FILM 
"We got roast beefs, we got strippers, we got hookers. Damn homie... You don't know how lucky y'all are." (Denzel Washington als Joe 'Deke' Deacon)

Denzel Washington, Rami Malek en Jared Leto. Met zo’n cast zou je op zijn minst een behoorlijk bioscoophitje moeten scoren, maar dat werd het niet. We zijn ondertussen de tel kwijt van hoeveel keer we het moeten schrijven, maar een wereldwijde pandemie zette de bioscoopdeuren op slot en daar was ook The Little Things het slachtoffer van. Nu moet je evenwel niet alles in de schoenen van het virus gaan schuiven, want met deze neo-noir-films was er al iets mis sinds 1993. Neen geen typo, 1993 dus.




De regisseur van deze film is John Lee Hancock. Een man die in feite geen ambitie had om achter de camera te staan, maar gewoon scripts schreef. Van zijn hand is bijvoorbeeld Snow White And The Huntsman, maar ook de sombere en zo goed als perfecte Clint Eastwood-film A Perfect World met Kevin Costner. Onmiddellijk na deze hit schreef hij het script van The Little Things. In 1993 was dat. Bij aanvang zag alles er goed uit, want niemand minder dan Steven Spielberg toonde interesse, maar de euforie kwam te vroeg, want bij nader inzien vond de sterregisseur het verhaal veel te donker en haakte hij af. Daarna kwam het script terecht bij Clint Eastwood maar ook dat ging niet door, en zelfs Danny DeVito overwoog eventjes om de film te regisseren, maar dan wel op voorwaarde dat hij de rol van de slechterik Albert Sparma zou mogen spelen, die in de uiteindelijke versie door Jared Leto werd vertolkt. Het script bleef nog een tijdje in de wandelgangen van de Hollywood-studio’s rond dwarrelen omdat Brandon Lee grote interesse had in het spelen van de film, maar toen de acteur overleed, stierven daarmee ook de slaagkansen van The Little Things.

John Lee Hancock vertikte het om zijn scenario in de prullenbak te gooien, en zijn entourage wist hem te overtuigen dat hij het dan maar zelf moest doen, en zo kwam The Little Things toch nog op het witte doek, of tenminste op de streamingdiensten. De schrijver weigerde wel om zijn scenario aan de tijd aan te passen en hij stond erop dat alles zich in de jaren '90 afspeelt. Visueel is dat grappig, zo zie je in de straten van Los Angeles filmaffiches hangen van Goodfellas of The Bonfire Of The Vanities. Maar deze zegen was tegelijkertijd de grote vloek. De film heeft een enorme '90’s-vibe, maar vele critici maakten brandhout van de film omdat alles net iets te veel leek op Se7en van David Fincher. Dat verwijt klopt wel in de eindscène, maar dit soort verhalen paste nu eenmaal perfect in de cinemageest van de '90’s, en daarom is The Little Things wel een goede film (met minpunten), maar hij komt voor de meeste wel dertig jaar te laat.




De film concentreert zich rond drie personages. Het begint met sheriff Joe "Deke" Deacon (Denzel Washington) die van het kleine Kern County naar Los Angeles wordt gestuurd om er bewijsmateriaal op te helen voor een recente moord. We komen al gauw te weten dat Deacon in het verleden zelf een agent was in de grootstad. Waarom deze transfer komen we pas later te weten, feit is dat de man er geen al te goede herinneringen aan overhoudt. Hij ontmoet er de jonge hoofddetective Jimmy Baxter (Rami Malek) die zelf met een onderzoek bezig is, en meteen merkt Deke de overeenkomsten op. Zoals zo vaak botert het eerst niet tussen de twee, maar de twee worden vriendjes en alle wegen lijken te leiden naar ene Albert Sparma (Jared Leto).

Een feilloos parcours kan je The Little Things zeker niet noemen, en vooral het einde zal bij heel wat mensen net iets te lang op de maag blijven liggen. Ongeloofwaardig, teleurstellend of te vergezocht? Iedereen heeft er wel zijn eigen mening over, maar dat de film toch twee uur kan boeien valt te danken aan de prima acteerprestaties van de drie. Dat Denzel Washington zijn beste dagen heeft gehad is duidelijk, en als hij niet oplet met het maken van keuzes zou hij wel eens in het straatje van Bruce Willis en Nicolas Cage kunnen belanden (routineuze rommel dus), maar de man bevat nog genoeg skills en charisma om de aandacht te trekken. Het smoelwerk van Rami Malek (Freddie Mercury dus) zou wel perfect kunnen dienen als boksbal, maar de man levert een puike prestatie af, net als Jared Leto die perfect gecast is als psychopaat, alleen is het jammer dat de regisseur er niet meer mee doet.




John Lee Hancock doet wel zijn best, maar het is niet omdat je een gecompliceerd script kan schrijven dat je dat ook kan verfilmen, en zowel de uitwerking van de misdaad als de flashbacks werken alleen maar ontgoocheling in de hand, waardoor The Little Things een genietbare titel wordt terwijl het in de handen van een regisseur met visie een grootse film in zijn genre zou kunnen zijn. Maar goed, John Lee Hancock heeft die keuze nooit gehad...

BEELD EN GELUID
De artwork van deze Blu-ray doet wel het ergste vermoeden en het lijkt qua looks wel op een gevreesd DFW-gedrocht, maar gelukkig gaat het nog altijd om een release van Warner. Met zo’n verhaal moet je je niet te veel aan flashy kleuren verwachten (hoewel de buitenopnames in LA adembenemend mooi zijn) en dus is dit een eerder donkere film met een overwegend grauw kleurenpalet, maar steeds blijft de detaillering zeer goed en is er van filmgrain geen sprake. De geluidsband is een DTS-HD MA 5.1 met effectieve geluidseffecten, glasheldere dialogen en een briljante score van Thomas Newman.

EXTRA'S
Qua extra’s moet je het stellen met twee korte bonusfilmpjes. Uiteraard is voor deze release Denzel Washington nog altijd de grote ster en in het bijna tien minuten durende Four Shade Of Blue toont men de overeenkomsten en de verschillen tussen de vier Warner-films waarin Denzel Washington een politieagent speelde: Ricochet, Fallen, Training Day en The Little Things. A Contrast In Styles is een typische (nietszeggende) featurette van 8 minuten waarin schrijver / regisseur John Lee Hancock, producer Mark Johnson en de acteurs Denzel Washington, Rami Malek en Jared Leto elk kort hun karakters bespreken en vertellen hoe heerlijk het was om met elkaar samen te werken. Daarnaast is er ook nog een trailer.

CONCLUSIE
De vele negatieve recensies die je van The Little Things op het net kan lezen mag je gerust met een serieus bord zout nemen. Het enige waar je de tegenstanders wel gelijk in kan geven is dat deze film beter 30 jaar geleden gedraaid kon worden, maar ook dat kan je John Lee Hancock niet echt kwalijk nemen.