FILM
De carrière van onderzoeksjournalist Eddie Brock (Tom Hardy) zit in een serieuze dip nadat hij bij een interview met wetenschapper Carlton Drake (Riz Ahmed), CEO van de Life Foundation, vragen heeft gesteld over de ethiek achter medische tests op mensen die kennelijk schering en inslag zijn bij het bedrijf. De informatie daaromtrekt had hij van de laptop van zijn vriendin Annie (Michelle Williams), die hem prompt aan de deur heeft gezet omdat hij haar vertrouwen heeft geschonden én omdat het haar job heeft gekost. De Life Foundation heeft echter een zware stommiteit begaan door een raket de ruimte in te sturen en daar vier symbionten, buitenaardse levensvormen, mee te brengen die een gastheer nodig hebben om te overleven. Vier, maar feitelijk hebben ze er maar drie, want ééntje is op de loop gegaan. Dr. Dora Skirth (Jenny Slate) wil eventueel tegen de aan lager wal geraakte journalist getuigen over de wantoestanden bij de Life Foundation, maar één en ander vergt dat Brock moet inbreken in het laboratorium. Daar wordt hij blootgesteld aan één van de overblijvende drie symbionten, die prompt de controle over zijn lichaam overneemt. Het wezen dat zichzelf vertoont, in tegenstelling tot bij de vorige proefkonijnen, geen afstotingsverschijnselen, en schijnt het in het lichaam van Eddie Brock best naar zijn zin te hebben. Als hij af en toe maar eens eens schurk mag oppeuzelen, dan wel. De symbiont die on the loose is, en die Riot heet, heeft intussen zijn weg gevonden naar Dr. Drake, en hij is maar de voorbode van een buitenaardse invasiemacht die de aardbewoners wil onderwerpen. Venom heeft intussen een zekere sympathie verworven voor de aardbewoners in het algemeen en de lovable loser Eddie in het bijzonder, en hij wil daar een stokje voor steken...

 

 

U zag wellicht Venom voor de eerste keer in Spiderman 3 van Sam Raimi. Nu de Spiderman-franchise intussen ongeveer 48 keer gereboot is, en Venom niet noodzakelijk meer hoeft opgevoerd te worden als de bad guy, was er ruimte voor een solofilm rond de sarcastische symbiont (we zijn voor deze benaming gedeeltelijk schatplichtig aan de erfenis van Willy Vandersteen). Venom is vooral fun, fun en nog eens fun; de film kent een redelijk trage opbouw en is alweer voor de helft voorbij vooraleer Eddie Brocks lichaam met dat van Venom de symbiose aangaat, maar dan is de trein pas goed vertrokken, en terwijl de twee persoonlijkheden voortdurend met elkaar overhoop liggen (Venom is nogal snel op zijn teentjes getrapt als je hem een parasiet noemt), volgt de éne spectaculaire actieset de andere op. Het idee dat buitenaardsen bezit nemen van een menselijk lichaam was in het verleden vooral voer voor horrorfilms en slechte SF, maar de attitiude die Venom tentoonspreidt doen deze film eerder overhellen naar de kant van de komedie. De film kon spijtig genoeg niet rekenen op lovende kritieken, en dat is een beetje onterecht, want superheldenfilms zijn net dat ietsje meer genietbaar als ze zichzelf niet al te serieus nemen. Zie Venom desnoods als het buitenaardse broertje van Deadpool, maar dan zonder de R-rating, en u komt ongeveer in de buurt van wat we bedoelen. De film weet ook maximaal te profiteren van het charisma van Tom Hardy, die zich kennelijk rot amuseert in deze prent, en als u dan ook nog even niet te nauw wil vitten over de wetenschappelijke details - er wordt namelijk behoorlijk wat nonsens gespuid - dan kan uw avond niet meer stuk.

 

 

BEELD EN GELUID
Venom ziet er op Blu-ray helder en scherp uit, en dat mag wel voor een film overladen met speciale effecten. De texturen zijn scherp afgelijnd, ondanks de veelal zwakke belichting zijn de decors rijk gedetailleerd, en de SFX-shots zijn netjes in het geheel verweven. Af en toe zijn de harde fluorescente kleuren van de neonverlichting buiten wat aan de harde kant, maar over het algemeen kunnen we over het palet niet kalgen. De DTS-HD MA 5.1-track laat je geen moment gerust, en bij momenten klinkt de actie vooral luid en immersief. Vooral de tot in de puntjes uitgevoerde achtervolgingsscène die de tweede act van de film domineert, demonstreert een staaltje van kunnen. De stem van Venom (die ook ingesproken werd door Tom Hardy) reverbereert hard en klinkt spookachtig.

 

 

EXTRA'S
Sony levert een mooie hoeveelheid bonusmateriaal af op deze release. Om te beginnen kan u de film bekijken in de interactieve PiP-modus "Venom Mode". Deze modus activeert een reeks pop-upschermen die u wegwijs maken in onder meer de relatie van de film tot de strips. Daarna volgen 3 verwijderde en uitgebreide scènes (5:00), en de eerste featurette die we ontmoeten is The Anti-Hero (10:01). Daarin staat vooral de relatie tussen Eddie en Venom centraal, en hoe deze eerste tegen wil en dank een superheld wordt. Er wordt ook dieper ingegaan op de stripgeschiedenis die Venom totnogtoe al heeft geschreven en de productie. The Lethal Protector in Action (9:14) toont ons de actiescènes en knokpartijen van iets dichterbij, en Venom Vision (7:02) prijst de talenten van regisseur Ruben Fleischer. Designing Venom (5:34) biedt een overzicht doorheen de vorige incarnaties van Venom van het uiterlijk van de symbiont, en Symbiote Secrets (2:40) somt in de gauwte enkele van de easter eggs op die u in de film wellicht hebt gemist. 8 scènes "Select Scenes Pre-Vis" (13:53) toont een vergelijking tussen de film en enkele geanimeerde storyboards. Daarna volgen twee eerder verwaarloosbare videoclips van het antwoord op de vraag die niemand gesteld heeft, Eminem "Venom" (4:56), en Post Malone & Swae Lee "Sunflower" (2:48), de man die zijn smoel zodanig vol heeft laten tatoeëren dat hij nog van geluk mag spreken dat hij een platencontract heeft, of hij zou gedoemd zijn tot een leven van het OCMW. De disk bevat uiteraard cross-promotionele trailers, en opteert u voor de steelbookversie, dan moet u het lelijke artwork er voor lief bijnemen, maar dan krijgt u wel een bonusfeaturette From Symbiote to Screen (20:03), een interessant stel overschouwingen over de plaats van Venom in het Marvelcanon.

 

 

CONCLUSIE
Venom heeft in elk geval té veel kritiek over zich heen gekregen bij de release. Het is een aardige, niet al te serieus te nemen comicbook-pastiche die netjes is afgewerkt, en, als we de mid-creditsscène mogen geloven, eerlang zal gevolgd worden door een sequel waarin Woody Harrelson in de huid kruipt van Carnage.