. In Kew worden de zaden in de beste omstandigheden bewaard (bij – 20°C) en wordt regelmatig gecontroleerd of ze nog kiembaar zijn. Op die manier hoopt men te voorkomen dat soorten in de toekomst uitsterven.