FILM
The Burning Bed vangt aan met een impressionante openingsscène waarin Francine Hughes (Farrah Fawcett) net het bed waar haar echtgenoot Mickey (Paul Le Mat) in ligt te slapen, overgoten heeft met benzine, en vervolgens aangestoken. De vlucht van Francine met haar drie kinderen duurt niet lang, en al snel geeft ze zich aan bij de politie, waar ze de matte advocaat Aryon Greydanus (Richard Masur) toegewezen krijgt. Gaandeweg begint ze haar verhaal te vertellen, dat begint in de zomer van 1963. Francine ontmoet Mickey op een feestje, en na wat geflirt komt er al snel seks en een hals-over-kop-huwelijk van. Het kersverse paar neemt haar intrek bij de ouders van Mickey, Berlin (James T. Callahan) en Flossie (Grace Zabriskie) Hughes. Het blijkt echter snel dat Mickey nogal losse handjes heeft, en dat in combinatie met een ziekelijke jaloezie maakt dat Francine meer dan eens in de klappen deelt.






Wanneer het werkschuw tuig Mickey ook dan nog eens geen job blijkt vast te kunnen houden, meer drinkt dan goed voor hem is, en hij de ganse dag in de zetel ligt rond te lummelen, is voor Francine de maat vol, maar telkens weet Mickey haar met zijn manipulatieve lieve maniertjes bij zich te houden. Totdat na twee kinderen de bom barst en Francine na de zoveelste portie slaag papieren indient voor te scheiden - ze heeft zelfs de 7 dollar registratie niet om haar echtscheidingspapieren in te dienen, geld dat een vriendelijke ambtenaar haar voorschiet. Francine is intussen zwanger van een derde kind, en ondanks dat ze gescheiden zijn, staat Mickey nog regelmatig voor de deur om zijn kinderen te zien. Nadat hij in een Franse colère door een rood licht en tegen een vrachtwagen aanrijdt, voelt Francine zich schuldig, en ze trekt in het huis naast de Hughes in om Mickey te kunnen verzorgen. Maar eens die op de been is, begint het huishoudelijk geweld weer opnieuw, en wanneer Mickey op een avond haar schoolboeken verbrandt, grijpt ze naar een bus benzine...

Farrah Fawcett probeerde met deze film dapper om het imago van blonde stoeipoes dat ze in de jaren '70 had gekregen na Charlie's Angels, af te werpen. The Burning Bed was geconcipieerd als televisiefilm, gebaseerd uit het boek uit 1980 van Faith McNulty, die het waargebeurde verhaal optekende van Francine Hughes, die op 9 maart 1977 haar man vermoordde en daar achteraf door een jury van werd vrijgesproken omdat ze zou gehandeld hebben in een tijdelijke vlaag van zinsverbijstering. De zaak heeft eertijds voor heel wat juridische deining in de Amerikaanse rechtspraak gezorgd. De film roept zeker een hoop maatschappelijke vragen op, niet alleen omdat de familie van Mickey toeziet hoe hun zoon, die in hun ogen niets verkeerds kan doen, zijn vrouw halfdood slaat, en niet ingrijpt, maar ook de ontzettend logge en kafkaïaanse administratie, die voor vrouwen als Francine niets kan betekenen. Zo is er een scène waarin Francine komt vragen of ze een uitkering kan krijgen, maar die kan alleen worden toegekend op naam van haar man. Tenzij ze van hem scheidt, maar dat duurt al gauw een half jaar, een periode waarin ze door hem stellig dood wordt geslagen als hij verneemt wat ze van plan is.




