SERIE
We schrijven 2007 (de reeks dateert van 1993). Patentadvocaat Harry Wyckoff (Jim Belushi) heeft zo zijn midlifecrisis. Zijn vrouw Grace (Dana Delany) is een zatte fles die suïcidale neigingen vertoont omdat ze stellig van mening is dat haar zoon Coty (Ben Savage) bij de geboorte verwisseld is. Coty zelf vertoont gewelddadig gedrag, zijn zus Deirdre (Monica Mikala) heeft op haar vierde nog geen woord gesproken, Harry zelf kampt met impotentie en moet regelmatig zijn psychiater (Bob Gunton) raadplegen, en tot overmaat van ramp heeft Harry weerkerende nachtmerries waarin hij een neushoorn in zijn leeggelopen zwembad ziet staan. Op een dag staat Harry's oud lief Paige Katz (Kim Cattrall) bij hem op kantoor, met het verzoek haar verdwenen zoon Peter (Aaron Michael Metchik) te zoeken. Probleem is dat Katz voor de Wild Palms-corporatie werkt, een directe concurrent van Harry's advocatenkantoor, en alleen al het feit dat Paige überhaupt Harry's kantoor is binnengestapt, leidt tot het ontslag van die laatste wegens onverzoenbaarheden.




Maar niet getreurd: Harry krijgt onmiddellijk een andere job aangeboden door senator Tony Kreutzer (Robert Loggia), Paige's baas en hoofd van Wild Palms. Kreutzer is lid van de Fathers, een rechts georiënteerde politieke groep die gelieerd is aan de Synthiotics-kerk. Kreutzer heeft ontzettend veel geïnvesteerd in een nieuwe, revolutionaire manier van televisiekijken, waarbij de 3D-beelden rechtstreeks in de kamer geprojecteerd worden via zijn zender Channel 3, waardoor de kijkers zich letterlijk in de sitcom Church Windows wanen, een soap van bedenkelijk niveau inclusief lachband, waarin Harry's zoontje Coty een kindrolletje speelt. Harry krijgt van de senator de opdracht om ervoor te zorgen dat de patenten op de gloednieuwe technologie exclusief in de handen van de Wild Palms-mediagroep blijven, en het mooie voor Harry is dat zijn gage tegenover zijn oude werkgever vervijfvoudigd is. Er zit echter een vies luchtje aan de virtuele televisie: om echt met de hologrammen te kunnen interageren, moeten de kijkers een illegale drug tot zich nemen, Mimezine, en de nevenwerkingen daarvan zijn uiterst verslavend. Harry's vriend Tommy Lazlo (Ernie Hudson) heeft zo een zware overdosis genomen, en hij meent te pas en te onpas dat hij de klokken van kathedralen hoort luiden.




Dergelijk soort macht is echter nog niet genoeg voor de senator. Hij wil, met het oog op zijn kandidatuur voor het presidentschap, het bezit verwerven van de zogenaamde Go-chip, die hem zou toelaten om één te worden met de virtuele realiteit, waardoor hij een soort van levend hologram wordt dat oppermachtig is, en onsterfelijk bovendien. De senator stuurt Harry en Paige naar Kyoto om het ding op te halen, maar de uitvinders zijn niet geneigd om de chip zomaar over te dragen. Harry wordt benaderd door de Friends, de politieke tegenstanders van de Fathers, die geleid worden door Eli Levitt (David Warner), de vader van Grace. Hun doel is om de senator te kijk te zetten voor wat hij is, en vooral het Wild Palms-imperium ten gronde te richten. Ze zien in Harry de ideale mol die dichtbij de senator verkeert, en daarom cruciale informatie naar hun groepering kan lekken.




Maar Harry ondervindt dat hij niet zomaar toevallig als de eerste de beste advocaat door de Fathers is gerekruteerd. Zijn familie is onlosmakelijk verbonden met die van de senator, en niet alleen omdat Peter en Coty inderdaad bij de geboorte zijn verwisseld. Grace betaalt die kennis met haar leven, en vanaf dan neemt Harry zich voor om de Wild Palms-corporatie definitief uit te roken, al moet hij er een revolutie voor starten. De senator heeft echter de hele media in handen, en hij slaat meedogenloos terug.




