FILM
De jonge Henry Turner (Lewis McGowan) is geobsedeerd door het idee om zijn vader Will (Orlando Bloom) te redden van de vervloeking van de Vliegende Hollander - wie geen flauw idee heeft waar dit over gaat, kijkt beter nog even terug naar Pirates Of The Caribbean 3: At World's End. Hij heeft gehoord over de legendarische Drietand van Poseidon, die élke zeemansvloek kan verbreken. Negen jaar later is hij een volwassen man (Brenton Thwaites) geworden, en komt hij op zee in aanraking met de geest van kapitein Salazar (Javier Bardem), die gewoonlijk slechts één overlevende in leven laat om het verhaal na te vertellen (vandaar de titel van de film), en hij geeft Henry de opdracht om de beruchte piraat Jack Sparrow (Johnny Depp) te laten weten dat hij eraan komt om wraak te nemen; Jack is immers de reden waarom hij vervloekt is en gedoemd om in de Bermuda-driehoek alle schepen tot zinken te brengen.

 

Jack heeft op dat moment andere katten te geselen: na een mislukte overval op de bank van Sint-Maarten laat zijn bemanning hem in de steek en wordt hij tot de guillotine veroordeeld. Omdat zijn magisch kompas echter de sleutel is tot het vinden van de Drietand, komt Henry hem redden, en neemt en passant de voor hekserij veroordeelde wetenschapster Carina Smyth (Kaya Scodelario) mee in zijn kielzog. Jacks oude rivaal, kapitein Barbossa (Geoffrey Rush) meent intussen dat hij op een goed blaadje kan komen bij Salazar en hem kan overtuigen zijn eigen schepen niet langer te belagen als hij Jack op een presenteerblaadje aflevert. Salazar is echter óók geïnteresseerd in een object dat zijn vervloeking kan verbreken, en als hij intussen even terloops kapitein Jack kan kielhalen, zal hij het niet laten...

 

Weet je, dat moment waarop je als recensent beseft dat je laatste recensie van een Pirates-film al zes jaar oud is? Het regisseursduo Joachim Rønning en Espen Sandberg weten de piraten uit de Caraïben alvast opnieuw in stabiele wateren te laten zeilen, na het ronduit slechte deel 3 en het gehandicapte deel 4 dat leed onder het feit dat op Johnny Depp en Geoffrey Rush na moest worden gewerkt met een gloednieuwe cast die niet overtuigde. Voor deel 5 is Orlando Bloom terug, zij het in een veredelde figurantenrol, en maakt zelfs Keira Knightley een cameo met niet één zin dialoog. Maar vooral zit het scenario weer op het goede spoor; ofschoon het niveau van de oorspronkelijke film uiteraard nergens gehaald wordt, is de film een goeie mix met schimmige allianties die meer verbroken dan gesmeed worden, creepy spookpiraten, waarbij Javier Bardem zich eens lekker kan en mag uitleven, en de nodige humor, alhoewel het typetje van Johnny Depp wel wat te voorspelbaar wordt.

 

Waarom de film per se in Europa moest herdoopt worden in het nietszeggende Salazar's Revenge en niet voor de oorspronkelijke titel Dead Man Tell No Tales werd geopteerd, is me een raadsel, zoals wel meer marketingbeslissingen van Disney, en de volledig zinloze cameo van Paul McCartney als een oom van Jack was beter weggeknipt; Keith Richards had ook geen acteertalent, maar had wel een reden om in de film te zitten: aangezien Johnny Depp zijn personage naar zijn voorbeeld had gemodelleerd, was hij de geknipte figuur om Jacks vader te spelen. Paul McCartney daarentegen is de oom die je liever niet uitnodigt op je feestje tenzij het niet anders kan, omdat hij binnen de vijf minuten ladderzat in de billen van de aanwezige dames aan het knijpen is.