De vernederingen die Francine moet ondergaan, worden in al hun grafische expliciteit getoond, en als we de overlevering mogen geloven, ging het er in werkelijkheid nog erger aan toe, want Mickey had ook nog eens de gewoonte om zijn ex-vrouw te pas en te onpas te verkrachten, iets wat duidelijk buiten het bereik van een TV-weekeindfilm valt. De regie van Robert Greenwald, ook verantwoordelijk voor het onding Xanadu, is bij momenten sec en feitelijk, en ontdaan van elke vorm van melodrama, en dit om de impact van het misbruik van Francines man zo hard mogelijk over te laten komen. Farrah Fawcett toont inderdaad haar talent als dramatische draagster van de rol, en naast haar schittert vooral Grace Zabriskie als haar ijskoude schoonmoeder die tot in de rechtbank het aberrante gedrag van haar zoon blijft goedpraten. Greenwald heeft bovendien enkel historische details correct: zo bestond de jury in de zaak Hughes wel degelijk uit 10 vrouwen en 2 mannen, want ongetwijfeld een factor is geweest die mee heeft gespeeld in de vrijspraak.




The Burning Bed is zeker geen detective, want we zien in de openingsscène al dat Francine werkelijk de daderes is van de brandstichting, en ook geen rechtbankdrama pur sang, want de eigenlijke rechtszaak wordt pas in de laatste twintig minuten van de film behandeld. Feitelijk neemt Greenwald ons mee van de éne climax van huiselijk geweld naar de andere, waarbij de intensiteit van de mishandelingen scène na scène toeneemt, en de make-upafdeling telkens weer wat meer creatief uit de hoek moet komen om Francines blauwe plekken in beeld te brengen. We worden hierdoor meegezogen in de spiraal van hulpeloosheid die Francine uiteindelijk tot haar fatale daad voortbeweegt, en als u ooit al eens de behoefte hebt gevoeld om een moord te rechtvaardigen, dan krijgt u bij deze film uw kans.




BEELD EN GELUID
The Burning Bed was oorspronkelijk geschoten als televisiefilm in het formaat 1.33:1, maar er is ook een 1.78:1-versie van gemaakt, die voornamelijk gecropt is, maar toch nog een redelijke compositie toont. Als u niet kan kiezen tussen de twee versies, dan hebben we goed nieuws, want deze Blu-ray bevat de beide versies en laat de finale keuze over aan u, de kijker. De ouderdom van de film kan echter niet onder stoelen of banken weggestoken worden, en alhoewel er een paar close-upshots in de film zitten die echt wel uitblinken in detail en nuancering, vooral als het gaat over de partij slaag die Francine heeft gekregen, is het beeld over het algemeen soft, met een kleurenpalet dat u zo terugflitst naar de jaren '80. Elementen zoals de Ford Plymouth van Mickey zijn afgewerkt in mooie primaire kleuren, maar voornamelijk speelt The Burning Bed zich in een marginaal milieu af waar - en laten we het beleefd stellen - de huisjes niet netjes zin afgewerkt met een pasteltintje. Ook is het beeld zeer korzelig. De disk is voorzien van een standaard DTS-HD MA 2.0-track die het beste haalt uit de gewone stereobenadering die voor televisiefilms standaard is. De dialogen zijn helder, af en toe klinken gedempte gillen wanneer in de kamer ernaast Mickey zijn vrouw afrost en de rest van de familie de andere kant op kijkt. Alleen is de soundtrack een richtingloos allegaartje.




EXTRA'S
De schijf bevat een interview met Robert Greenwald (15:54), die onder meer vertelt dat hij samen met Farrah Fawcett de boer is opgegaan naar schuilhuizen voor mishandelde vrouwen, om daar uit de eerste hand het wedervaren van de onfortuinlijke dames te vernemen. Daarnaast is er nog een handjevol cross-promotionele trailers. Eerlijk gezegd hadden we op een disk met een televisiefilm geen bonus verwacht, dus al wat we krijgen is mooi meegenomen.

CONCLUSIE
The Burning Bed is een maatschappelijk relevante film over vrouwenmishandeling, daterend uit een tijd waarin er voor het probleem nog nauwelijks aandacht was. Farrah Fawcett speelt één van de beklijvendste rollen uit haar carrière, en als u met Engelse ondertiteling voortkunt, is deze regio A-schijf wat u zoekt.