FILM
Ach, het zal je maar overkomen! De ene dag ben je nog de laagste loopjongen bij de Engelse geheime dienst MI7, de andere dag ben je hun topagent. In feite hun enige agent, want alle andere agenten zijn door je eigen onhandigheid en fenomenale gestuntel jammerlijk slachtoffer geworden van een aanslag. Dat is in het kort de CV van agent Johnny English (Rowan Atkinson), die - bij gebrek aan beter - de pas gerestaureerde Britse kroonjuwelen moet bewaken. Noch English, noch zijn assistent Bough (Ben Miller) slagen erin om de diefstal te voorkomen, maar ondanks zijn gestuntel vindt English toch een spoor naar de Franse magnaat Pascal Sauvage (John Malkovich). Die is dan weer een aanverwant in het zevende knoopsgat van de Engelse koninklijke familie, en hoopt onder dwang de koningin te kunnen laten abdiceren en zichzelf te laten kronen tot nieuwe koning door een valse bisschop van Canterbury, te herkennen aan de tatoeage "Jesus is coming - Look busy" op zijn kont. Sauvage is van plan om heel Engeland om te vormen tot één grote gevangenis, waar alle andere landen ter wereld - uiteraard tegen een billijke vergoeding - hun uitschot te dumpen. Sauvage geniet echter van een onbesproken reputatie in de Engelse hogere kringen, in die mate zelfs dat English' baas, Pegasus (Tim Pigott-Smith) hem verbiedt om rechtstreeks actie te ondernemen tegen Sauvage. En alhoewel het heel onwaarschijnlijk is dat iemand de hyperkinetische English zou willen helpen in zijn queeste om zijn vaderland te beschermen, wordt English toch geholpen door agente Lorna Campbell (Natalie Imbruglia), die voor de Franse geheime dienst de criminele banden die Sauvage erop nahoudt, natrekt.


Deze Johnny English is een James Bond-parodie die helemaal in het verlengde ligt van de film Bean en het gelijknamige typetje dat Rowan Atkinson tot zijn handelsmerk heeft gemaakt, alhoewel deze Johnny English een beetje spraakzamer is. Oorspronkelijk een gegeven dat moest dienen om reclamefilmpjes voor een creditcard mee te maken, is net als de half uur-shows van Mr. Bean dit korte concept tot een volwaardige film aangedikt, wat misschien wel leuk amusement oplevert, maar inhoudelijk niet veel meer gewicht in de schaal gooit dan een heliumballonnetje. Alle voorspelbare puberale grappen en grollen die U bij een dergelijk gegeven voor de geest komen, passeren beurtelings de revue, variërend van erg goed gevonden - de manier waarop English enerzijds met flitspalen afrekent - tot op het randje van het smakelijke - de manier waarop English anderzijds de deelnemers aan een begrafenis de stuipen op het lijf jaagt, ervan overtuigd dat de gestolen juwelen in de lijkkist verborgen zitten. Rowan Atkinson beschikt over de goede mimiek en lichaamstaal om een dergelijke rol in te vullen, maar daartegenover staan dan weer de al te voor de hand liggende grappen van de Fransen over de Engelsen en vice versa, in deze film geïncarneerd door French baddie John Malkovich, die er in deze film zo compleet over gaat, dat het pijnlijk om zien wordt, en er op zijn ergst uitziet als een debiele versie van George Bush jr. (en dat wil al wat zeggen...). Soapactrice annex zangeres Natalie Imbruglia's functie in deze film omvat niet meer dan de lege hoekjes opvullen, wat mooi te wezen en de kijker de nodige uitleg te verschaffen inzake de plot, wanneer English weer eens niet uit zijn woorden geraakt; maar alsof dat een probleem zou zijn... Bovendien vragen we ons af waarom een agente van de Franse geheime dienst zonodig met het platst denkbare Australische accent Engels spreekt. Yeah right! Nochtans verkiezen we een Bondparodie zoals deze boven de vulgaire en afstotelijke Austin Powers-reeks, en wie gecharmeerd is van Atkinsons stuntelige stijl zoals in Bean, zal in de strapatsen van deze Johnny English wel zijn gading vinden.


BEELD EN GELUID
Grotere distributiemaatschappijen zoals Universal kunnen zich tegenwoordig geen slechte transfers meer veroorloven, zo blijkt eens te meer. Voor een dergelijke korte film valt het op dat er enorm veel aliasing te bespeuren valt doorheen zowat op elke rechte lijn in de hele film. De scherpte van het beeld is anderzijds heel goed, artefacts vallen er nauwelijks te vinden, en de kleuren zijn levendig en helder. In de donkerdere scènes is soms wat lichte low-leven noise merkbaar. De Engelse DTS-track heeft een goede ruimtelijke spreiding, en de surroundeffecten worden levendig aangewend in de scènes met achtervolgingen, ontploffingen, of wanneer Rowan Atkinson als een aap aan een touw door de kathedraal zwiert. De muziek van de uitstekende filmmuziekcomponist Edward Shearmur wordt in de geluidsmix goed weergegeven, en is an sich een leuke aaneenschakeling van James Bond-achtige muziekthema's. Het verschil met de Dolby Digital 5.1-track is overigens marginaal.


EXTRA'S
Om niet met een kale disc te moeten uitpakken, worden er nog enkele streepjes bonusmateriaal voorzien, maar vooral op inhoudelijk gebied stellen die niet veel voor. De 25 minuten durende Making Of-documentaire overstijgt het gebruikelijke potje wederzijdse bewieroking niet, en de pagina's met achtergrondinformatie over de voornaamste personages zijn compleet overbodig. De disc bevat nog een negental minuten aan verwijderde scènes, maar die kan je pas bekijken nadat je vijf vragen hebt beantwoordt, waarbij je een kort fragment uit de film te zien krijgt, met vervolgens een vraag (wat was de nummerplaat? tot hoeveel jaar gevangenis is die misdadiger precies veroordeeld? enzovoort). Deze sectie bevatten onder meer enkele scènes waarin Rowan Atkinson nog een bijkomende rol speelt, een andere afstammeling van het Britse vorstenhuis en concurrent voor Pascal Sauvage. Misschien niet slecht dat deze uiteindelijk geknipt werden, want ze voegen aan de film niets wezenlijks toe. Het idee om deze in een spelletje te verwerken, net zoals bij de eerst Harry Potter-film, vinden we overigens zeer slecht. Tot slot is er nog een sectie met DVD ROM-extra's aanwezig met screensavers, wallpapers en een paar flashgames.

CONCLUSIE
Alhoewel Johnny English helemaal geen vernieuwende comedy is, gunnen we dit geesteskindje van Rowan Atkinson het voordeel van de twijfel, al was het maar voor de mooie ogen van Natalie Imbruglia. Maar twijfelaars doen er misschien beter aan om deze eerst even te gaan huren.