ALLELUIA
Bespreking door: Didier - Geplaatst op: 2015-06-25
FILM
Het lijken misschien vreemde woorden, maar één van de beste films van dit moment komt uit België. Nu ja, echt verwonderen doet ons dat niet meer, denk maar aan Welp van Jonas Govaerts. Met deze film komen we bij onze zuiderburen terecht. Bij de echte filmkenners hoeft regisseur Fabrice du Welz geen introductie meer. In 2004 zette hij dit landje al eens overhoop door in Calvaire een charmezanger te laten folteren (wat een goed idee zeg!) en ook opvolger Vinyan deed het internationaal uitstekend. Het derde kindje van deze Luikse filmmaker is zonder twijfel zijn beste tot nu toe.
Als je naar de film kijkt, lijkt het moeilijk om te geloven dat dit lugubere verhaal op waargebeurde feiten is gebaseerd en zich tijdens de jaren 40 in Amerika afspeelde. Michel (Laurent Lucas, die ook die charmezanger in Calvaire vertolkte) is een charlatan eerste klas, die de vrouwen vertelt dat hij een vertegenwoordiger in schoenen is, maar die eigenlijk alleen maar hun zuurverdiende centen wil. Een van zijn slachtoffers is Gloria (Lola Dueñas). In geen tijd merkt de dame dat zij ook één van de vele bedrogen vrouwen is, maar door haar heftige verliefdheid laat zij zich niet zo maar uit het lood slaan. Michel mag lustig doorgaan met rijke vrouwtjes het hof te maken, zo lang zijn hart maar voor haar blijft slaan. Michel stemt in met het aanbod, maar hij weet niet dat zijn geliefde eigenlijk een harteloze moordenares is.
In Alleluia bewijst du Welz dat hij definitief een eigen stijl heeft gevonden: hondsbrutale horror verpakt in een arthousejasje. Inderdaad, een vreemde combinatie maar het werkt wel iedere seconde, ofschoon de cineast enorm veel aan zijn acteurs heeft te danken. Lola Dueñas ziet er misschien op het eerste gezicht als een brave huisvrouw uit, toch wil je niet weten waartoe ze in staat is. Er vloeit enorm veel bloed, sommige scènes zijn zelfs gruwelijk met een Giallo-tintje, maar ze zijn artistiek steeds verantwoord.
O ja, mocht je zo’n filmkijker zijn die het schijfje uit zijn lader haalt eens de eindtitels op het scherm komen, blijf dan voor één keer zitten. Op het einde trakteert du Welz je op een tour de force in pure Refn-stijl, die nog maar zelden is vertoond in de Belgische cinema. Samen met Je Suis A Toi en Welp is Alleluia met voorsprong de beste Belgische film van het jaar!
BEELD EN GELUID
Het is moeilijk om iets over de technische kwaliteit van deze film te zeggen, gewoon omdat Fabrice Du Welz een zeer korrelig beeld gebruikt. Er is geen enkele scène zonder korrel, maar wat kan je daar van zeggen als dat de wens van de kunstenaar is? Daarom een neutrale 5 op 10. Het geluid bestaat uit een Franse Dolby Digital 5.1-geluidsband met duidelijke dialogen en een heerlijke soundtrack. Van effecten is er weinig sprake, behalve het gekrijs van vrouwen die met een mes worden doorkliefd.
EXTRA'S
Jammer genoeg zijn de bonusfilmpjes (
verwijderde scènes,
een kijkje achter de schermen en
een interview met Hélèna Noguerra) niet voorzien van ondertitels, maar de reden waarom we zo’n hoge score geven is de uitmuntende kortfilm
Quand On Est Amoureux C’est Merveilleux. Deze kortfilm is in 1999 door du Welz gedraaid en je zag toen al duidelijk waar de cineast naar toe wilde (horror met een arthouseverpakking). In deze twintig minuten durende kortfilm zien we hoe een wereldvreemde vrouw een knappe man vermoordt zodat hij voor altijd bij haar in huis kan zijn. Gruwelijk grappig en bijna een ode aan de cultfilm
Nekromantik van Jorg Buttgereit. Gevoelige zieltjes kijken beter niet!
CONCLUSIE
Alleluia is alweer een eigenzinnige, tegendraadse, maar sublieme film van het Belgisch wonderkind Fabrice Du Welz. Nu al gereserveerd voor het lijstje van 2015.