FILM
De weesjongen Finnegan Bell (Ethan Hawke, in jonge versie Jeremy James Kissner) woont bij zijn oudere zus Maggie (Kim Dickens) en diens man Joe (Chris Cooper). Sinds er quota op vissen zijn ingesteld, probeert Joe de eindjes aan elkaar te knopen met klussen, en moet ondermeer de tuin van het Paradiso Perduto onderhouden. De eigenares, de rijke en compleet geschifte oude taart Nora Dinsmoor (een magistrale Anne Bancroft), woont in een krot vol vergane glorie, en vult haar dagen met ontelbaar veel verschillende versies van Besame Mucho door haar platendraaier te jagen. Ze begint de familie Bell plots geld te betalen als Finn met haar nichtje Estelle (Gwyneth Paltrow, in jonge versie Raquel Beaudene) wil komen spelen. Estelle is al van kindsaf een hooghartige jongedame, die meewarig neerkijkt op de eenvoudige Finn. Finn is echter erg begaafd in tekenen, en dat ontgaat tante Nora niet. Estelle groeit op tot een mooie, jonge vrouw, maar laat Finn van de ene dag op de andere stikken wanneer ze in Europa gaat studeren. Finns zin in tekenen is plots over, en jaren lang gaat hij mee met zijn oom Joe vissen. Op een dag worden ze bezocht door advocaat Jerry Ragno (Josh Mostel), die met de mededeling voor de dag komt dat een anonieme sponsor geld veil heeft om Finn in de Newyorkse kunstwereld te lanceren. Een bijkomende motivatie voor Finn om op het aanbod in te gaan, is dat Estelle in New York verblijft, en dit een uitgelezen kans is om haar terug te ontmoeten. Estelle heeft echter van haar tante Nora, die door haar verloofde voor het altaar in de steek is gelaten, geleerd om een hartenbreekster te zijn, en al haar woede op mannen te richten. De zachtmoedige Finn wordt hierdoor een speelbal voor zijn eigen, onuitgesproken gevoelens voor Estelle, een tegenstelling die alleen nog maar scherper wordt wanneer zij aankondigt om eerlang in het huwelijksbootje te zullen stappen met Walter (Hank Azaria). Nora had hem gewaarschuwd dat ze keer op keer zijn hart zou breken; intussen is Finn echter een vermaard kunstenaar geworden, en de wereld ligt aan zijn voeten, en kijk kijk, plots ziet Estelle hem wel staan. Maar zal op een dergelijk ogenblik zijn verstand het winnen van zijn gevoelens?


We bespreken alweer een film waarvan de UK-versie niet is overgewaaid tot op het (Benelux-) vasteland, meer dan waarschijnlijk omwille van het ontbreken van een Franstalige soundtrack, waar we persoonlijk de maling aan hebben. Ook is deze film reeds een tijdje uit, maar vermits er geen nieuwe release gepland staat voor de Benelux - geen release tout court - wilden we toch deze UK-versie eens onder de loep nemen.


