SERIE
Op het einde van het tweede seizoen van Veep liet ik nog de opmerking vallen dat de reeks nood heeft aan een personage dat de boel op scherp zet om tot een echte hit te kunnen uitgroeien. Hoewel dat personage er dit seizoen niet bijkomt, gaat het niveau van de reeks wel in stijgende lijn, want wat blijkt? Omdat de president zich niet herverkiesbaar stelt, stort vicepresident Selina Meyer zich in de voorverkiezingen voor de presidentiële partijnominatie en dat brengt zoveel intern conflict te weeg dat alle personages in de nog steeds uitmuntende cast het slechtste in zichzelf naar boven halen. Die adrenaline-injectie geeft Veep in zijn derde seizoen dan toch die eigen smoel waar het de twee vorige reeksen grotendeels aan ontbrak en stuwt de afleveringen naar hoogten die we nog niet hadden gezien.

Door te kijken naar wat werkt in dit derde seizoen, is het meteen ook een stuk gemakkelijker om de vinger op de zere plek te leggen betreffende de voorbije twee seizoenen. Door een hoofdpersonage te presenteren dat amper politieke macht heeft (en dus noodgedwongen vanuit de coulissen moet toekijken), schoten de makers zich al op voorhand in de voet omdat de meest beklijvende satire - die van de dagelijkse worsteling met de macht en de publieke perceptie - achterwege bleef. Nu Selina Meyer zich in het kiesgewoel stort, is dat euvel meteen verholpen. Niet alleen is ze gedwongen zichzelf in een nieuwe rol te wringen, ook haar staf schiet in actie, in een poging zich in de meest voordelige positie te wurmen voor het geval Selina effectief het hoogste ambt in het land mag bekleden.

Zo zijn kabinetschef Amy en persverantwoordelijke Dave in een zware strijd verwikkeld om Selina's campagneleider te worden. Mike, de woordvoerder van de vicepresident, houdt zich grotendeels afzijdig maar is vooral bang dat zijn bubbel van competentie genadeloos doorbroken wordt eens Selina president wordt. Gary, de persoonlijke assistent van Selina, krijgt te maken met lichamelijke klachten waardoor hij dreigt te worden ontslagen: een ramp voor hem aangezien hij de vicepresident verafgoodt. Adviseurs Kent en Ben, die in het vorige seizoen slechts sporadisch in beeld kwamen, treden in dit derde seizoen meer op de voorgrond en dragen - onder meer dankzij de knappe vertolkingen van Gary Cole en Kevin Dunn - enorm bij aan de cynische sfeer die de reeks kenmerkt. Alle acteurs zetten overigens weer hun beste beentje voor, met ditmaal een speciale vermelding voor Timothy Simons die als irritante kleine garnaal Jonah, dit seizoen van de ene carrière naar de andere slalomt.

Een bijkomend voordeel van de kiescampagne is dat Veep in seizoen drie de claustrobische gangen en gebouwen van Washington DC af en toe achter zich laat en andere kanten van Amerika (en de rest van de wereld) opzoekt, wat dan weer ruimte vrijmaakt voor genadeloze maatschappijkritiek die niet direct met politiek te maken heeft. Zo brengt Selina in aflevering 4 een bezoek aan een Californisch internetbedrijf dat overduidelijk op Google gebaseerd is: een excuus voor de makers om op hilarische wijze het kapitalistische positivisme van dergelijke bedrijven op de korrel te nemen. Een andere episode dropt de protagonisten in Groot-Brittannië (met een stevige cultuurclash tussen politieke systemen als gevolg), terwijl ook boekentournees, Saturday Night Live en externe consultancyfirma's het mikpunt van spot worden. De schrijvers genieten zichtbaar van al dit materiaal en leveren de beste oneliners en komische situaties tot op heden af. Een woord van respect ook voor de regisseurs, die de actie in beeld brengen als betrof het een fly-on-the-wall-documentaire: eentje die visueel nooit een steekje laat vallen en nooit een goede grap de mist in laat gaan.

Na twee seizoenen bang afwachten, zet Veep in deze derde reeks afleveringen kortom dan toch die stap voorwaarts van louter goede tv naar uitstekende televisie. Door een plot te verzinnen die conflict onvermijdelijk maakt, hebben de makers de sleutel gevonden om de reeks van net dat beetje extra introspectief sarcasme te voorzien dat het verschil maakt. De relaties tussen de personages worden bovendien voort uitgediept en de angst om mensen tegen het hoofd te stoten lijkt definitief afgegooid. Hopelijk gaat Veep in seizoen 4 op het elan van het derde seizoen door, ook al zorgt een enorme plotwending in de laatste episode ervoor dat de zekerheden die we 28 afleveringen lang hebben gekend dan voor niets meer zullen tellen.

BEELD EN GELUID
Warner en HBO hebben een uitstekende reputatie als het aankomt op beeld- en geluidstransfers op hun dvd's en deze schijf brengt niet het minste krasje aan op die reputatie. Van de beelden kunnen we zeggen dat die op elk front van de hoogste kwaliteit zijn: helder, scherp, kleurvast, noem maar op. Ook de soundtrack klinkt prima. Het is niet omdat de dialogen grotendeels het audiospoor domineren, dat ook de achterste boxen op de gepaste momenten niet goed aan het werk gezet worden.

EXTRA'S
Het derde seizoen van Veep zet de traditie van de vorige twee reeksen voort door een bonussectie te voorzien die bestaat uit enerzijds een aantal audiocommentaren en anderzijds verwijderde scènes. Audiocommentaar is aanwezig op de vier laatste afleveringen, waarbij Julia Louis-Dreyfus (naast hoofdactrice ook producente van de show) samen met een wisselend rooster van cast- en crewleden ingaat op het productieproces van de reeks, inclusief enkele leuke anekdotes. De Deleted Scenes duren, verspreid over de twee disks, ongeveer 20 minuten. Het is duidelijk dat ze enkel werden geknipt om de lengte van de afleveringen uniform te houden, want op kwalitatief vlak schieten ze niets tekort.

CONCLUSIE
Het derde seizoen van Veep lost eindelijk de hooggespannen verwachtingen in dankzij een plot die teert op intern conflict en spanningen in de relaties tussen de personages. Het resultaat is een barrage van sarcastische grappen die je soms over de vloer doen rollen van het lachen. Beeld en geluid halen een zeer hoog niveau op deze disk. De bonussectie is inzichtelijk als altijd.