FILM
Kleine crimineel (flauwe woordspeling #1) Scott Lang (Paul Rudd) mag na een gedwongen verblijf van een jaar op kosten van de staat de gevangenis verlaten, en hij heeft zich voorgenomen om ditmaal op het rechte pad te blijven, al was het alleen al maar om het vaderfiguur te kunnen zijn voor zijn dochtertje Cassie (Abby Ryder Fortson), in de plaats van surrogaat-vader Paxton (Bobby Cannavale), de nieuwe vriend van zijn vrouw (Judy Greer). Voor een ex-gedetineerde liggen de jobs echter niet voor het rapen, en de slechtbetaalde rotbaan als pispaal bij een fastfoodzaak is hij alweer kwijt zodra zijn naam op de lijst van ex-gedetineerden opduikt. Zijn ex laat hem bovendien verstaan dat hij zonder zaad in het bakje kan fluiten naar bezoekrecht. Vandaar dat hij samen met zijn drie mottige maten besluit om nog één keer een brandkast te kraken in de villa van de excentrieke miljardair Hank Pym (Michael Douglas).

 

Wat Scott evenwel niet weet is dat Pym zélf de opdrachtgever van de inbraak is; hij is namelijk op zoek naar een vaardige inbreker die uit zijn bedrijf een revolutionaire uitvinding kan pikken, vooraleer zijn opvolger, Darren Cross (Corey Stoll), die te gelde kan maken. Het betreft een kostuum dat de afstand tussen de atomen kan verkorten, waardoor de drager zo klein als een mier kan worden. Pym heeft zelf eertijds een soortgelijk kostuum ontworpen, maar het spoorloos laten verdwijnen toen bleek dat zijn uitvinding werd misbruikt voor militaire doeleinden. Scott krijgt het oorspronkelijke prototype te leen, met de bedoeling om het vernieuwde, verbeterde type te stelen óf te vernietigen, wat hem ook het beste uitkomt. Het gebruik van het kostuum is overigens niet zonder gevaar: dr. Pym wil tot elke prijs vermijden dat zijn dochter Hope (Evangeline Lilly) de klus in Scotts plaats klaart, want in soortgelijke omstandigheden heeft Pym eertijds onvrijwillig zijn vrouw de dood ingejaagd.

 

Net als Guardians Of The Galaxy is Ant-Man een film waarmee Marvel het universum van de zogenaamde Phase Two van haar superheldenfilms heeft uitgebreid. In principe staat de film los van de overige Marvelfilms, maar het verhaal speelt zich duidelijk in hetzelfde universum af, getuige de vele referenties naar de Avengers en het imperium van de vader van Tony Stark. Anthony Mackie heeft een kleine cameo als de Falcon, die we ook zagen in Captain America 2: The Winter Soldier en The Avengers 2: Age Of Ultron, én het is, afgaande op de post credits scene, de bedoeling dat de kersverse superheld een rol gaat spelen in Captain America 3: Civil War later dit jaar. Alhoewel ik na het bekijken van The Avengers 2 wat Marvel-moe begon te worden, werkt de ietwat minder serieuze insteek van deze "kleinere" film (flauwe woordspeling #2) verfrissend. De film bezit ondanks de voorspelbare afloop de broodnodige humor waar het Avengers 2 schromelijk aan ontbrak, en als anti-held wekt Paul Rudd sympathie op.

 

De Marvelscenaristen hebben een goeie zet gedaan door Michael Douglas op te voeren als de Ant-Man uit de jaren 60, die duidelijk op zijn retour is, en in deze film naarstig op zoek schijnt te zijn naar een waardige opvolger. De speciale effecten waarmee Rudd "springt" van de vertrouwde wereld en de wereld die een macht van tien is uitvergroot, zijn overtuigend, en doen je als kijker uitkijken naar elke scène waarin Scott Lang het kostuum aantrekt. Ook krijgt Lost-actrice Evangeline Lilly de kans om zich te herpakken nadat ze in delen 2 en 3 van de Hobbit-trilogie de rol toebedeeld kreeg van Vijfde Wiel Aan De Wagen. De relatieve onbekendheid van Ant-Man zorgde er alvast voor dat de film aan de kassa een stuk minder opbracht dan de laatste Avengers. Wat uiteraard niet betekent dat de film geen reden van bestaan heeft, want zeker op gebied van recette is sinds de overname van Marvel door Disney de lat zéér hoog gelegd. De cash cow van Marvel blijft echter tot nader orde in overdrive draaien, met naast een plejade aan films ook televisieseries als Agent Carter, Agents Of S.H.I.E.L.D. en Daredevil. Wellicht zou Disney zich eens moeten beraden of ze zich niet bezondigen aan overkill.
 

