FILM
Vooraleer er sprake was van The Naked Gun, de moeder aller spoof-films, maakten David Zucker, Jim Abrahams en Jerry Zucker al een soortgelijke, kortlevende televisiereeks die de avonturen van de incompetente agent Frank Drebin (Leslie Nielsen) in beeld bracht. Police Squad! is een verzameling van zes afleveringen van een klein half uur, waarbij het verhaal een van clichés stijf staande policier vormen, maar waar het venijn zit in de uitwerking. De afleveringen zitten vol running gags, kurkdroge humor en quasi onvertaalbare woordspelingen; zo zit er in de eerste aflevering al om te beginnen een grap gebaseerd op het feit dat a retainer in het Engels zowel wachtgeld als een tandbeugel betekent. In Police Squad! volgt Frank Drebin elke week een dossier op, gaande van afpersing, gefixte boksmatchen of gewoon moord, daarbij geholpen door zijn overste Ed Hocken (Alan North), hulpinspecteur Nordberg (Peter Lupus), een labtechnicus, Mr. Olsen (Ed Williams), die graag kinderen mishandelt, en schoenpoetser Johnny (William Duell). In de openingscredits speelt bovendien ook nog één of ander acteur de rol van Abraham Lincoln, maar die heeft feitelijk niets met het verhaal te maken. Elke week wordt er ook met veel bombarie een bekende acteur als special guest aangekondigd, zoals Robert Goulet of William Shatner, maar die wordt vervolgens al om zeep geholpen vooraleer de openingscredits voorbij zijn.

En zo gaat het een hele tijd door. Telkens Drebin iemand een sigaret aanbiedt met "Cigarette?" volgt steevast het antwoord "Yes, I know." Frank rijdt ook elke aflevering de vuilnisbakken omver, al eens afgewisseld met een rij fietsen of een brievenbus, en telkens de aflevering wordt aangekondigd, staat er op het scherm een andere titel dan diegene die door de voice over wordt voorgelezen. Zowat alle beeldspraak wordt letterlijk geïnterpreteerd, en op het einde van de aflevering lijkt het alsof het beeld bevriest, terwijl de acteurs gewoon onbeweeglijk blijven staan (behalve bijvoorbeeld de verdachte, die van de gelegenheid gebruik maakt om de benen te nemen). Al in de derde aflevering wordt aangekondigd dat de schuldige naar Stateville Prison moet, waar hij of zij het gezelschap krijgt van de verdachten die onder meer nog in de daarop volgende afleveringen moeten gearresteerd worden. Het kader op het politiebureau wordt verder ingevuld door een reus, Al (een acteur met de artiestennaam Tiny Ron), waarvan het hoofd nooit in beeld komt en een dwerg, en af en toe wordt er ook nog een aap aangevoerd die kennelijk hoofdverdachte is in een zaak over de moord op circusdieren. Als een verdachte met de achternaam Twice wordt neergeschoten, wordt er vijf minuten lang gepalaverd over het feit of hij nu één, dan wel tweemaal is neergeschoten ("You shot Twice." - "No, once." - "You shot Twice once." etc.)

Dit is maar een korte greep uit de absurditeiten waar de reeks van aan elkaar hangt. Als detective stelt de plot anders niet veel voor, het zijn zeer stereotiepe verhaaltjes die uit goedkope politieromannetjes lijken te komen. Voor de Naked Gun-films werd enkel Leslie Nielsen weerhouden. Hocken en Nordberg werden in de film vertolkt door George Kennedy en de flink omstreden O.J. Simpson. Nielsen is inderdaad wel de uitschieter van de cast, want met zijn uitgestreken gezicht kan hij als geen ander de kurkdroge humor naar voor brengen.

AFLEVERINGEN
Niet dat de plot veel uitmaakt, maar kom, voor de volledigheid:

1. A substantial gift (The broken promise)
Bankbediende Sally Turner (Kathryn Leigh Scott) heeft een klant in het bankkantoor en haar baas neergeschoten om geld te stelen voor de rekening bij haar orthodontist te betalen. Ze probeert te doen alsof de klant de loketbediende heeft neergeschoten, maar het forensisch bewijs wijst in een andere richting.

