SERIE
De term Silicon Valley werd voor het eerst gebruikt in het begin van de jaren zeventig om een gebied in Californië aan te duiden waar innovatieve elektronicabedrijven samenhokken, maar werd pas in de jaren tachtig, met de opkomst van IBM, Apple en Microsoft, een wereldwijd bekend begrip. Toch heeft het nog eens dertig jaar, een internetboom, een barstende dotcom-bel en een social network-revolutie geduurd eer iemand zich waagde aan een tv-reeks over de Nerds en geeks die de befaamde vallei bewonen. Maar het wachten van de kijker wordt beloond, want Silicon Valley is niet meer of niet minder dan de meest beloftevolle sitcom van de voorbije tien jaar. Niet omdat de reeks een genadeloze satire is op onze door bits en bytes gedomineerde, kapitalistische selfie-maatschappij (hoewel de serie op dat vlak zeker geen goede grap laat liggen als de kans zich voordoet), maar omdat de makers hoofdpersonages presenteren die in al hun dromen en menselijke tekortkomingen bijzonder herkenbaar zijn.

De protagonist van Silicon Valley is Richard, een 26-jarige techneut die een algoritme heeft bedacht dat muzikanten toelaat na te gaan of hun muziek illegaal wordt gebruikt. Niemand ziet echter heil in zijn applicatie, zelfs niet de vier vrienden met wie hij samenhokt in een huis in de vallei. Wanneer het grote bedrijf Hooli er achter komt dat het algoritme ook grote bestanden nagenoeg zonder kwaiteitsverlies kan comprimeren, bieden ze Richard 10 miljoen voor zijn applicatie - die de naam Pied Piper draagt. De jonge ingenieur gaat echter liever in zee met een andere internetgigant, die hem een veel lager bedrag biedt maar wel slechts 5 procent van Pied Piper opeist. Het duurt echter niet lang eer Richard zich die zet beklaagt. Hooli slaagt er namelijk in om zijn algoritme te reproduceren en met de steun van een grote marketingmachine willen ze het product voorstellen op dezelfde beurs waar Pied Piper hoopt om voor z'n uitvinding de broodnodige kapitaalinjectie te genereren.

Het is enigszins verrassend dat de drijvende kracht achter Silicon Valley een man is die vooral bekend staat om zijn op pubers gerichte humor (Beavis and Butt-head) en een langlopende Texaanse animatiereeks (King of the Hill). Maar als je bedenkt dat Mike Judge ook de schrijver-regisseur is van de cult-komedie Office Space, die net als Silicon Valley de relaties tussen samenwerkende (of tegenwerkende) collega's met veel liefde fileert, dan is de link toch niet zo gek. In tijden waarin komedies voornamelijk de familiale situatie uitbuiten (Modern Family), vriendschapsbanden centraal stellen (The Big Bang Theory) of de grenzen met drama opzoeken (Orange is the New Black), is Silicon Valley nog eens een klassieke 'workplace comedy'. De makers kiezen dan wel voor een single camera-aanpak, in tegenstelling tot traditionele multicam-komedies à la Cheers, maar de liefde voor de uitmuntend uitgewerkte personages, de uitgebalanceerde plots en de bijwijlen hilarische humor kunnen wedijveren met de beste classics.

Een deel van de genialiteit van Silicon Valley is dat de reeks enerzijds kiest voor een overkoepelde verhaalboog voor het eerste seizoen - de cruciale vraag is: halen de programmeurs de computerbeurs met een applicatie waarin men wil investeren? - maar dat iedere aflevering de protagonisten ook voor een afgrond van dilemma's stelt. Zo gaat één aflevering over het verzekeren van de rechten op de naam Pied Piper, terwijl een andere episode focust op het genereren van een businessplan (en een visie) voor het opstartende bedrijfje. Tegenstellingen zijn ook te vinden in de humor die de reeks hanteert. Enerzijds laten de makers niet na om de spot te drijven met de geeks en nerds van Silicon Valley en met de huidige maatschappij in het algemeen (een plot waarin een programmeur ADHD-drugs koopt van een jongen van 12 springt in het oog), anderzijds deinst Mike Judge ook niet terug voor banalere grappen, waarbij de hypothetische masturbatie van tachtig mannen een cruciaal plotelement kan zijn.