 

De voornaamste vraag die we ons echter moeten stellen, is: heeft de Pirates Of The Caribbean-franchise nog een toekomst? De reeks is geïnspireerd op een attractie in de pretparken van Disney, en als je zou vragen of dié nog een toekomst hebben, dan is het antwoord wel duidelijk. De post credits-scène laat alleszins het einde open, en als er van de Fast And fucking Furious verdorie acht delen kunnen worden gemaakt en de bron nog niet opgedroogd is, en van Transformers vijf, waar één deel er al te veel aan was, dan mogen we hopen dat de frisse wind die Joachim Rønning en Espen Sandberg in de zeilen hebben gekregen, nog een tijdje blijft waaien. De sprookjesfabriek van Disney is echter cold, heartless business en wil de franchise overleveren, dan zal die geld moeten blijven opleveren, en of je dat doet door nieuwe paden in te slaan zoals de vierde film probeerde, of door gewoon voorgekauwde recepten te blijven herhalen, zoals deze film, is nog maar de vraag. De flashback naar Jacks jeugd was alleszins veelbelovend, en love him or hate him, maar Depp draagt de film, alhoewel Geoffrey Rush hem deze keer een run for his money geeft.

 

BEELD EN GELUID
Pirates Of The Caribbean: Dead Men Tell No Tales bezit een puike transfer waarin alle details goed tot hun recht komen, de textuur van onder meer de wandelende ondoden goed uit de verf komt, en het fijnere CGI-werk nergens geforceerd overkomt. De kleuren zijn stevig en stabiel en de zwarttinten diep, zonder dat in de nachtelijke scènes of de mist de details dreigen verdrukt te worden. De game winner is echter de DTS-HD MA 7.1-geluidstrack, die krachtig is, immersief met intens gebruik van de surrounds, en gedetailleerd. De dialogen zijn goed gericht, en scènes waarin Salazar onheilspellend over het dek paradeert om vervolgens in het ruim de aanwezigen de stuipen op het lijf te komen jagen, zijn om duimen en vingers van af te likken.

 

EXTRA'S
Zeker in vergelijking met de magere bonussectie van Pirates Of The Caribbean 4: On Stranger Tides, waarbij het bonusmateriaal verspreid zat over zowat elke denkbare release behalve de onze, is deel 5 een verademing. We beginnen met een zevendelige documentaire "Dead Men Tell No Tales: The Making of a New Adventure". Deze bestaat uit A Return to the Sea (3:33), waarin de crew vertelt hoe ze de reeks nieuw leven willen inblazen, Telling Tales: A Sit-Down with Brenton & Kaya (8:48) waarin de twee piraten van de nieuwe lichting worden voorgesteld, The Matador & The Bull: Secrets of Salazar & the Silent Mary (13:38) waarin Javier Bardem als slechterik wordt geïntroduceerd, First Mate Confidential (8:48) waarin we een dagje op de set doorbrengen met ancien Kevin McNally, Deconstructing the Ghost Sharks (3:50) waarin we de visueel het meest interessante monsters uit de film onder de loep nemen, Wings Over the Caribbean (5:11) waarin Paul McCartney volledig nodeloos wordt opgevoerd, en An Enduring Legacy (3:59) waarin de hele franchise nog eens in ogenschouw wordt genomen. Bloopers of the Caribbean (2:58) is een simpele blooper reel, Jerry Bruckheimer Photo Diary (1:40) een collectie setfoto's van de bezieler van de franchise, en 4 verwijderde scènes (2:59) zijn wat ze zijn.

CONCLUSIE
Pirates Of The Caribbean is zoals een vakantie aan zee: elke keer hetzelfde, je weet perfect op voorhand wat er gaat gebeuren, en toch kijk je er telkens weer naar uit. Dead Men Tell No Tales is zeker niet het sterkste deel uit de Pirates-franchise, maar de nieuwe regisseurs herstellen wel een paar miskleunen van de vorige ploeg.