FILM
Een paar weken geleden besprak Werner de UK-versie van Shaun The Sheep, maar er is natuurlijk ook een Vlaamse release beschikbaar (ook al wordt er in feite in de film geen woord gesproken en is het enige verschil de geschreven taal die erin voorkomt). Het sympathieke schaapje is eigenlijk al meer dan tien jaar oud en speelde destijds slechts een bijrolletje in de Wallace & Gromit-film A Close Shave, maar het beestje groeide uit tot één van de lievelingen van de Aardman-fans. Na talloze avontuurtjes van vijf minuten, kreeg het schaapje uiteindelijk een eigen langspeelfilm en jawel, hij behoort samen met Inside Out en Minions tot de beste animatiefilms van dit jaar.

Of je nu 7 of 77 bent, we zijn er vrijwel zeker van dat je zal vallen voor de charme van het diertje dat een beetje eigenwijs is, maar er toch steeds in slaagt om de andere schapen van de kudde te  stoppen voordat ze het slachtoffer worden van nog grotere dwaasheden. In deze langspeelfilm zijn de schapen het leven op Mossy Bottom een beetje beu. Om aan nog maar eens een scheerbeurt te ontsnappen, besluit Shaun om samen met de andere schapen in een rondje te lopen zodat de boer in slaap dommelt. Het plannetje lukt en de schapen sluiten hun herder in een caravan op zodat zij eens een hele dag lang lekker hun eigen ding kunnen doen. Natuurlijk slaat het noodlot toe, want de herdershond Bitzer merkt het plannetje op. Tijdens het bekvechten raakt de caravan los, waardoor het gevaarte tegen een razendsnel tempo de grote stad induikt. De dieren hollen hun baasje achterna, maar ze kunnen niet verhinderen dat hij wegglipt. Eens in de stad krijgt de boer een glazen bol van een verlichtingspiloon op zijn hoofd, geraakt bewusteloos en eens hij terug bij zijn positieven is, blijkt dat hij aan geheugenverlies lijdt waardoor hij niet eens meer weet dat hij ooit een boer was. Wel bezit hij nog steeds het talent van het scheren en wordt door een stom toeval de hipste kapper van de stad. Voor de schapen, die ondertussen met een zwerfhond bevriend zijn geraakt, komt er minder glamour aan te pas, want die moeten niet alleen opnieuw het hart van hun baasje zien te heroveren, ook moeten ze constant op de vlucht voor de wrede Trumper van het dierenasiel.

Het verhaal is een beetje oppervlakkig en doet denken aan Beethoven, 101 Dalmatians of The Aristocats, maar het genie zit hem in de details. Net zoals bij Pixar, weten ze bij Aardman dat animatiefilms modern moeten zijn en zowel de allerkleinsten als de ouderen moeten aanspreken. Er zijn heel wat scènes voor de volwassenen (er is bijv. een persiflage op de “You Talking To Me?”-scène uit Taxi Driver), terwijl de kleintjes volop jolijt zullen beleven aan de vele fratsen van de dieren. Net zoals Paddington is Shaun The Sheep zelfs een beetje stout, een varken dat met een vuile onderbroek staat te swingen op Rocks van Primal Scream spreekt nu eenmaal tot onze verbeelding. De creaties zijn schattig en het is wederom een Aardman-animatiefilm zonder CGI. De personages zijn allemaal met de hand uit klei gemaakt en het moet wellicht een eeuwigheid hebben geduurd om deze film te maken, maar het resultaat loont. Zelfs indien u een afkeer hebt van animatiefilms (of gewoon te beschaamd om het toe te geven), moet je beslist 85 minuten van je leven met dit beestje doorbrengen. Wedden dat het verslavend werkt?

BEELD EN GELUID
Zoals eerder vermeld wordt er in de film alleen maar wat gegromd en geblaat, dus speelt het eigenlijk geen rol of je nu naar de Nederlandse, Franse of internationale versie kijkt, die alle drie op deze disk terug te vinden zijn. Het verschil is gewoon bijv. de taal op een verkeers- of reclamebord die in het decor opduikt, meer niet. De kleuren zijn ongelooflijk mooi. Alles oogt ongelooflijk schattig, en zelfs een afschuwelijke straathond heeft bij Aardman nog steeds een grote aaibaarheidsfactor. De film bevat weinig of geen donkere scènes waardoor Shaun The Sheep ook een feest voor je Blu-rayspeler wordt.

EXTRA’S
In zijn recensie beklaagde Werner zich over het feit dat de bonussectie niet  te veel voorstelde. Op deze release is dat anders, ook al is dat qua tijdsduur misschien een mager beestje, zelfs qua inhoud, maar voor mensen die weinig of niets van animatiefilms afweten (zoals ondergetekende) is het toch allemaal interessant. Op dit schijfje vind je vier documentaires waarvan Making Of Shaun De Film veruit het beste deel is. De titel legt alles uit, je krijgt een kijkje in de studio’s, maar de interviews zijn niet echt informatief te noemen. Dat kun je ook niet zeggen van Ontmoet De Personages, waarin men (tja) de personages van het verhaal voorstelt. Hetzelfde geldt voor Ontmoet De Crew, waarin producente Julie Lockheart, regisseurs Mark Burton en Richard Starzak en producent Paul Kewley aan het woord komen. Je kan wel een kijkje op degenen die achter de schermen staan, toch is het louter promopraat. Ten slotte is er nog Met Shaun Achter De Schermen, ook al is het in feite animator Andy Symanofski en ontwerpster Ellie Weston die de rondleiding geven.

CONCLUSIE
Shaun The Sheep: The Movie is niet alleen de schattigste film van het jaar, het is ook opnieuw het bewijs dat Aardman samen met Pixar eenzaam aan de top van de animatiefilm staat. Subliem, ook al mocht de bonussectie iets meer zijn!