Maar de voornaamste reden waarom Silicon Valley meteen scoort in het eerste seizoen is een cast (van grotendeels onbekende namen en gezichten) die menselijkheid, humor en uniciteit in geljke mate verenigt. Thomas Middleditch (Richard) is een protagonist met wie we gemakkelijk meeleven omdat hij door zijn onzekerheid en zijn inherente angst voor grote veranderingen herkenbaar is voor iedereen. Hij wordt omringd door acteurs die iets excentriekere personages vertolken - de opportunistische blaaskaak Erlich, de goedbedoelende maar onzichtbare Jared en kibbelende programmeurs Dinesh en Gilfoyle - maar die nooit over de top gaan. Een speciale vermelding ook voor de tijdens de opnames gestorven Christopher Evan Welch die internetondernemer Peter Gregory vertolkt als een wereldvreemd wezen van een andere planeet. Vrouwen zijn (deels naar Silicon Valley-realiteit) haast nergens te bespeuren in de cast.

Dat laatste is gelukkig slechts een klein minpunt in een reeks die alles heeft om uit te groeien tot een moderne klassieker. Silicon Valley werd tijdens de vorige Emmy Awards al genomineerd voor vier beeldjes, waaronder dat voor beste komedie, en als je de extatische recensies van het tweede seizoen leest - dat momenteel loopt op de Amerikaanse betaalzender HBO - lijkt het een zekerheid dat de reeks dit jaar als favoriet zal meedingen voor de allerhoogste eer. Als het aan mij had gelegen hadden ze die Emmy al dit jaar gekregen, want een eerste seizoen dat een dergelijke homerun slaat, dat verdient veel, érg veel respect.

BEELD EN GELUID
Is er ooit al een HBO-reeks geweest die er niet schitterend uitzag op dvd? Ik denk het niet en ook Silicon Valley oogt nagenoeg perfect: de kleurenweergave is uitstekend, de scherpte uitmuntend en op de contrasten is ook al niets aan te merken. Kortom: een beeldtransfer die alles doet zoals het hoort. De soundtrack maakt zelden ten volle gebruik van de mogelijkheden van een 5.1-spoor, maar in de laatste twee episodes, die zich afspelen op de TechCrunch-beurs, wordt duidelijk dat de audiotrack enorm goed is in het subtiel weergeven van de sfeer van een ruimte.

EXTRA'S
Elk van de acht afleveringen is voorzien van een Audiocommentaar door Mike Judge en een variërende gastenlijst van schrijvers, acteurs, regisseurs en producenten. Het aantal leuke anekdotes is niet te tellen en ook al vallen er soms stiltes, de babbelsporen zijn nooit minder dan extreem entertainend en inzichtelijk. De Making-of (12 minuten) is helaas op maat gesneden van showbizz-journalisten en biedt weinig nieuwe inzichten. TechCrunch: Disrupt! (4 min.) is een korte feauturette die ingaat op de opnames tijdens de gelijknamige beurs en The Hacker Hostel (6 minuten) gidst je door de kamers van het huis waar het merendeel van de afleveringen zich afspeelt.

CONCLUSIE
Het eerste seizoen van Silicon Valley maakt de meest beloftevolle start van een Amerikaanse sitcom in het voorbije decennium. Sympathieke personages, een leuke arena en een voortdurende opeenvolging van goede grappen maakt deze serie tot een 'must see'. Beeld en geluid halen bovendien een uitstekend niveau op deze dvd, terwijl met name de audiocommentaren in de bonussectie ook erg inzichtelijk zijn.