FILM
Wie van drama houdt zit met Japanse cinema sowieso aan het goede adres. Topper is natuurlijk Cannes-favoriet Hirokazu Kore-eda, maar met de films van Kôji Fukada zit je minstens even goed. Naar eigen zeggen is deze in Tokio geboren cineast sterk beïnvloed door het werk van de Franse grootmeester Eric Rohmer, wat resulteerde in kleine meesterwerkjes zoals zijn speelfilmdebuut The Chair of Harmonium waarmee hij de Un Certain Regard-juryprijs in Cannes won. Ook voor zijn laatste film Love Life kon Kôji Fukada op de steun van de gerenommeerde filmfestivals rekenen, want dit drama zat in de competitie van het filmfestival van Venetië, maar de jury onder leiding van Julianne Moore koos toch voor de documentaire All the Beauty and the Bloodshed van Laura Poitras.




Love Life klinkt als de titel van één of andere smartlap en dat is het in feite ook wel. Voor zijn tiende langspeler inspireerde Fukada zich op het gelijknamig nummer van de Japanse Akiko Yano uit 1991. Bij ons compleet onbekend, met als gevolg een intrigerend verhaal, ook al gaat het over de liefde en hoe je daarmee omgaat, zeker wanneer er meerdere spelers bij betrokken zijn. Taeko (een indrukwekkende Fumino Kimura) leidt samen met haar man Jiro (Kento Nagayama) een alledaags leventje. Al gauw merken we dat schijn bedriegt. Zo voelt Jiro nog steeds iets voor zijn eerste liefde en is het zoontje wel de gevierde Othello-kampioen maar in niet echt gewild omdat hij voortkomt uit Taeko's vorige relatie. Het zijn vooral de ouders van Jiro die hier een groot probleem van maken en neerkijken op het huwelijk. Een drama zorgt ervoor dat de kaarten anders komen te liggen.




De cinema van Koji Fukada werd al meermaals vergeleken met die van Yasujiro Ozu, zeg maar de meester van de Japanse familiedrama's. In Love Life, dat draait om rouwverwerking en het omgaan met een verloren liefde, komt deze vergelijking nog meer naar boven. Het camerawerk van Hideo Yamamoto werkt uitermate voyeuristisch, maar ook zalvend. Meermaals lijkt het erop alsof de personages met elkaar zullen botsen, maar het feit dat een deel van de titel liefde omvat is niet zonder toeval. Een film die het moet hebben van de kleine gevoelens, ook al zijn ze onderdeel van grote drama's. 

BEELD EN GELUID
Deze arthousefilm kwam uit bij ons via Imagine. Normaal hebben we maar weinig klagen als we hun releases in de lader stoppen, maar bij Love Life loopt het helaas mis. Met de sobere Japanse geluidsband loopt alles vlot, maar het beeld mist elke scherpte waardoor de kleuren in elkaar vloeien waardoor het lijkt alsof je een Carrefour-dvd van 1 euro hebt. 




EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze dvd.

CONCLUSIE
Love Life is een stukje pakkende arthousecinema over rouwverwerking en nooit vergeten liefdes.