SERIE
Met nieuwe verkiezingen in het vooruitzicht hangt het lot van president Frank Underwood (Kevin Spacey) aan een zijden draadje. Zijn Republikeinse uitdager, Will Conway (Joel Kinnaman), ligt met zijn jonge en energieke verschijning én zijn verleden als oorlogsveteraan nu eenmaal beter bij het publiek. Op het einde van seizoen 4 werd echter een gezin op Amerikaanse bodem gegijzeld door islamitische terroristen van ICO, en de gijzeling loopt uit op een bloedbad omdat de president weigert om met terroristen te onderhandelen. De familie staat op de eerste rij om Frank te brandmerken als dé persoon bij uitstek met bloed aan zijn handen. Frank verklaart echter ICO onomwonden de oorlog; tegelijkertijd kan hij via zijn spin doctor LeAnn Harvey (Neve Campbell) de diensten inroepen van internetmogul Aidan MacAllan (Damian Young), die zowat elke truc uit zijn digitale hoge hoed tovert om de publieke opinie te doen keren. Wanneer het er toch naar uitziet dat Frank de verkiezingen in twee cruciale staten gaat verliezen, veinst hij in samenspraak met het FBI een potentiële aanslag op een kiesbureau, waardoor de stembusslag compleet in het honderd loopt. Gevolg: geen van de beide kandidaten geraakt nog aan 50 procent van de kiesmannen, waardoor het het congres is dat uiteindelijk de knoop moet doorhakken.

 

Maar ook daar stuit Frank op weerstand. Een commissie die in het leven is geroepen om de oorlogsverklaring van Frank aan ICO te onderzoeken, verwordt al snel tot een instrument dat het doen en laten van de president onder de loep neemt. Vooral Franks partijgenoot Alex Romero (James Martinez), die de commissie voorzit, wil het vel van de president omdat hij naast de felbegeerde post van whip heeft gegrepen. Claire (Robin Wright) geraakt intussen wel verkozen tot vicepresident, en leidt als waarnemend presidente het Witte Huis zo lang de Gordiaanse knoop niet is ontward - ook het Hooggerechtshof kan geen uitspraak doen, want Frank heeft bij de benoeming van een negende rechter stokken in de wielen gestoken, zodat het hof op een 4-4-gelijkspel geblokkeerd is. Franks tegenstander Conway blijkt echter geestelijk stilletjesaan met doorgebrande stoppen te zitten, en omdat Frank de greep op zijn eigen partij dreigt te verliezen, kondigt hij aan dat in de twee gecontesteerde staten, Tennessee en Ohio, de stemming moet worden overgedaan, waarbij het resultaat van Ohio van doorslaggevend belang blijkt. De Russische president Petrov (Lars Mikkelsen) gooit nog wat olie op het vuur door te midden van het machtsvacuüm zijn greep op de olievoorraden op Antarctica te verstrakken.

 

Maar ook de pers roert zich nog. Tom Hammerschmidt (Boris McGiver) komt hoe langer hoe dichter bij de waarheid inzake de moord op Zoe Barnes, en iemand binnen het Witte Huis voedt hem bovendien informatie waaruit moet blijken dat de terroristische aanval waardoor de verkiezingen werden beïnvloed, in scène werd gezet. Frank en Claire besluiten dat Franks trouwe kabinetschef, Doug Stamper (Michael Kelly), in de hoek moet gaan zitten waar de klappen vallen. Als klap op de vuurpijl komt ook Franks voorganger, president Walker (Michel Gill), voor de commissie getuigen, alhoewel hij daar grondwettelijk niet toe kan gedwongen worden, en hij schildert een naar beeld van Frank waarin hij de president onomwonden ervan beschuldigt de architect te zijn van de constructie waarbij Chinees geld in de verkiezingscampagne werd gepompt in ruil voor gunstige wetgeving. De afzettingsprocedure hangt als een zwaard van Damocles boven het hoofd van de president; hij heeft nog één troef achter de hand, maar die uitspelen gaat gepaard met een zware te betalen prijs...

 

Het vijfde seizoen van House Of Cards is helaas niet het sterkste. De intriges overschrijden de grens van het geloofwaardige, en vooral de rommelige manier waarop de verkiezingen eindigen in totale chaos, lijkt iets van het goede te veel; de hertellingen bij de tweestrijd tussen George Bush en Al Gore lijken er niets bij. Bovendien lopen de sycophanten die Frank willen paaien elkaar voor de voeten, wisselen vaker van kamp dan van onderbroek, en op het einde kan je je afvragen hoe het komt dat de man nog één medestander overhoudt. Waar er in de vorige seizoenen heel wat gedoe was rond de moord op Zoe Barnes, lijkt dit in dit seizoen vervallen tot een fait divers. Eén van de hooggeplaatste personages uit Franks entourage pleegt terloops nog een moord alsof het niets is, en roept de hulp in van een tegenstander om zich van het lijk te ontdoen. Kennelijk volstaat ook in geval van moord een presidentieel pardon om de spons over het verleden te vegen. En meer van dat fraais.

 

Op het moment van uitzending was bovendien nog niet geweten dat acteur Kevin Spacey het zesde seizoen niet meer zou meemaken omdat hij gedefenestreerd zou worden nadat hij een jongeman seksueel lastig zou hebben gevallen. Het lijkt een akelige voorbode, maar zijn personage doet in dit seizoen iets gelijkaardigs, en - laten we het een geluk bij een ongeluk noemen - biedt de ontknoping in de finale van dit seizoen een makkelijke uitweg om Spaceys personage in het zesde seizoen niet langer te laten verschijnen. Het is jammer dat het zo is moeten eindigen, want Spacey steelt werkelijk nog steeds de show in elke scène waarin hij voorkomt, en naar verluidt komt de man tegenwoordig niet meer aan de bak omdat zijn proces al in de media gevoerd is. Dat uitgerekend dit vijfde seizoen van House Of Cards zijn laatste wapenfeit van betekenis zal worden, heeft ontegenzeglijk iets wrangs. Spaceys enige project na House Of Cards was de film Billionaire Boys Club, die op de openingsdag de ronde som van 126 dollar opbracht aan de kassa! Wie hoog klimt, kan laag vallen, en dat geldt niet alleen voor presidenten.

BEELD EN GELUID
Ook dit vijfde seizoen werd technisch gesproken met de nodige égards behandeld, alhoewel de DTS-HD MA 5.1-geluidstrack niet zo perfectionistisch werd uitgevoerd als bij het voorgaande seizoen. Het materiaal leende er zich wellicht minder toe. De beeldkwaliteit laat zich in het nog steeds ongebruikelijke formaat van 2.00:1 kenmerken door het gebruik van gedempte kleuren en veel donkere scènes, maar er is voldoende ruimte voor scherpe details; onder meer alle oneffenheden op Spaceys gezicht zijn te tellen.

 

EXTRA'S
De bonussectie is zo leeg als het hoofd van een parlementair commissielid dat over impeachment moet stemmen. De onhandige verpakking blijft een bron van bekommernis.

CONCLUSIE
De gloriedagen van Frank Underwood, en bij uitbreiding daarvan die van Kevin Spacey, zijn over. Het vijfde seizoen van House Of Cards is het laatste wapenfeit van de felbelaagde acteur, die zich wellicht zijn pensioen anders had voorgesteld.