Ondanks enkele gedateerde concepten - in 2007 zijn er blijkbaar nog geen breedbeeldtelevisies - is Wild Palms in bepaalde opzichten visionair te noemen. De opkomst van de extreemrechtse Kreutzer als presidentskandidaat vertoont gruwelijke parallellen met dat ándere mediafiguur dat er in slaagde om tot het hoogste ambt door te dringen - inclusief het feit dat Robert Loggia hiervoor een even grote bullebak neerzet - en je moet al blind, doof en stom tegelijk zijn om géén parallel te zien tussen de Church of Synthiotics en de Scientology-sekte. Wild Palms heeft een zeer groot gehalte aan surrealisme, maar toch is de manier waarop de mensenmassa in slaap wordt gewiegd door debiele soaps, totdat ze zodanig murw zijn dat ze niet eens meer merken dat rechtse fundamentalisten een coup plegen, haast een toekomstvoorspelling. Voorwaar een knappe prestatie voor een reeks uit 1993.




Uitvoerend producent van de reeks was Oliver Stone, die daarmee kennelijk het antwoord wou bieden op David Lynch's Twin Peaks, maar mede door de compacte tijdsspanne - de hele reeks duurt slechts vijf afleveringen - is Wild Palms duidelijk inhoudelijk de winnaar, een mooi afgesloten geheel dat niet onnodig wordt uitgemolken. Na de eerste aflevering krab je je ongetwijfeld op het achterhoofd, en vraag je je af what the hell je net gezien hebt, maar naarmate de afleveringen vorderen, worden toch alle eindjes aan elkaar geknoopt, en vinden zelfs de meet exotische thema's, zoals de altijd maar weerkerende neushoorn, hun beslag. Jim Belushi is perfect gecast als sociaal wrak dat tegen zijn wil uitgroeit tot hét gezicht van de revolutie, en Robert Loggia is al even perfect gecast als de flamboyante, hondsbrutale senator waarvan stellen dat hij een godcomplex heeft, nog een understatement is. In nevenrollen zien we bekende gezichten als Kim Cattrall (Mannequin) als de femme fatale van dienst, Brad Dourif (Child's Play) als aan virtual reality verslingerde computernerd, Ernie Hudson (Ghostbusters) als homoseksueel-in-de-kast met een serieuze verslaving, en zelfs voor kindacteur Ben Savage (het ettertje uit Boy Meets World) is er een rol weggelegd als... ettertje. Qua regisseurs van de afleveringen dienen ondermeer regisseur Kathryn Bigelow en Peter Hewitt zich aan.




BEELD EN GELUID
Wild Palms was lange tijd alleen verkrijgbaar op regio 1-dvd, maar die is intussen hopeloos uitverkocht. Kino Lorber is kennelijk in het bezicht van de rechten van deze MGM-productie, en heeft de reeks uitgebracht op Blu-ray. De afleveringen worden gelukkig niet bijgesneden en in het originele 1.33:1-formaat weergegeven. Alhoewel het beeld er heel soms wat grainy en onscherp uitziet, is dit een redelijk goede transfer, en je kan het kwaliteitsverschil goed zien omdat men bij het restaureren de recaps aan het begin van elke aflevering kennelijk heeft overgeslagen. De fotografie van Wild Palms van de hand van cameraman Phedon Papamichael, bekend van Ford Vs. Ferrari, is erg gelikt en stijlvol, en het geheel lijkt door de somptueuze decorstukken op een futuristische opera. De geluidstrack is uitgevoerd in DTS-HD MA 2.0, en als u al geen andere reden hebt om deze schijf te kopen, dan moet u deze reeks beslist alleen al zien voor de bloedmooie soundtrack van Ryuichi Sakamoto. Er is een Engels ondertitelspoor voorzien, maar daar hebben we een paar storende foutjes in gezien waaruit we kunnen afleiden dat een deel hiervan minstens automatisch met fonetische transcriptie is gegenereerd.




EXTRA'S
Enige extra is dat alle vijf de afleveringen voorzien zijn van een audiocommentaartrack. Everything Must Go door Jim Belushi en auteur Bruce Wagner, Rising Sons door Dana Delany en Bruce Wagner, The Floating World en Hungry Ghosts door regisseur Keith Gordon en Hello, I Must Be Going door regisseur Phil Joanou. De tracks hebben spijtig genoeg geen ondertitels en zijn hier en daar wat moeilijk te beluisteren.

CONCLUSIE
Wild Palms zal geen spek zijn naar ieders bek, maar deze retrofuturistische neo-noir verdient alleszins een kijkbeurt. Kijkers met regiovrije apparatuur kunnen we deze reeks van harte aanraden; technisch zullen beeld en geluid wellicht nooit meer beter worden, ook niet op een virtual reality-disk.