FILM
De joodse pianist Wladyslaw Szpilman wist tijdens de Duitse bezetting in Polen dankzij enorme wilskracht het getto van Warschau te overleven. Zijn verhaal werd indertijd neergepend in boekvorm en uiteindelijk vorig jaar knap verfilmd door Roman Polanski die in zijn jeugd het getto van Krakau ontvlucht is. De verhaallijnen van beiden bevatten verschillende raakvlakken wat maakt dat Polanski emotioneel dicht bij dit project stond. Adrien Brody, die een Oscar voor Beste Mannelijke Hoofdrol in de wacht mocht slepen, vertolkt op sublieme wijze de getormenteerde Szpilman wiens leven en dat van zijn familie drastisch overhoop wordt gegooid wanneer de Duitsers alle joden naar een afgebakend gebied in de stad voeren. Desondanks de oorlogsverklaring van Groot-Brittannië en Frankrijk aan Duitsland, is de euforie van de familie van korte duur éénmaal ze met bijna 500.000 op elkaar gepakt wonen en werken in het getto. De doden zijn niet meer te tellen en hun lijken blijven op de straat liggen. Met uitermate weinig -zelfs geen- respect worden ze door de Duitsers onderdrukt en genadeloos afgemaakt ook als daar geen reden toe is. Wladyslaw werkt als pianist in een kleine taverne en tracht hiermee wat geld te verdienen om de lege magen van de familie enigszins te vullen. Want als er één grote vijand op de loer ligt, is het wel de honger. Velen sterven dan ook van ontbering en hongersnood. Ondertussen doen de geruchten de ronde dat de Duitsers een grote opruimactie plannen. Wanneer talrijke joodse families met de trein richting het vernietigingskamp gedeporteerd worden, beseffen er nog steeds weinigen dat elke minuut hun laatste kan zijn. Net voor de deportatie wordt Wladyslaw gered door een aanhanger van de joodse politie. Hij zal zijn familie nooit meer terugzien. Het aantal joodse inwoners van het getto wordt van een half miljoen tot 60.000 herleid. Wladyslaw staat er nu alleen voor, en ondanks hulp van verzetsstrijders en oude kennissen, is de strijd om te overleven elke dag opnieuw bikkelhard en meedogenloos.



BEELD EN GELUID
De technische kant van deze release is meer dan verzorgd. Het anamorfische 1.85:1 beeldformaat oogt mooi, scherp, vol detail en een goed contrast. Heel af en toe is wat ruis zichtbaar, echter niet storend. Zowel de Dolby Digital 5.1 als DTS 5.1-track scoren heel goed. De film bevat verschillende scènes waarbij het gebruik van alle kanalen optimaal verloopt. De inslag van de Duitse bom in het radiostation wordt werkelijk van achter naar voren geprojecteerd. En zo heb je nog wel een aantal scènes waar de impact echt voelbaar is. De DTS heeft een neuslengte voorsprong vanwege meer gedetailleerd en beter gespreid dan zijn Dolby Digital tegenhanger.



EXTRA’S
Desondanks onze honger naar extra’s, moeten we het stellen met een fotogalerij, filmografieën, internationale posters, trailers en een documentaire (40min.). Deze laatste is wel van een uitstekend niveau en biedt de kijker een blik op het productieproces aan de hand van opnames achter de schermen en vele interviews met cast en crew. Vermits Polanski als kind zelf uit het getto van Krakau is gevlucht, heeft deze film voor hem ook een emotionele impact. Desalniettemin missen we toch wel enigszins een audiocommentaar, een historische documentaire of zelfs verwijderde scènes.



CONCLUSIE
The Pianist is een beklemmende en emotionele autobiografische verfilming die zonder blozen gerust naast Schindler’s List mag geplaatst worden, en wie weet, zelfs een trapje hoger. Niet zozeer omwille van het visuele aspect, waar Spielberg’s film een streepje voor heeft, maar wel omwille van de harde feiten en de authenticiteit die Polanski werkelijk op aangrijpende wijze op de kijker loslaat. Blijf vooral ook tijdens de eindgeneriek genieten van een mooie stukje pianomuziek!