BEELD EN GELUID
Op de releases van Marvel-films valt kwalitatief altijd weinig af te dingen. Ook Ant-Man kan rekenen op een mooie transfer; bewust werd er gekozen voor het 1.85:1-formaat om de SFX-shots waarin Lang in een verkleinde wereld zit, goed te kaderen. In bepaalde scènes berijdt onze kersverse superheld mieren die overduidelijk computergegenereerd zijn, maar de computerwizards hebben hun best bijzonder goed gedaan, en ook de insecten zijn tot in de kleinste details verzorgd. Vooral de scène waarin Ant-Man op gevaar van zelfbehoudt zichzelf verkleint tot subatomaire schaal is een huzarenstukje. De print zelf is zeer proper, bevat mooi contrast en ziet er ondanks alle trucages nog "analoog" genoeg uit; het oude kostuum van prof. Pym is wat gehavend door de tijd, en ziet er retrofuturistisch uit, met de nodige deuken en schrammen, onder meer zeer goed te zien op de helm. De DTS-HD MA 7.1-track haalt alles uit de kast: het is een agressieve maar niet overdadige track, waarin de prioriteiten goed gesteld worden en het geweld nergens de dialogen gaat overheersen. De slotscènes waarin Ant-Man de vilian van dienst bevecht op de sporen van een speelgoedtreintje zijn indrukwekkend, en alle scènes waarin Ant-Man zich verkleint, en onder meer op de loop moet voor een golf badwater, zijn zeer immersief  (flauwe woordspeling #3).

EXTRA'S
En zoals gewoonlijk: aan wat verliest een Marvel-schijf gewoonlijk haar topstatus? Juist, aan het bonusmateriaal, alhoewel het ditmaal niet zo dramatisch gesteld is als bij sommige van de vorige releases zoals Avengers 2. Leukste feature is zonder discussie de levendige audiocommentaartrack, ingesproken door regisseur Peyton Reed en acteur Paul Rudd, waarin onder meer de fascinerende openingsscène wordt besproken, waarin Michael Douglas digitaal dertig jaar jonger wordt gemaakt. Daarna wordt het een waterval aan informatie over de speciale effecten, de casting, de locaties en de plaats van de film in het grotere Marvel-universum, doorspekt met hopen leuke anekdotes. De documentaire Making of an Ant-Sized Heist: A How-To Guide (14:34) gaat nog wat op dat elan verder, en toont ons onder meer de voorgeschiedenis van de personages, de fysieke training die de cast heeft moeten ondergaan, de cameo van Falcon, de toch wat eigen stijl waarmee Ant-Man zich van de rest van het Marvelverse dient te onderscheiden, en uiteraard bakken leut op de set. Let's Go to the Macroverse (8:06) focust op de bijzondere mise-en-scène die, gezien het gegeven, nodig is, en daarna volgen de volledige versies van vier nieuwsfragmenten "WHIH NewsFront" (9:12) die in de film gebuikt worden. Na 9 verwijderde en uitgebreide scènes met optioneel commentaar (8:39) volgt nog een gag reel (3:25), en uiteraard start de disk op met enkele cross-promotionele trailers.

CONCLUSIE
Na zovele Marvelfilms is het recept van Ant-Man al lang niet verfrissend meer, maar de studio staat nog steeds garant voor goed gemaakt avontuur, gepresenteerd op een solide Blu-ray.