Tijd om eens een film onder de loep te nemen die het grote publiek al lang is vergeten. Helaas bleek na anderhalf uur vrij duidelijk waarom filmfans het nog nauwelijks over Stay hebben. Dat was ook niet het geval in 2005 toen de film uitkwam. Na eerder successen als Finding Neverland met Johnny Depp en het ronduit briljante Monster’s Ball waagde regisseur Marc Forster zich aan een psychologische thriller waarmee hij uitgebreid een loopje neemt met het geduld van de kijker. Wie is wie dus, en het antwoord daarop weet je de allerlaatste minuut, en ook dan is zelfs niets zekers. De flop werd Marc Forster vergeven, want nadien mocht hij nog de Bond-film Quantum Of Solace, de Brad Pitt-blockbuster World War Z en het al even geschifte Stranger Than Fiction maken. 

Het is geen sinecure om geen spoilers weg te geven als je het verhaal van Stay wil schetsen omdat Marc Forster er een spelletje van maakt om de kijker met iedere sprong in het verhaal op een ander been te zetten. Dat lukt de ene keer al beter dan de andere. Psychiater Sam Foster (Ewan McGregor) weet niet wat hem overkomt als hij Henry Letham (Ryan Gosling) over de vloer krijgt. De student beeldende kunst is niet alleen arrogant, kan in de toekomst kijken, maar hij is ook nog eens uiterst gewelddadig zowel voor zijn omgeving als voor zichzelf. De jonge kerel zet de druk op de ketel door de zielenknijper ervan te vergewissen dat hij van plan is om binnen enkele dagen uit het leven te stappen, een elegante zelfmoord is immers het ultieme kunstwerk. Foster probeert de verwarde kerel te helpen, en dit tot ongenoegen van zijn echtgenote Lila (Naomi Watts) die pijnlijk toeziet hoe haar man meer en meer in de klauwen raakt van zijn patiënt.