FILM
1963. Nadat ze voor de zoveelste keer haar baas heeft geneukt, verhuist ongehuwde moeder Rachel Flax (Cher) voor de negentiende (!) keer met haar dochters Charlotte (Winona Ryder) en Kate (een piepjonge Christina Ricci), dit keer naar Massachusetts. Ondanks het feit dat de familie joods is, is Charlotte - uit wiens perspectief het verhaal wordt verteld - geobsedeerd door het christendom, en ze geraakt gefascineerd door de nonnen die hun naaste buren blijken te zijn, in die zin zelfs dat het haar ideaalbeeld is om toe te treden tot het klooster. Totdat ze de klusjesman van het klooster, Joe (Michael Schoeffling), leert kennen, tien jaar ouder, die haar hormonen compleet op hol laat draaien. Haar jonger zusje Kate, blijkbaar het gevolg van een one night stand met een Olympisch kampioen zwemmen, is zelf geobsedeerd door zwemmen, meer bepaald door haar poging om het wereldrecord te breken om ter langste de adem onder water in te houden. En moeder Flax? Die valt voor de charmes van de goedzakkige schoenenverkoper Lou Landsky (Bob Hoskins), maar ook daar loopt niet alles op wieltjes, zeker niet wanneer moeder ermee dreigt het lief van haar dochter in te pikken.




Wie in 1990 op de radio níet de versie van The Shoop Shoop Song van Cher heeft gehoord, was waarschijnlijk toen zo doof als een pot. De song diende vooral als plug-in voor deze feelgoodfilm die voor de rest ook barst van de muziek uit de jaren '60, waarin we op een nostalgische trip worden getrakteerd die herinneringen oproept aan de vraag where were you when president Kennedy was shot? Er gebeurt niet zo heel veel in de plot van Mermaids, maar het is een rake karakterschets van een 15-jarige puber voor wie de wereld één hopeloos complexe puzzel lijkt, zeker wanneer je in een dysfunctionele familie bent geboren. Voor zover dat nog nodig was, betekende de film een blitzstart voor de carrière van Winona Ryder, en alhoewel we ons aanvankelijk bedenkingen maakten bij het casten van Cher, weet de zangeres zich behoorlijker uit het slag te slaan dan bijvoorbeeld een Madonna doorgaans doet. Het zijn echter vooral Ryder en Christina Ricci die de aandacht naar zich toetrekken, de eerste als de gecompliceerde puber, de tweede als de net ongecompliceerde spring-in-het-veld.




Mermaids is ook een film over het verliezen van onschuld; de Amerikaanse natie wordt wakker met het trauma van de moord op Kennedy, terwijl Charlotte de strijd tegen haar hormonenspiegel verliest. Het is echter ook een film waar de beide er sterker uitkomen, en waarin vooral Charlotte eindelijk tot een normale relatie met haar moeder komt, nadat ze door het eerder bescheiden leeftijdsverschil rivalen blijken in de liefde. Je bent maar zo oud als je je voelt, is het levensmotto van Rachel Flax, en eigenlijk ook dat van Cher, en zo sluipt er toch weer eens een wijze levensles in een feelgoodfilm.

BEELD EN GELUID
Mermaids heeft een mooie release gekregen bij het Duitse label Concorde, dat alleszins een goedkopere optie is dan de Amerikaanse Blu-ray. De beeldkwaliteit is aanvaardbaar voo een 34 (!) jaar oude prent, alhoewel de kleuren niet meer zijn wat ze geweest zijn. Toch biedt de schijf nog een aanvaardbaar niveau aan detaillering, onder meer in de ornamenten van het klooster en in het rommelige interieur van de familie Flax. Een restauratie heeft de film niet ondergaan, met als gevolg dat de laatste printbeschadiging niet weg is. Voor de geluidstrack moet u het stellen met een DTS-HD MA 2.0-track. In de diepte valt er niet veel te beleven, maar er zitten nogal was leuke pans van links naar rechts, onder meer in de scène waarin mevrouw Flax haar dochter leert autorijden. Toch klinkt de track soms wat dof en futloos. Ondertitels zijn er alleen maar in het Duits.




EXTRA'S
Naast een trailer (2:11) is er aan het begin een montage van cross-promotionele trailers van hetzelfde label.

CONCLUSIE
Mermaids is voer voor nostalgieliefhebbers, en bevat vooral leuke karakters die er effectief in slagen het gebrek aan narratief op te vullen.