2. Ring of fear (A dangerous assignment)
Een bokser die niet volgens de afspraak in de afgesproken ronde tegen het canvas ging, wordt vermoord. Frank besluit zelf in de bokswereld te infiltreren, en begint daarom zelf een bokser, Buddy (Patrick St. Esprit), te coachen.

3. The butler did it (A bird in the hand)
Tijdens een verjaardagsfeestje wordt Terri (Lilibet Stern), de dochter van een rijke textielmagnaat, ontvoerd voor losgeld. Haar verloofde komt als verdachte in beeld, maar zoals de titel van de aflevering al aangeeft, de butler heeft het gedaan.

4. Revenge and remorse (The guilty alibi)
Iemand sluipt 's nachts in het gerechtsgebouw binnen en verwisselt het hamertje van de rechter voor ééntje geladen met explosieven. Als ook nog eens de openbare aanklager slachtoffer wordt van een bomauto, gaat de verdenking uit naar Eddie (Spencer Milligan), een explosievenexpert, maar hij heeft een alibi.

5. Rendezvous at Big Gulch (Terror in the neighborhood)
Enkele mafiosi troggelen de lokale middenstanders 50 dollar per kop af als "beschermingsgeld", en wanneer ze niet kunnen betalen, rammen ze hun slachtoffer in elkaar. Nadat een lerares van een balletschool het slachtoffer wordt van afpersers, besluiten Frank en Nordberg een slotenmakerij te openen in de getroffen wijk.

6. Testimony of evil (Dead men don't laugh)
In comedy club Mr. V's worden er drugs verhandeld. Wanneer een standup-comedian vermoord wordt wegens zijn betrokkenheid in de handel, neemt Frank zijn plaats in op het podium.

BEELD EN GELUID
Het beeld van deze oudere reeks is ietwat gedateerd. De kleuren zien er pips uit, het beeld bevat de nodige hoeveelheid artefacts en de scherpte is verre van optimaal. Al bij al is het eindresultaat nog wel acceptabel als men de ouderdom in rekening brengt; in de Verenigde Staten is er overigens zopas een Blu-rayversie verschenen. De geluidstrack is zowel verkrijgbaar in de originele monotrack als in een opgewaardeerde Dolby Digital 5.1-track, waarin toch tenminste enkele leuke surroundeffecten zijn toegevoegd. De Nederlandse ondertiteling moet met de taalspecifieke grappen een moordjob geweest zijn.

EXTRA'S
Afleveringen 1, 3 en 6 worden voorzien van een audiocommentaartrack. De bonussectie trapt af met een gag reel (4:56) vol versprekingen. In een interview met Leslie Nielsen (8:41) vertelt de acteur hoe hij na Airplane op de set van Police Squad! terecht is gekomen. De acteur vertelt ook dat de serie aanvankelijk een flop was omdat het formaat op televisie een zekere mate van aandacht vergt, volgens hem de reden waarom de films wél werkten. In de documentaire Behind the freeze frames (4:31) leren we onder meer dat de statische beelden op het einde van elke aflevering feitelijk bedoeld waren om het geheel als één film achter elkaar te kunnen monteren. Er zijn casting tests van Alan North (2:40) en Ed Williams (6:03). Daarna volgt een al even niet ernstig te nemen producers' photo gallery (1:00) waarbij de foto's van het prikbord vallen. Twee statische pagina's geven vervolgens een lijst met celebrity death shots, ideetjes hoe de makers de gastster van de week om zeep zouden kunnen helpen. Tot slot bevatten de production memo highlights een lijst van grappen die in de eerste drie afleveringen niet door de censuur zijn gepasseerd.

CONCLUSIE
Police Squad! werkte voor geen meter op televisie, nogmaals het bewijs dat de gemiddelde Amerikaanse televisiekijker in 1982 gewoon dom was, en dat TV toen gewoon dezelfde functie had als behangpapier. De cultstatus kreeg de reeks pas ná de Naked Gun-films, en Police Squad! is zeker een reeks waarbij u uw verstand erbij moet houden, en de afleveringen meerdere malen moet bekijken vooraleer u alle grappen meeheeft. Paramount heeft dankzij deze dvd de absurde avonturen van Frank Drebin bewaard voor het nageslacht.