FILM
Sinds hij een jaar of tien geleden failliet ging, is de bar van Cousin Marv (James Gandolfini) in handen van de Tsjetsjeense maffia. De bar wordt geregeld gebruikt als drop, een soort van brievenbus waar al het misdaadgeld wordt verzameld en achteraf opgehaald. Marvs enige vriend is zijn neef Bob Saginowski (Tom Hardy), een in zichzelf gekeerde barman. Bob vindt op een avond een mishandelde pitbull-puppy in de vuilnisbak van Nadia (Noomi Rapace) en hij krijgt het niet over zijn hart om de pup naar het asiel te brengen. Nadia wijst hem de weg hoe hij voor een hond moet zorgen, en dat lijkt goed te gaan, totdat de vorige eigenaar, de geweldenaar Eric Deeds (Matthias Schoenaerts) voor zijn deur staat om de pup terug te eisen. Eric blijkt de vorige vriend van Nadia te zijn, die net als de pup op regelmatige basis mishandeld werd, en men schrijft hem de moord tien jaar geleden op ene Richie Whelan toe, alhoewel de politie niets kan bewijzen.




Dan wordt de bar op een avond van een drop beroofd door twee gemaskerde mannen. Alhoewel de erecode van de Tsjetjeense maffia gebiedt om bij zulke zaken zo weinig mogelijk inlichtingen te verschaffen aan de politie, blabbert Bob er uit dat hij op de pols van één van de twee daders een kapotte horloge heeft gezien. De overval brengt maar zo'n 5000 dollar op, maar de Tsjetjeense misdadiger Chovka (Michael Aronov) wil toch dat Marv en Bob hem het geld terugbezorgen. Het blijkt dat Marv meer van de overval afweet dan hij wil toegeven, en wanneer het geld terecht blijkt, is het vertrouwen van Chovka in de drop zo groot, dat hij Marv beveelt om drop te spelen op de avond van de Super Bowl, een avond waarop er makkelijk een miljoen aan weddenschappen wordt afgesloten. Geld dat Marv maar al te goed kan gebruiken, en hij engageert Eric om een overval te plegen. Zoiets kán gewoon niet zonder bloedvergieten aflopen...

The Drop is een door en door Amerikaanse misdaadthriller met een Vlaams randje. Niet alleen speelt Matthias Schoenaerts de rol van antagonist, de film werd ook geregisseerd door onze eigen Michael R. Roskam, die met Rundskop een zodanig sterk visitekaartje heeft afgeleverd dat de deuren in Hollywood voor de man terecht zijn opengegaan. De film zal echter vooral in de annalen van de filmgeschiedenis geboekstaafd staan als de laatste film waarin James Gandolfini schitterde - de film kwam zelfs in de zalen pas na zijn overlijden, wat cynisch genoeg altijd voor een meerwaarde aan de kassa zorgt. Roskam is geen veelfilmer, maar wat hij brengt, is doorgaans kwalitatief dik in orde, en daar is deze The Drop geen uitzondering op.




The Drop is gebaseerd op het kortverhaal Animal Rescue van Dennis Lehane, die ook Mystic River schreef en tevens het screenplay verzorgde. Net als bij Mystic River is Lehane's universum gevuld met tragische karakters die in een handomdraai hun moeder zouden verkopen, met daartussen het nog min of meer rechtschapen personage van Tom Hardy, die een min of meer simpele ziel speelt die pas écht gevaarlijk wordt op het moment dat hij overkookt. Brooklyn ziet er in de film een even groot hellhole uit als Molenbeek, en de mensen wonen er in huizen met vooral veel tralies en hekwerk rondom. De lichtpuntjes zijn schaars; Bob bezoekt af en toe een katholieke kerk, maar die staat op het punt afgebroken te worden en door een projectontwikkelaar omgezet in luxe-appartementen die simpele geesten als Bob niet kunnen betalen. Bob krijgt een waterkansje op een gelukkiger leven met Nadia, ware het niet dat Eric daarbij in de weg staat, en het is soms beschamend hoe Bob zich als de voetveeg van die laatste laat behandelen. Het explosieve einde zorgt echter voor genoegdoening, en schetst dat je maar met iemands gevoelens kan sollen tot op een bepaalde hoogte. Roskam weet dit alles in een relatief korte film (107 minuten) allemaal goed in beeld te brengen, en weet de kijker mee te laten leven met de precaire situatie van de personages aan de zelfkant van de maatschappij.




BEELD EN GELUID
De wereld van The Drop is groezelig en grauw, maar we krijgen een genuanceerd en gedetailleerd beeld dat zelfs in halfverlichte situaties voldoende contrast heeft. Detaillering zoals bijvoorbeeld op het gelaat van personages is excellent, en het kleurenpalet werd nergens nodeloos opgepept. De kleuren neigen vaak naar geel en rood, dit laatste zeer donker wanneer het om vergoten bloed gaat. We krijgen een DTS-HD MA 5.1-track die niet dadelijk groots uitpakt, maar wel genoeg immersief werkt om aan te sluiten bij de atmosfeer van de film. The Drop is vooral een dialoogfilm, en alle dialogen zijn goed verstaanbaar, ondanks het rare accent van Hardy.




EXTRA'S
Er is wel wat bonusmateriaal aanwezig, maar het gaat veelal over korte, nietszeggende featurettes. Uitzondering is het audiocommentaar met regisseur Michaël R. Roskam en scenarist Dennis Lehane, die het vooral over James Gandolfini hebben, en waarin er af en toe eens een dood momentje valt. Er zijn verwijderde scènes (6:22) en een vijftal documentaires. In Keeping it Real (3:54) beschrijft Lehane zijn voorliefde voor personages waar een hoekje af is, en Making of The Drop (3:45) is een promotioneel werkstukje waarin de film vooral zichzelf ophemelt. Making Brooklyn Your Own (4:00) toont het schieten op locatie, en Rocco the Dog (2:21) focust zich op het hondje dat in de film figureert. Dan is er uiteraard nog Character Profile: James Gandolfini (2:11), en een miezerige twee minuten is eigenlijk onvoldoende om Gandolfini eer te bewijzen. Er is nog een fotogalerij (2:05) en een trailer (2:23). De film opent ook met cross-promotionele trailers.

CONCLUSIE
Als visitekaartje voor Hollywood kan The Drop tellen, alhoewel Roskams film bij momenten zeer deprimerend kan werken. De schijf dateert nog van de tijd dat Fox nog niet overgenomen was door Disney; de kwaliteit is goed maar de extra's zijn wat aan de lichte kant.