FILM
Vlak voor zijn dood in Spiderman: Far From Home heeft Mysterio (Jake Gyllenhall) de ware identiteit van Spiderman/Peter Parker (Tom Holland) onthuld, en J. Jonah Jameson (J.K. Simmons) is daar op afgevlogen als een bromvlieg op een verse dampende paardenstront. Om het kort samen te vatten: het leven van Peter is sindsdien een hel, én er hangt hem een veroordeling boven het hoofd voor de moord op Mysterio. Op de koop toe is de controverse ook de oorzaak dat hijzelf, MJ (Zendaya Coleman) en Ned (Jacob Batalon) niet worden toegelaten tot de universiteit. Ten einde raad roept Peter de hulp in van doctor Strange (Benedict Cumberbatch), die middels de één of andere toverspreuk iedereen kan laten vergeten dat Peter Parker Spiderman is. Peter wil echter dat MJ, Ned en tante May (Marisa Tomei) van de spreuk gespaard blijven, en daardoor loopt deze helemaal in het honderd. In plaats van de mensen te laten vergeten dat Peter Spiderman is, worden uit allerlei parallelle universa net alle mensen aangetrokken die dit wél weten.




Wanneer Peter probeert de rekruteerder van MIT (Paula Newsome) te overtuigen om hem wel aan te nemen, wordt de autostrade aangevallen door Doctor Octopus (Alfred Molina) uit Spiderman 2. Na een gevecht merkt Doc Ock echter dat de Peter Parker die zich Spiderman noemt, niet dezelfde Peter Parker is als diegene die hij kent. Vanuit de kelder van Doctor Strange proberen MJ, Ned en Peter de andere anomalieën te vangen, en zo vinden ze onder meer de Lizard (Rhys Ifans) uit The Amazing Spiderman, Sandman (Thomas Haden Church) uit Spiderman 3 en Electro (Jamie Foxx) uit The Amazing Spiderman 2. Ook de Green Goblin (Willem Dafoe) uit Spiderman maakt zijn opwachting, maar hij wordt verscheurd door zijn twee persoonlijkheden, die van de goedaardige dr. Norman Osborn en de op chaos beluste Green Goblin. Doctor Strange wil ze allemaal terug naar hun eigen universum sturen, maar dat zou voor de meesten onder hen de dood betekenen, en Peter meent dat ze toch niet zó slecht zijn dat hij ze niet zou kunnen "corrigeren". Bij Doc Ock schijnt de operatie alvast te lukken, maar wanneer de kwade persona van de Green Goblin echter de overhand neemt, valt er een dode in Peters naaste omgeving. Zijn vrienden slagen erin om ook de andere twee Peter Parkers (Tobey Maguire en Andrew Garfield) naar het Avengers-universum te lokken, en de drie Spidermannen gaan de strijd aan tegen de verenigde schurken.




Het is regisseur Jon Watts toch maar mooi gelukt om een film af te leveren, zijn derde entry in het Spiderman-universum, waarin hij de films van Sam Raimi en Marc Webb in het universum betrekt zonder ook maar één keer een fout te maken tegen de continuïteit van die vijf films. Het helpt natuurlijk de geloofwaardigheid dat álle slechteriken uit de voornoemde films zonder uitzondering bereid waren om in dit project te stappen, en voor acteurs als Willem Dafoe is het opnieuw opnemen van de rol van de Green Goblin zoiets als een handschoen aantrekken die al bij voorbaat past. Enige minpuntje was dat in dit ensemble een heroptreden van de Vulture (Michael Keaton) uit Spiderman: Homecoming het plaatje volledig af had kunnen maken. Maar niet dat u ons hoort klagen: met zijn bizarre mix van actie en deadpan humor weet Jon Watts precies de juiste toon aan te slaan die bij het Spidey-universum hoort.




Dat Watts eerbetoon kan brengen aan Raimi en Webb heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat de rechten van Spiderman nog altijd niet bij Disney liggen maar bij Sony. De film staat dus met één been in het Marvel Cinematic Universe en met het andere erbuiten, en die spreidstand werkt. Een deur openen naar parallelle universa is natuurlijk een veelgebruikt trucje dat vaak staat als een tang op een varken, maar bij deze film werkt het gegeven wonderwel en vallen alle puzzelstukjes netjes op hun plaats. Daarnaast is er ook plaats voor brute actie: Spiderman en Doctor Strange die in de mirror dimension een robbertje vechten om het artefact waarmee alle schurken naar hun eigen dimensie kunnen gestuurd worden, is een plezier om zien, en de grote mêlee op het einde waarin drie Spidermannen en vijf vilains het tegen elkaar opnemen (vierenhalf, want je kan argumenteren dat Sandman niet echt een schurk is), is strak geregisseerd. In de mid credits scene wordt zelfs Tom Hardy als Venom bij het universum betrokken, en de film eindigt met een trailer van Doctor Strange In The Multiverse Of Madness, waarin we alvast de belofte krijgen dat Marvel het gegeven van het multiversum nog wat gaat uitbreiden. We zijn benieuwd.




