FILM
Een coiffeuse die aan het moorden gaat. Bij ons weten hebben we zoiets nog niet eerder gezien. De bedenkster van dit alles is Jill Gevargizian die (jawel!) zelf tien jaar kapster was. Hoewel ze gefascineerd was door mode (wat je overigens zeer goed merkt in The Stylist) had ze eveneens een grote interesse in het maken van films. Het begon met opnames met de camcorder van haar vader, en voor ze het wist had ze in Kansas met de Slaughter Movie House haar eigen cinemaclubje opgericht waar je alleen maar independent horrorfilms kan bekijken. Ze werkte als tweede regisseur mee aan ABCs Of Death 2 van Jen & Sylvia Soska, een titel die in het horrorgenre toch het één en ander voorstelt. Zelf maakte ze vooral een heleboel kortfilms waaronder The Stylist uit 2016. Toen die overal prijzen kreeg (waaronder eentje op Monster Fest) waagde ze de sprong om er ook een langspeelfilm van te maken. Dat woord mag je meteen zeer letterlijk nemen, want als The Stylist ergens over struikelt (behalve dan het verhaal dat weinig of niets voorstelt) dan is het toch wel de lengte.




The Stylist wordt wel de wereld ingestuurd als horror, en hoogst waarschijnlijk is dat ook het enige dekseltje dat er op past maar het is toch vooral style over substance. Je ruikt van kilometers ver dat In Fabric een referentie is, maar helaas is Jill Gevargizian lang niet het genie dat Peter Strickland wel is. Wel siert het de Amerikaanse dat ze verder wilde gaan dan afgestreken horror maken, iets wat je bijvoorbeeld merkt in de Jonny Greenwood-achtige score van Nicholas Elert die de film dat nodige extra tintje geeft.

Het grote probleem is evenwel het langdradige script dat veel te weinig bevat om 100 minuten te blijven boeien. Claire (een ijskoude rol van Najarra Townsend) is een kapster die ze niet alle vijf op een rij heeft. Als haar klanten in de kappersstoel plaats nemen, worden ze na een praatje meedogenloos met een scalpel gevild. Waarom Claire dit doet weten we nooit, zelfs niet wat ze ermee wil bereiken. Alles begint met zo'n moord die overigens heel stijlvol in beeld is gebracht, maar eens daarna draait het allemaal veel te veel om een vriendschap die ze tracht op te bouwen met Olivia (Brea Grant), voor wie ze het huwelijkskapsel moet maken. De kapster hoopt om op deze manier in Olivia's vriendenkring te kunnen binnendringen, maar dat lukt niet al te goed.



Jill Gevargizian weet duidelijk niet wat ze wil, soms schuurt deze lowbudget-film bijzonder dicht aan bij een romcom à la Sex & The City. Scenes waarin vrouwen naar elkaar sms'-jes sturen en lekker keuvelen over het komende huwelijksfeest. Af en toe herinnert de regisseuse er ons aan dat je met The Stylist een horrorfilm in de lader hebt geschoven en valt er al eens een dode, waardoor het eindresultaat alles bijeengenomen kant noch wal raakt.

BEELD EN GELUID
Deze dvd kwam uit op Source 1 Media. Alles is zeer verzorgd zonder enig mankement, maar Jill Gevargizian koos voor zeer artificiële neon-achtige kleuren die vaak een gele tint hebben en waardoor het er allemaal onnatuurlijk en veel te afstandelijk uitziet. De geluidsband is een Dolby Digital 5.1 die zijn werk doet, maar waar je voor de rest maar weinig kan over zeggen, behalve over die soundtrack dan. Zelfs als je de film nooit zal zien, is het beslist de moeite waard om de naam van deze relatief onbekende Nicholas Elert eens op te zoeken.




EXTRA'S
Er staan geen extra's op dit schijfje.

CONCLUSIE
Jill Gevargizian heeft haar uiterste best gedaan om met The Stylist iets te doen wat in het verlengde (en dan vooral het visuele) van In Fabric van Peter Strickland ligt, maar door het veel te zwakke scenario en de veel te lange speelduur raakt de Amerikaanse niet verder dan een leuke poging.