SERIE
Loeiende sirenes, afgezette straten en een camera die ons naar de de Clinton Correctional Facility leidt in Dannemora leidt, een piepklein stadje in de buurt van New York. Aan de ondervragingstafel zit een verwarde Joyce ‘Tilly’ Mitchell (Patricia Arquette). Vanaf de eerste vraag, antwoordt de opzichtster van het naaiatelier in de gevangenis dat ze niks fouts heeft gedaan en dat ze niet voor haar job dient te vrezen. De boeien rond haar enkels verraden dat de New Yorkse autoriteiten daar toch anders over denken, want volgens hun is de vijftigjarige vrouw één van de redenen waarom David Sweat (Paul Dano) en Richard Matt (Benicio Del Toro). Niet dat de flikken daar om malen. Volgens hun worden ze toch binnen de kortste keren gevat en kunnen ze afgemaakt worden met een kogel door de kop. Wat dat doe je volgens hun maar beter met copkillers. Maar naast de klopjacht op de twee misdadigers willen de agenten ook weten hoe het kan dat de twee uit één van de strengst bewaakte gevangenissen van de States zijn kunnen weglopen.




Het verhaal speelde zich af in 2015, is echt gebeurd en de Amerikaanse staat mocht er zo’n 23 miljoen dollar voor opdraaien. Een modelgevangenis is de Clinton-gevangenis in New York geenszins, en zeker niet wat de twee ontsnapten betreft. Joyce ‘Tilly’ Mitchell (een bijna aftandse Patricia Arquette) die geen aandacht meer krijgt van haar echtgenoot duikt dagelijks de koffer in met de timide David Sweat. Gewoon zeggen dat hij haar oud lichaam nog best verrukkelijk vindt en het levert hem de nodige prestiges op, maar het liedje blijft niet duren. Het zijn niet alleen de medegevangen die de affaire snel door hebben, maar ook de directie snapt dat er meer aan de hand is en ze besluiten om Sweat over te plaatsen. Tilly gaat geheel door het lint, maar papt al gauw aan met Matt. In ruil voor seks bezorgt zij de gevangene allerlei dingen, want Tilly weet niet dat Matt en Sweat willen ontsnappen...




Achter de camera’s stond Ben Stiller. We hebben het wel degelijk over de komiek waar we de laatste jaren alsmaar meer een afkeer van gekregen hebben. Echt verwonderlijk is dat niet, want Stiller deed ook al de regie voor zijn eigen films Zoolander 2 en Tropic Thunder, of The Cable Guy met Jim Carrey. Stiller speelde enorm op veilig, want klassieker geregisseerd dan deze serie kan bijna niet. Bovendien is het zonneklaar dat zowel Escape From Alcatraz met Eastwood of (het ondertussen toch wat overgewaardeerde) The Shawshank Redemption van Darabont als grote voorbeeld dienden. Voeg daar nog eens David Morse aan toe die in Escape To Dannemora zijn rolletje van Brutus "Brutal" Howell uit The Green Mile lijkt te herhalen, en je weet zo waar Stiller naar toe wil. En terwijl we toch bezig zijn met het blootleggen van de pijnpunten, is deze reeks veel te traag gefilmd en kon je gerust twee uur uit de running time knippen zodanig dat er meer vaart in zou zitten. Maar Ben Stiller is helaas Ben Stiller...




Een serie die het vooral van zijn acteerprestaties moet hebben, maar ook hier schiet Stiller weer te kort, want je merkt dat hij er veel te weinig uit gehaald heeft, en dan vooral uit Benicio Del Toro die naarmate de ontsnapping dichterbij komt met de minuut saaier wordt. Dat we met zijn allen met de dag ouder worden, zien we perfect bij Patricia Arquette. Van de blonde stoot die ze in True Romance was, blijft maar bitter weinig over. Maar qua acteren kun je Arquette maar weinig in de weg leggen, want dit is top. Zonde dat Stiller niet meer deed met Paul Dano, want hoewel één van de beste acteurs van dit moment lijkt het wel alsof hij met de handrem staat te spelen, wetende dat hij indien hij dat zou willen de hele cast in een handomdraai naar huis zou kunnen spelen.

Een serie dus waarvan je weet dat het veel beter kon zijn, mocht men het klassieke concept wat willen ontweken hebben. De fout die men hier gemaakt heeft is dat men louter op de spanning teert, terwijl iedereen weet hoe het afliep. Los daarvan is sterk genoeg om je 420 minuten bezig te houden.




BEELD EN GELUID
Ondanks de topcast en het feit dat deze reeks uitgebracht is via Showtime (de makers van Shameless en Homeland) is Escape At Dannemora alleen maar op dvd uitgebracht. Drie disks waarop netjes de acht afleveringen van elk zo'n dikke vijftig minuten verdeeld zijn. We hadden het eerlijkheidshalve liever allemaal op blu-ray gezien, maar soms is het leven wat het is. Gelukkig gaat het hier om een geslaagde transfer met afwisselende en heldere kleuren zonder al te veel verlies aan detailscherpte. De geluidsband is een standaard Dolby Digital 5.0 met een heel leuke soundtrack die gaat van Bob Dylan tot Emerson, Lake And Palmer.

EXTRA'S
Als bonus krijg je naast de audiocommentaren die welllicht geen kat zal bekijken, twee korte bonusfilmpjes van elk iets meer dan vijf minuten. In Primary Sources heeft Ben Stiller het over de echte ontsnapping uit 2015, en met zeer korte interviews van mensen die betrokken waren bij het verhaal. In zeven minuten bekom je met dit bronmateriaal (ha!) niet meer dan een nietszeggende flits. In Making Of Sweat’s Run hebben productieontwerper Mark Ricker, cameraman Jessica Gagné en verschillende special effects-experts het over een bepaalde scène waar we wazig over moeten blijven, want anders is de pret er af voor wie de serie zou willen bekijken. Qua bonusmateriaal een uiterst mager beestje dus. 

CONCLUSIE
Escape At Dannemora is een onderhoudende reeks waar je je als kijker bij afvraagt hoe het allemaal is kunnen gebeuren. Jammer genoeg heeft Ben Stiller niet de moed gehad om de schaar in zichzelf zetten, want de serie is simpelweg te langdradig waardoor dit ontsnappingsepos de nodige vaart mist.