FILM
Als er in het leven nog zekerheden bestaan dan is het wel het feit dat François Ozon zowat na ieder anderhalf jaar met een nieuwe film op de proppen komen. Steeds aanwezig met het Ozon-etiket, maar altijd anders en samen met François Truffaut is hij bij uitstek de Franse filmmaker die alle mogelijke stijlen uitprobeert. Dit jaar zagen we nog zijn euthanasiedrama (die soms net iets te veel op een komedie leek) Tout S'Est Bien Passé met Sophie Marceau en André Dussollier, en voor zijn 19e film die daarvoor verscheen, waagde Ozon zich aan een holebiverhaal en dan nog wel eentje die de kijker terug katapulteert naar de zomer van 1985. Ozon inspireerde zich op het cultboek Dance On My Grave van de Britse auteur Aidan Chambers dat in 1982 verscheen. Het werd geen blinde adaptie, zo werd bijvoorbeeld de Britse kust netjes ingeruild voor het Normandische kustdorpje Le Tréport, al was het maar omdat Ozon altijd Frans is.




Er zijn wel honderden (zoniet duizenden) holebifilms gemaakt, toch zullen heel wat mensen Call Me By Your Name van Luca Guadagnino als ijkpunt gebruiken, simpelweg omdat deze titel dit soort films bij een breder publiek heeft gebracht. Iedereen is ondertussen Brokeback Mountain van Ang Lee toch al lang vergeten, of zo lijkt het toch. Maar de film is meer dan alleen maar het relaas van de onzekere homoliefde tussen twee tienerjongens (Félix Lefebvre en Benjamin Voisin), het is eveneens net zoals de titel laat vermoeden een ode aan de eighties en alles wat daarbij komt. Al vanaf de begingeneriek die met volle zwier begint met In Between Days van The Cure heb je onmiddellijk door dat Ozon alles uit de kast wil halen om de periode waarin hijzelf tiener was volop in de kijker te zetten. Foute kapsels à la Duran Duran, jonge meisjes die al of niet met succes op Kim Wilde willen lijken of botsautootjes die op de tonen van Toute Première Fois van Jeanne Mas de gekste bochten maken, het zit er allemaal in.




Été 85 is dan ook in de eerste plaats een brok nostalgie voor éénieder die deze periode heeft gekend. Daarnaast is er naast de onzekerheid van een jonge kerel die niet goed weet of het wel okee is dat hij met een jongen naar bed wil, een mysterie aanwezig. Vanaf de eerste scène vertelt het hoofdpersonage dat er een lijk in het spel zit. Een enigma dat scène per scène zijn geheimen blootgeeft.

Je kan niet beweren dat Été 85 de beste film van Ozon is want daarvoor is het allemaal net iets te lichtvoetig, en mist het de souplesse van pakweg Jeune Et Jolie of 8 Femmes, maar dat dit een frisse wind is binnen het holebi-genre is een certitude.

BEELD EN GELUID
De prachtige '80’s-kleuren mogen dan wel om een Blu-ray smeken, toch vindt September Films een dvd voldoende als release. We zullen er voorlopig maar niets meer over zeggen. Het is wel een verzorgde release zonder mankementen, alleen is het maar de vraag of het fysiek kopend publiek nog wel genoegen neemt met "verzorgd". We raden dan ook aan dat wie geen behoefte heeft aan Nederlandse ondertitels zijn soelaas zoekt in het buitenland waar hij dus wel op Blu-ray is verschenen. De geluidsband is een Dolby Digital 5.1 die vooral opvalt door zijn '80’s-popsongs.




EXTRA'S
Er staan geen extra’s op deze dvd.

CONCLUSIE
In zijn negentiende film kiest François Ozon voor een coming-of-age film dat gepaard gaat met een mysterie, en dat met een setting die geplaatst is in de zomer van 1985. Lichtvoetig en amusant, en vooral met liefde voor de eighties waardoor Été 85 dan ook een must is voor zij die met deze periode dwepen.