CONCERT
Tijdens een opnamesessie voor het uitstekende radioprogramma Twee Meter Sessies eind jaren tachtig bracht Melissa Etheridge een sublieme akoestische versie van Bring Me Some Water. Het is dankzij dat nummer dat wij enkele jaren later voor het eerst in contact kwamen met haar repertoire. Nadien maakten wij sporadisch kennis met hits als Like The Way I Do, I'm The Only One en Come To My Window. Het is pas met de release van deze koopdvd dat we opnieuw genoten hebben van haar uitstekende muziek. Op 8 december 2001 presenteert ze in het Kodak Theatre in Los Angeles gedurende twee uren moeiteloos een hele resem aan hits. Uit elk gereleased album brengt ze een aantal hits, ook uit haar laatste cd Skin zingt ze een zestal songs. Haar muziek wordt voornamelijk gekenmerkt door persoonlijke levenservaringen, relaties en leven. De rode draad doorheen haar meest recente album Skin is het creëeren van een nieuw leven, een nieuwe huid als het ware, aldus Etheridge. Ook haar Live… And Alone tournee is getekend door deze symboliek. Etheridge blijkt een veelzijdig artieste te zijn. Niet alleen speelt ze perfect gitaar (akoestisch of elektrisch), door te tokkelen op de rug van de gitaar kan ze het instrument aanwenden als begeleiding bij de songs, ze speelt zelfs mondharmonika en piano. Haar stem kan het ene moment klinken als schuurpapier, dan weer teder en zacht bij een emotioneel of romantisch geladen nummer. Deze veelzijdigheid en afwisseling in combinatie met haar sterke songs maken dat dit concert meer dan de moeite waard is om te bekijken.

PLAYLIST KODAK THEATRE: Come To My Window All American Girl Down To One Royal Station 4/16 I Want To Come Over Chrome Plated Heart The Weakness In Me I Take You With Me Scarecrow No Souvenirs You Can Sleep While I Drive The Different Ready To Love Occassionally I Want To Be In Love Your Little Secret Lover Please Bring Me Some Water I’m The Only One Like The Way I Do Heal Me Please Forgive Me

BEELD EN GELUID
Met pijn in het hart moeten we vaststellen dat het beeld niet anamorfisch is uitgevoerd. Bijzonder jammer want zo gaat een hoop informatie verloren. De kwaliteit laat echter te wensen over, zo bevat het beeld niet voldoende detail en scherpte en is het contrast zeker niet optimaal geregeld. Er is ook duidelijk filmgrain aanwezig. Heel af en toe merk je ook een vuiltje op de print. We vermoeden dan ook dat het concert op (16mm?) pelicule werd vastgelegd en niet op digitale videotape. De Dolby Digital 5.1-track (384 kbps) scoort gelukkig iets hogere punten. De zang en de instrumenten worden netjes over het midden-, linker- en rechterkanaal gepositioneerd en klinkt ruimtelijk en mooi gespreid. De surrounds dienen voornamelijk voor achtergrondgeluiden van het publiek al stellen we wel vast dat die soms iets te luid doorkomen. De subwoofer ondersteunt redelijk waar nodig, maar mocht wat ons betreft wel nadrukkelijker aanwezig zijn.



EXTRA’S
Tijdens de openingcredits leren we dat Steven Spielberg een motorongeval heeft gehad en daarom op krukken loopt. Als goede vriend en fan van haar muziek woont hij het concert bij. Dit leren we uit de audiocommentaar van Melissa Etheridge. Minder belangrijke doch leuke achtergrondweetjes worden door haar in deze track opgenomen. Tevens krijg je een woordje uitleg bij de betekenis en inhoud van haar songs en de videobeelden die tijdens het concert op het grote scherm achter haar geprojecteerd worden. Nadeel is dat de track nogal veel pauzes bevat en zodoende niet over de hele lijn kan boeien. Vervolgens bevat het concert twee multi-angle tracks (All American Girl en Scarecrow) die wij niet kunnen activeren. Het multi-angle icoontje licht nooit op (noch op een Sony 735 noch op een PC DVD-Rom). Wel krijg je tijdens deze songs drie camerastandpunten te zien in één scherm, je kan dus niet zelf bepalen welk beeld je wenst. Op de tweede schijf vinden we een Interactive Tour Diary (40 min.) die de route van de tournee beschrijft en waar we bij enkele steden halt houden om ons een blik achter de schermen te gunnen. In het interview (27 min.) met Melissa Etheridge vertelt ze openhartig over de terroristische aanslagen van 11 september en welke weerslag dit had in haar gevoelsleven en haar songs. Minpunt is echter dat de interviewer haast niet verstaanbaar is. Verder kan je korte montages van een solo optreden uit 1987 en Roxy Band Performance uit 2002 bewonderen. Leuk zonder meer, maar mocht zeker wat uitgebreider. Twee bonussongs Yes I Am (optreden Atlanta) en Dance Without Sleeping (optreden Amsterdam), en twee audio-only tracks Alive en The Weakness In Me worden eveneens voorzien. Om af te ronden kan je een volledige discografie raadplegen, een bezoekje brengen aan de website en de verschillende pagina’s aan credits nalezen.



CONCLUSIE
Melissa Etheridge heeft haar eerste solotournee sinds 1987 met succes volbracht. Gedurende twee uren weet ze de fans uitermate te boeien met een gevarieerde show en goed geschreven songs. En dat ze enorm goed gitaar kan spelen, bewijst ze hier nog maar eens. Live... And Alone is een uitmuntend concert dat we aan iedereen van harte kunnen aanbevelen. Jammer genoeg is de beeldkwaliteit niet echt denderend en bovenal niet-anamorfisch, een vreemde beslissing. Voorts klinkt het concert goed en zorgen de extra’s voor de nodige afleiding.