BEELD EN GELUID
Mocht u zowat een jaar geleden gezegd hebben dat major Sony Pictures zich zou terugtrekken uit de Beneluxmarkt, ik zou u voor gek verklaard hebben. Maar niets is minder waar, en we mogen dan ook van geluk spreken dat er nog buitenlandse uitgaven zijn waarop Nederlandse ondertiteling staat. Neem deze Duitse 4K-uitgave bijvoorbeeld. Het was voor de maatschappij een kleintje geweest om een Nederlandstalig hoesje te drukken, maar zelfs dat was te veel gevraagd. Importeren dus; enkele grote winkelketens, onder andere diegene die zegt dat je toch niet gek bent, hebben de importdisks gewoon tussen de rest liggen. Spiderman: No Way Home heeft een mooie en strakke beeldvoering met veel heldere details, waarvan de correcte textuur in onder meer het gelaat van Willem Dafoe boekdelen spreekt. Wel is de film bij momenten redelijk donker, zeker op de ogenblikken waarin de film inhoudelijk ook een beetje meer duister wordt, maar de zwartdetaillering is zodanig fijn dat er toch zeer weinig details verloren gaan. Het rood van Spiderman contrasteert niet toevallig met de groene achtergrond waarvan de nagel aan zijn doodskist, J. Jonah Jameson, zich bedient in zijn nieuwsflashes waarin hij de friendly neighbourhood Spiderman de tering toewenst. De Dolby TrueHD Atmos 7.1.4-track blaast u echter helemaal van uw sokken, en het is opvallend dat bombastische scènes, zoals de aanval van Doc Ock op de snelweg - de man bekogelt Spidey met auto's - zeer fijn weergegeven worden, zelfs een beetje ingehouden, zodanig dat het geen soepje wordt. Dergelijke tracks hebben we graag, en deze verdient dan ook zonder verpinken de maximumscore. De dialogen zijn helder, de speciale effecten krijgen de nodige richting mee en de muziekscore van Michael Giacchino is duidelijk aanwezig maar overheerst niet. Zo'n gevoel voor evenwicht verdient respect.




EXTRA'S
Al het bonusmateriaal staat op de bijhorende Blu-rayschijf. Alhoewel het een behoorlijke portie is, zijn het zoals wel eens meer gebeurt bij Marvel-releases allemaal korte featurettes die we liever hadden gezien in één grote alomvattende documentaire, maar het zij nu zo. Beginnen doen we met een Bloopers & Gag Reel (4:01), en lezers van onze pagina weten alvast dat ik daar niet dadelijk warm voor loop. Action Choreography Across the Multiverse (6:25) toont ons het werk van choreograaf George Cottle, die naast het feit dat hij behoorlijk perfectionistisch is, qua veiligheid niets aan het toeval overlaat. A Spectacular Spider-Journey with Tom Holland (6:16) focust op de casting van Tom Holland in de titelrol, die intussen al in zes fims van het MCU meespeelt (als we Civil War, Infinity War en Endgame meerekenen), en een zekere jeugdige onschuld in zijn rol legt. Realities Collide, Spiders Unite (8:09) is het stukje waar u op te wachten zit, waarin de drie Spidermannen uit de verschillende franchises bij elkaar komen, die elk hun eigenheden aan de rol toevoegen. Graduation Day (7:07) focust op de medestudenten van Peter, gespeeld door Zendaya Coleman, Jacob Batalon en Tony Revolori, die hun bijdrage aan de franchise toelichten. In Enter Strange (5:04) wordt toegelicht hoe Benedict Cumberbatch in dit plaatje past. Een overzicht van de bijdrage van regisseur Jon Watts in de intussen drie films in het MCU krijgen we in Weaving Jon Watts' Web (7:18), en voor wie alle referenties naar de vijf vorige films niet meeheeft, is er het handige overzicht Alternate Reality Easter Eggs (4:41).




Waar u ook op te wachten zit is de fel geanticipeerde reünie van Spidey's tegenstanders, en die krijgt u in A Multiverse of Miscreants (6:38). Dan volgen twee documentaires waarin respectievelijk de drie Spidermannen en drie van de schurken (Willem Dafoe, Alfred Molina en Jamie Foxx) hun rollen bespreken: A Meeting of the Spiders - Heroes Panel (7:23) en The Sinister Summit - Villains Panel (8:44). Dan volgend drie faux nieuwsclips van de controversiële media-outlet The Daily Bugle waarin J. Jonah Jameson eens totaal los kan gaan in het beschimpen van onze held: Spider-Menace Strikes Again (1:15), Web of Lies (1:18) en Spider Sycophant (1:41). Hoe meer je naar deze filmpjes kijkt, hoe meer dat je zin krijgt om Jameson met iets op zijn hoofd te slaan. Daarna komen er twee previsualisatie-filmpjes, waarin je de voorlopige opzet tegenover het finale resultaat te zien krijgt: Apartment Fight (1:46) en Shield Fight (1:49). Ook bij de promofilmpjes kunnen de makers van Spiderman kennelijk niet ernstig blijven, en qua Theatrical Marketing Materials volgen dan ook de amusante filmpjes Tom & Jacob Lie Detector (1:58), Tom’s Press Tour (1:03) en Georgia Promo (1:15). Een commentaartrack ontbreekt en die was anders wel welkom geweest.

CONCLUSIE
Spiderman: No Way Home is een ongewoon sterke toevoeging aan het Marvel Cinematic Universe waarin een synthese wordt gemaakt van alle Spiderman-fims die ooit gemaakt zijn. We weten niet of we Sony moeten slaan of zalven, het eerste omdat ze de Benelux links laten liggen, het tweede omdat hun importreleases wel Nederlandse ondertiteling bevatten.