Bij mijn eerste visie in de bioscoop liet Great Expectations me een weldoordachte indruk na, die, na een hernieuwde visie op ons aller favoriet medium, niet meer zo overweldigend is, maar toch wel knap geconcipieerd is, achteraf bekeken. Regisseur Alfonso Cuarón, die op dit ogenblik druk bezig is met de verfilming van Harry Potter And The Prisoner Of Azkaban, alweer het derde deel in de avonturen van onze tovenaarsleerling, regisseerde in 1998 deze adaptatie van Charles Dickens' honderd jaar oude roman naar een eigentijdse bewerking, zonder daarbij aan de essentie van het verhaal te raken. Dit hier is geenszins de eerste verfilming van Great Expectations, en het zal ook niet de laatste zijn. Wie met de plot vertrouwd is, heeft ongetwijfeld gemerkt dat we enkele zeer belangrijke details uit de synopsis hebben weggelaten, om de clou niet voortijdig weg te geven. Great Expectations is een boeiende verfilming van de coming of age-klassieker van Dickens, waarbij de regisseur erg mooi van begin tot einde zijn verhaallijnen samenweeft door toevoeging van allerlei kleine details aan het script. Kunst is een belangrijk thema in de film, en gelukkig weet Cuarón ook de regels van zijn kunst te beheersen, zoals de visueel sterke scènes wanneer Finn op het dak van zijn loft, op het toppunt van beroemdheid, over de skyline van New York kijkt. Ethan Hawke is dé uitgelezen acteur om de levenspijnen waar zijn karakter mee worstelt, aan de oppervlakte te brengen, en Gwyneth Paltrow ziet er in deze film uit om centimeter per centimeter af te likken, maar de show wordt toch nog altijd gestolen door Chris Cooper, recent nog niet onterecht onderscheiden met een Oscar voor zijn immer ondergewaardeerde bijdragen aan inmiddels talloze films, door Anne Bancroft, die momenten van waanzin en helderheid kan veinzen door de blik in haar ogen, en uiteraard door de zeer gewaardeerde bijdrage van Robert De Niro als de mysterieuze Arthur Lustig, wiens pad dat van Finn meer kruist dan toevallig kan zijn. De dialogen zijn af en toe wat aan de stroeve kant - één in het oog springend fragmentje is zelfs letterlijk gepikt uit een songtekst van Bryan Adams. Vooral de memoires die Finn als verteller bovenhaalt zijn maar slappe kost, en de kunstscène van New York wordt getoond zoals die is, dat wil zeggen als een stapel gebakken lucht, maar de levenspijnen van Finn, Estelle en Nora komen wel geloofwaardig uit de verf. Naast de originele score van Patrick Doyle is er in deze film ruimte gemaakt voor een zeer opmerkelijke songkeuze, met onder meer Tori Amos en Iggy Pop.


BEELD EN GELUID
Onze eerste aangename verrassing is de uitmuntende beeldkwaliteit: de release is nagenoeg vrij van elke vorm van artefacts, en zelfs in zeer moeilijk te vatten scènes, zoals wanneer Gwyneth Paltrow en haar vrienden in een half verduisterde club een potje kankerstokjes aan het paffen zijn - het hardnekkige gerucht wil maar niet wijken dat Paltrow enorme sponsorgelden ontvangt van grote tabaksmaatschappijen als ze in haar films geregeld een sigaretje wil opsteken - doorbreekt niets de scherpte van het beeld. Great Expectations bevat veel donkere, moeilijke scènes, maar toch is men er met deze release in geslaagd om alle details goed uit de verf te laten komen. De kleuren zijn erg goed uitgebalanceerd. In sommige scènes zit er in de witte vlakken wat flikkering, zoals de beginscène waarin de jonge Finn zijn oom Joe op de pier ontmoet, en af en toe merk je wat heel oppervlakkige posterization, maar afgezien daarvan is er niets wezenlijks op deze transfer aan te merken, en moeten we toegeven dat de vele visuele hoogtepunten de sporadische kleine belichtingsfoutjes ruim overtroeven.


Onze tweede aangename verrassing is de evenwichtige Dolby Digital 5.1-soundtrack. Alhoewel dit niet dadelijk een film is waarin je dadelijk veel punch en actie verwacht, is het vooral in de subtiliteit dat deze geluidstrack hoge toppen scheert, zoals de vogels op het Dinsmoor-landgoed, de ambiance op de receptie bij Finns vernissage, en natuurlijk de scènes in het metrostel. Al deze scènes klinken zeer ruimtelijk en niet opdringerig, zijn in meer of mindere mate voorzien van een natuurlijk soundscape, terwijl de dialoog goed gericht op de frontspeakers gericht blijft. Het volume van de muziek wordt netjes in de rest van de geluidstrack ingeweven, zonder de dialoog te verdrukken. Wie niet zo goed vertrouwd is met het Engels zal zeker een hulp vinden in de Engelse CC-track.


EXTRA'S
Deze release bevat als enige extra een trailer, niet anamorf.

CONCLUSIE
Great Expectations is een zeer sfeervolle, kunstzinnige prent, gepresenteerd op een technisch zeer goed onderbouwd schijfje. Het enige noemenswaardige wat ontbreekt is Nederlandse ondertiteling, maar voor wie dit geen hinderpaal is, kunnen we deze disc, die in de UK en Australië spotgoedkoop is, alleen maar aanbevelen.