Maar uiteraard waren niet alle dino’s vraatzuchtige beesten. Ook 200 tot 70 miljoen jaar geleden was er sprake van een grote diversiteit in de natuur, met vleeseters en vegetariërs, en vooral die laatste soorten zijn uitstekend geschikt voor animatiefilms, al zijn de carnivore exemplaren uiteraard onmisbaar voor een flinke dosis spanning en gevaar. In March Of The Dinosaurs is de hoofdrol weggelegd voor de jonge Edmontosaurus Scare, het mannelijke kalf van een koeachtige soort die 70 miljoen jaar geleden in het poolgebied ten noorden van het huidige Canada leefde. Noord-Amerika zag er toen heel anders uit dan vandaag, want tussen Canada en Amerika lag een vrij grote binnenzee, waardoor de fauna ten noorden min of meer geïsoleerd was van de rest van het continent en specifieke eigenschappen en karakteristieken ontwikkelde. Op de Noordpool zelf was de toestand overigens ook heel anders dan vandaag. Uit geologisch onderzoek blijkt dat het gebied strenge winters kende, maar ook warme zomers waardoor grote landdieren er konden foerageren en hun jongen ter wereld brengen. De Edmontonkudde waartoe Scare behoort, brengt er de zomer door en trekt tegen het naderen van de winter naar het zuiden, een tocht van ruim 1500 km, waarvan een flink stuk door savanneachtige gebied dat weinig bescherming biedt tegen belagers.
 

Voor volwassen dieren is een tocht van 1500 km door vijandig gebied een hachelijke onderneming, voor de jonge Scare is het een levensgevaarlijk avontuur, want hij heeft uiteraard niet het uithoudingsvermogen van de grotere exemplaren, maar bovendien is er tijdens de tocht weinig voedsel voorhanden en zijn er concurrerende soorten – in dit geval de vervaarlijk uitziende ceratopsen met hun indrukwekkende benen kragen - die langs hetzelfde traject zuidwaarts trekken om te ontsnappen aan ijskoude en vier maanden durende nacht van hun zomerresidentie. En net als kinderen, zijn jonge dino’s nieuwsgierig waardoor ze wel eens van het traject afdwalen en dat wordt Scare op een keer bijna fataal als hij het jachtgebied van een Albertosaurus binnendringt, een verre neef van de Tyrannosaurus Rex, die het lekkere brokje maar al te graag tot gehakt zou willen vermalen. Maar Scare weet te ontsnappen dankzij de tussenkomst van een ceratops die de reuzesaurus over de rand van de afgrond duwt, maar zelf ook meegesleurd wordt.

Nee, 70 miljoen jaar geleden was het leven niet bepaald een pretje als je op het menu stond van vleeseters waartegen je nauwelijks verweer had en je bovendien was verdwaald en de weg naar de kudde niet terug kon vinden. Het ziet er niet goed uit voor Scare, maar gelukkig neemt een oude, zij het zieke Edmontosaurus, hem onder z’n hoede waardoor hij uiteindelijk zijn doel bereikt. Maar tussen hem en de kudde ligt een brede rivier waarin walvisachtige Mosasauriërs zijn gearriveerd om zich te goed te doen aan de jaarlijkse trek van de landdinosauriërs…
 

March Of The Dinosaurs is een animatiefilm over het coming-of-age-proces van een jonge dino zo’n 70 miljoen jaar geleden, met in een bijrol de al even jonge Patch, een licht bevederde struisvogelachtige dinosauriër uit het geslacht Troodont, die wél bestand is tegen de arctische koude en dus in het noordelijke donker probeert te overleven op een dieet van kleine knaagdieren en mogelijk ook de jongen van kleine dinosaurussoorten. Scare is evenwel het hoofdpersonage en als dino zonder schild of hoorns behoort hij tot een kwetsbare soort waarvan de leden op elkaar aangewezen zijn om te overleven. Als hij van de kudde wordt gescheiden, raakt hij in moeilijkheden en omdat hij zo lief en kwetsbaar is, voelen we ons als kijker tot hem aangetrokken, leven we met hem mee, en kruisen we de vingers opdat hij de toch van 1500 km tot een goed einde zou kunnen brengen.
  

Dit is uiteraard een film die zich richt tot kinderen en bijgevolg is het scenario niet perfect, terwijl de makers geen enkele moeite doen om er grapjes in te stoppen die speciaal voor papa en mama zijn bedoeld, wat tegenwoordig bon ton is om dit soort producten ook aan dat publiekssegment te slijten. Nee, March Of The Dinosaurs heeft als enige doel kinderen te plezieren en dat blijft tot nader order een gezonde keuze.

 

In tegenstelling tot Walking With Dinosaurs (1998) bevat Marching With Dinosaurs louter animatie. De achtergronden – landschap en vegetatie - zijn m.a.w. niet op locatie gefilmd, maar allemaal met de computer gemaakt, zij het dat men heeft gestreefd naar een hoge mate van realisme. Je kan het betreuren, maar voor kinderen maakt het beslist geen verschil, waarbij we niet mogen vergeten dat Walking met Dinosaurs een docudrama was waarin vooral aandacht werd besteed aan de technologische evolutie sinds Jurassic Park. March with Dinosaurs is een productie in de stijl van Dinosaur Planet en Dinosaur, wat niet betekent dat de makers er zich gemakkelijk vanaf maken, want recente ontdekkingen omtrent dinosauriërs hebben wel degelijk hun weg gevonden naar deze film: de vogelachtige Troodont is flink behaard en de Albertosaurus – verwant aan de Tyrannosaurus Rex – heeft zelfs een opvallend dikke vacht.

Als we al een manco willen aanduiden, dan betreft het de weinige zorg die is besteed aan de dieren tijdens het foerageren, want nooit krijg je de indruk dat de dino’s ook echt eten. Meestal snuffelen ze maar wat aan het gebladerde of pikken ze zonder veel interesse aan een kadaver. Dat ze echt voedsel naar binnenwerken, dat zie je nooit, want dat gebeurt aan de andere kant van het struikje of de boom die op de voorgrond staat. Maar opnieuw, kinderen maakt het beslist niets uit.