FILM
Alvorens je aan Burning begint, weet je maar beter dat dit een film is die zijn tijd neemt. Niet alleen qua lengte (bijna twee uur en dertig minuten), maar ook het filmtempo zelf ligt eerder aan de lage kant. Geen voer dus voor mensen die vinden dat alles er snel en flashy moet uitzien, en nog minder geschikt voor filmfans die een broertje dood hebben aan wat poëzie. Mocht u tot nu toe nog niet hebben afgehaakt, raden we je aan om dit Zuid-Koreaanse werkstuk eens uit te proberen, want de laatste worp van Chang-dong Lee is meer dan de moeite en eentje die zich in je maag als gedraagt dat ene stuk dat je er tijdens een vreetpartij niet bij mocht nemen. In eigen land is Chang-dong Lee een meer dan bekende naam, die naast zes eigen films, al sinds het begin van de jaren negentig meewerkte aan een heleboel Zuid-Koreaanse producties, maar in het buitenland ging alles aan het rollen sinds Burning. Een epos dat niet onopgemerkt bleef in Cannes en meedong voor een Oscar-nominatie als Beste Buitenlandse Film.  De film is gebaseerd op een kortverhaal Schuurtjes In Brand Steken uit de verhalenbundel De Olifant Verdwijnt van de populaire Japanse schrijver Haruki Murakami die naast boeken schrijven, ook aardig een stukje marathon en triathlon kan lopen. Het is maar dat je het weet!

Traag, maar meeslepend, zitten we middenin een onmogelijke driehoeksverhouding. Jongsu (Yoo Ah-in) is een iewat simpele boerenzoon. Zijn vader zit in voorhechtenis en zelf lijkt hij wel de dubbelganger van Donnie Darko te zijn. Steeds voor zich uit staren, ver weg van de realiteit en wat er rondom hem gebeurt kan hem allemaal niet zo veel schelen. Het enige waar hij wel interesse voor heeft is de knappe Haemi (Jeon Jong-seo), maar het strandt op een onbeantwoorde liefde. Na haar terugkomst van een reis uit Afrika wordt het nog moeilijker om haar hart te veroveren, want ze heeft een nieuw lief aan de haak geslagen: de excentrieke snob Ben (Steven Yeun).Ergens in het midden van de film merk je wel wat het belang is van de schuurtjes die in rook opgaan, maar Burning is in de eerste plaats (naast een intieme, zeer mysterieuze thriller) een epos van tegenstellingen die meer contrast vertonen dan het traditionele wit en zwart. Niet alleen zie je dat in de karakters (het bijna alarmerende introverte versus het net geen weerzinwekkende extroverte), maar ook in de tegenstellingen die Zuid-Korea kenmerken. Ben vertegenwoordigt het nihilisme van de rijkdom en Jongsu moet het zien te rooien met het minimum. Deze twee tegenpolen ontmoeten elkaar in de strijd om het hart van Haemi. Een gevecht dat soms in het feeërieke van Terrence Malick kan evolueren, maar op andere momenten omslaat in een bikkelharde David Cronenberg-sfeer.

Een film die best wat inspanning vergt, en ook één die heel wat vragen oproept. Zo zie je bijv. als kijker dat het kwaad aan beide kanten zit, ook al ligt de oorsprong ervan aan iets totaal anders. Ook belandt de kijker meer dan eens op een dwaalspoor, want de kronkelgangen in de hersenen van het hoofdpersonage zijn niet bepaald eenvoudig te noemen. En van een oplossing, laat staan een happy end is er ook al geen sprake, ofschoon de finale er eentje is die je de komende maanden erna niet gauw zal vergeten. Burning is er eentje om te zien, ook al is het geen eenvoudige cinema.

BEELD EN GELUID
We kunnen weer een trip naar de klaagmuur boeken om het feit aan te klagen dat deze film veel beter tot uiting zou komen via blu-ray, maar het zij zo. In andere Europese landen is er wel een blu-rayrelease. Gelukkig heeft men het zout op de wonde weten te beperken door een gave dvd-release waar weinig op aan te merken valt. Scherpe beelden en een sobere 2.0-geluidsband die zijn werk doet. 

EXTRA'S
Er staan geen extra’s op deze dvd.

CONCLUSIE
Burning is een titel die je in heel wat lijstjes aantreft van voorname critici. We zouden liegen (wat we nooit doen) moesten we schrijven dat dit Zuid-Koreaans epos spek voor ieders bek biedt, maar wie tuk is op dit soort films kan er van op aan dat dit wel een zeer knappe, innemende release is.