FILM
Een genre dat nu volledig uit de cinema-aanbod is verdwenen, is dat van de kannibalenfilm. Algemeen wordt aangenomen dat Man From Deep River van Umberto Lenzi uit 1972 de eerste uit het veel te lange rijtje was. Hoewel Amerika via Tobe Hooper met Eaten Alive mee op de trein sprong, was dit genre vooral een Italiaans onderonsje, met als hoogtepunt (althans op vlak van de inkomsten toch) Cannibal Holocaust van Ruggero Deodato en Cannibal Ferox (ook bekend als Make Them Die Slowly) van Umberto Lenzi. De Spanjaarden konden niet aan de zijlijn blijven staan. Het was dan ook het productiehuis Eurociné dat reeds jaren zowat ieder genre schaamteloos na-aapte dat dacht dat er met het kannibalisme veel geld te verdienen viel, met als gevolg een hele resem films die nauwelijks van elkaar verschilden.




Moest het van Eurociné alleen afhangen,dan zou iedere kannibalenfilm geregisseerd mogen worden door Jesús Franco, maar de Spaanse filmmaker stak het nooit onder stoelen of banken dat hij dit soort films haatte. Zijn werk voor Cannibal Terror bleef dan ook beperkt tot het schrijven van het scenario, en dan nog wel zonder op de generiek vermeld te worden. Franco stortte zich gewoon op zijn zoveelste project. De regie werd dan maar in de allesbehalve capabele handen gestopt van Alain Deruelle die als Allan W. Steeve na wat pornofilms een jaar later ook nog Jailhouse Wardress mocht regisseren, wat niet meer dan een schaamteloze rip-off van Ilsa, She Wolf Of The SS was.

De cast van Cannibal Terror bestond uit een bende nobele onbekenden die amper konden acteren. Om kosten te sparen werden er gewoon wat beelden uit Mondo Cannibale van Jesús Franco (een kannibalenfilm van Franco uit datzelfde jaar) gebruikt. Dat gebeurde vrij slordig, waardoor de film uiteindelijk één onsamenhangend zooitje is met een ellendige editing. Het aantal fouten is amper bij te houden, zo loopt er iemand rond met een groene jerrycan terwijl diezelfde jerrycan een seconde later plotseling een doorzichtige kleur heeft. Slordigheden troef, zo zijn de kannibalen niet meer dan geschminkte blanke mannen (dat er vrouwen in een stam leven was men blijkbaar vergeten) met een veel te grote zwarte pruik op die wat onnozel staan dansen en of een trouwring, een sportonderbroek of een paar plastic sandalen dragen.




Angstaanjagend worden deze inboorlingen nooit, wat de film allesbehalve spannend maakt, en dan nog bezegeld met een flutverhaal dat je in welgeteld één zin kan samenvatten. Een paar klungelige misdadigers ontvoeren een kind van een autofabrikant, maar ze komen per abuis in een gebied van kannibalen terecht. Meer verhaal moet je niet gaan zoeken, en om het monotone verhaal wat te breken, gaat er ongevraagd wel iemand uit de kleren of wordt een onschuldige dame verkracht, met op de achtergrond een romantisch deuntje op een Spaanse gitaar. Kortom, een typisch Jesús Franco-product.




Cannibal Terror lijkt op alle vlakken goedkoop, zo is de soundtrack niet meer dan een discoversie van La Bamba. Ook op acteervlak was het roeien met de paar riemen die men had. Zo kreeg één acteur drie verschillende rollen, en daar moest je niet eens voor kunnen acteren. Waarom je dit gedrocht toch nog een kans moet geven? Zeker en vast niet voor de gore, want het aantal minuten waarin je de kannibalen wat rauwe biefstuk ziet vreten, zijn op één hand te tellen. En toch, hoe knullig en tenenkrommend slecht het ook allemaal is, verveelt Cannibal Terror geen seconde, ook al is 90 minuten runtime echt wel de limiet. Deze film, die opgenomen werd in de video nasties-lijst uit de jaren '80, is er dan ook eentje uit de reeks "so bad it's good".

BEELD EN GELUID
Op een paar scènes na (en dat zijn overduidelijk degene die uit Mondo Cannibale komen) is dit een puike transfer waarvan de originele 1.66:1-aspect ratio is behouden. Af en toe zie je wel een streepje of een zwarte bol voorbijkomen, maar het gaat om een geslaagde restauratie waardoor de special effects wel onnozel overkomen. De film is voorzien van Engelse ondertiteling. Je hebt alleen maar de keuze uit de Engelse gedubde versie en de monotone Dolby Surround 2.0-geluidsband zit verveeld met een gezoem.




EXTRA'S
De film bevat één zeer leuke extra, en dat is het interessante 30 minuten durende That's not the Amazon!: The strange story of the Eurocine cannibal film cycle, waarin de geschiedenis van de Spaanse kannibalenfilm wordt blootgelegd. Verder is er nog een trailer en één weggelaten scène waarin (hoe kan het ook anders) een vrouw in haar blote kont staat te dansen.

CONCLUSIE
Cannibal Terror is een routineuze en inspiratieloze kannibaal-variant die louter en alleen voor het geld werd gemaakt. Verplicht voer voor de liefhebbers die alles willen zien wat er op kannibalenvlak te rapen valt, anderen mogen dit met een gerust hart overslaan.