Vanop een heuvel ziet Ragnar hoe de immense vloot van Bjorn richting zee vaart. Later gaat hij zelf ook onder zeil, maar het contrast kon niet groter zijn: drie kleine schepen, bemand door bejaarde mannen die hij met zijn laatste goud moest overtuigen… z’n vrouw Aslaug heeft nog geprobeerd om Ivar thuis te houden, want in een droom heeft ze gezien hoe de schepen vergaan en haar jongst verdrinkt, maar Ivar wil bewijzen dat hij ook een man is. Geruime tijd later vergaan Ragnars schepen tijdens een storm op de Noordzee en verliest hij 2/3 van zijn bemanning. Ivar overleeft de ramp, maar behalve wat bijlen en messen, hebben de crewleden weinig om zich te verdedigen tegen de troepen van koning Ecbert, die de kuststreek systematisch uitkammen, want zij hebben ondertussen de aangespoelde scheepswrakken gevonden en uiteraard ook Ragnars scheepsvlag… Ragnar besluit om zijn handvol crewleden te vermoorden en zich samen met Ivar over te leveren aan koning Ecbert van Murcia, die ondertussen zijn grondgebied drastisch heeft uitgebreid en de machtigste vorst van de Saksen is geworden. Voor Ragnar wordt dit de laatste reis. Hij mag dan een held zijn in de ogen van zijn eigen volk, tegelijk heeft het zich van hem afgekeerd. In zijn wraakactie tegen Engeland is niemand geïnteresseerd. Hij heeft de waarheid te lang verzwegen en te lang gewacht om te reageren. Hij is oud geworden, terwijl zijn eerstgeborene Bjorn, bijgenaamd Ironside, de successen aaneenrijgt. Ragnar kan alleen maar hopen dat zijn dood voldoende reden is voor Bjorn en zijn broers om alsnog wraak te nemen op de Engelsen. Hij kiest heel bewust voor een one way ticket naar Walhalla...
Van de afwezigheid van haar ex-echtgenoot en van haar zoon Bjorn die onderweg is naar Zuid-Europa, maakt Lagartha gebruik om met haar leger van schildmaagden Kattegat in te nemen, Aslaug van de troon te stoten en zichzelf tot koningin te kronen. Je bent een heks, verwijt ze Aslaug, je hebt me mijn man en mijn thuis afgenomen. Ragnars tweede echtgenote zegt bereid te zijn om terug te treden in ruil voor een vrije aftocht, maar zo werkt het niet bij de Vikingen. Lagartha zal moeten leven met het feit dat Aslaugs vier zonen er alles aan zullen doen om hun moeder te wreken... Er is één obstakel: Bjorn. Zal die werkloos toezien als z’n moeder door z’n stiefbroers wordt vermoord of slaagt hij erin om de neuzen in één richting te krijgen met als doel de laatste wens van zijn vader?
Sinds seizoen 1 is Vikings zo’n 30 à 40 jaar opgeschoten. De helden van toen zijn ondertussen oude mannen geworden. Tijd dus voor de aflossing van de wacht en er zijn minstens twee kandidaten: Bjorn (bijgenaamd Ironside), de eerstgeborene van Ragnar en Lagertha, en verrassend genoeg Ivar (bijgenaamd de Graatloze), de jongste en aan de benen verlamde zoon van Ragnar en prinses Aslaug. Als we Bjorn omschrijven als de strateeg en de man met een visie voor de toekomst van zijn stam (waardoor hij in de voetsporen treedt van zijn vader), dan duiden we Ivar eerder als een woesteling die opteert voor winst op korte termijn: rooftochten, moord en doodslag, en in z’n door twee paarden getrokken strijdwagen lijkt hij inderdaad veel meer op een Romeinse veldheer op veroveringstocht dan op een Viking die met bijl en schild z’n tegenstanders te lijf gaat.
Met dit vierde seizoen wordt in elk geval een periode afgesloten en nemen we afscheid van een aantal personages die ons urenlang aan het scherm hebben gekluisterd, waarbij het niet zeker is of Alexander Ludwig (Bjorn) en even sterk en intrigerend personage kan neerzetten als Travis Fimmel (Ragnar), want dat zal bepalend zijn voor het succes van de vervolgseries, waarvan er al minstens twee zijn aangekondigd. Alex Hogh Andersen (Ivar) lijkt de rol van antagonist over te nemen van Clive Standen (als Ragnars oudere broer Rollo), maar gezien de makers geen enkele moeite doen om van Ivar een voor de kijker aantrekkelijk personage te maken, lijkt z’n rol zich te zullen beperken tot wat de Vikingsaga’s over hem vertellen, nl. dat hij het koninkrijk Northumbria veroverde, dat door z’n nazaten van de negende tot de tiende eeuw werd bestuurd vanuit York. Niet dat dat een onbelangrijk feit zou zijn in het geschiedenis van de Vikingen, want de kolonisatie van wat we nu de Britse Eilanden noemen was niet alleen van belang voor de noorderlingen, maar minstens zo ingrijpend voor de bevolkingsgroepen die ze gingen onderwerpen. De zonen van Aslaug zijn ondertussen nog met z’n drieën (hoe dat komt verraden we u liever niet), maar het heeft er alle schijn van dat ze niet altijd op dezelfde lijn zitten. Bjorn Ironside gaat ondertussen z’n eigen weg, want hij geeft z’n voornemen niet op om de landen rondom de Middellandse Zee te verkennen. En het is maar de vraag of Lagertha zich in Kattegat veilig mag voelen, want de zonen van Aslaug zijn niet vergeten dat zij hun moeder heeft vermoord...
Passie, geweld en doodslag domineren ook dit tweede deel van seizoen 4 met voorop Lagertha die wraak neemt op Aslaug en Kattegat inneemt, waar haar schildmaagden bewijzen dat ze niet onder hoeven te doen voor hun mannelijke collega’s. Katheryn Winnick voert opnieuw een sterke en overtuigende Lagertha ten tonele, een personage dat beslist mede aan de basis ligt van het succes van de serie, reden waarom de makers het opsparen voor seizoen 5. De Australische acteur Travis Fimmel kruipt opnieuw in de huid van Ragnar Lothbrok, de mythische figuur die aan de basis ligt van het succes van de Vikingen in hun tijd. De manier waarop hij het personage gestalte geeft is ronduit indrukwekkend en behoort tot het beste dat dit decennium op het kleine scherm is vertoond, want Fimmel slaagt erin om intelligentie, vermetelheid en durf in het personage te combineren zoals we dat zelden hebben gezien. Je kan je nauwelijks voorstellen dat Vikings nog even relevant is zonder zijn medewerking.
Mysterieus en ondoorgrondelijk zijn trefwoorden waarmee we botenbouwer Floki, gestalte gegeven door Gustaf Skarsgard, eerder hebben omschreven en ondanks minder screentijd, blijft het personage ook in deze tien afleveringen een raadsel. Maar met Lagertha deelt hij één en dezelfde overtuiging, nl. dat zijn ras ten dode is opgeschreven als de Vikingen hun goden verloochenen ten voordele van de christelijke god. Floki is m.a.w. het geweten van de stam en om het gedachtengoed van zijn volk te vrijwaren heeft hij zich destijds verzet tegen Ragnar Lothbrok door diens vriend, de monnik Athelstan, te vermoorden. Gustaf Skargard levert een imponerende prestatie die hem wellicht geen windeieren legt in de toekomst.
